دل نوشته اولیای مدرسه ۱۵ خرداد منطقه ۱۲
تهران (پانا) _ به راستی آیا قلمی را می شناسید که با کلک خیال؛ شکوه ایثار خاموش معلم راکه در بستر رویش های مکرر آدمی و درگسترده ی تاریخ مکتوب بشریت هماره چون نگینی زرین درخشیده است به تصویر آورد.
سه هفته است مدارس تعطیل شده اند. اما بعنوان ولی دانش آموز شاهدم که کار معلم فرزندم، در این روزها که اسمش تعطیلی است؛ چندین برابر شده است. در حالی که نیش و کنایه هایی نیز از برخی که جز دلسرد کردن دیگران هنری ندارند، نثار این قشر پر تلاش بی ادعا میشود. اما میخواهم جانب انصاف را نگاه داشته، وجدان را بر مسند قضا بنشانم . بی اغراق و هیچ گزافه گویی تلاش فرهنگیان ارجمندی که در این شرایط بحرانی، به قدر وسع و امکانات کوشیدند ، تعطیلی ناخواسته و طولانی مدارس، کمترین آسیب را به فرزندانمان وارد سازد؛ ستایش کرده و اعلام کنم، قدردان تلاشهای شما مدافعان حریم دانش و آموزش هستیم. که این روزها دوشادوش رزمندگان سپیدپوش عرصه ی سلامت و بهداشت، در به حداقل رساندن آسیبهای ناشی از شیوع بیماری تلاش می کنید هستیم.
سپاس ما تقدیم لحظه لحظه ایی که در منزل پای گوشی یا رایانه فایلهای صوتی تصویری یا متنی آموزشی یا تربیتی تهیه میکنید. به فرزندانمان ارایه میکنید. و در گروه تکلیف و تمرین یک به یک دانش آموزان را با حوصله و دقت بررسی میکنید. ایراداتشان را مشفقانه گوشزد شان میکنید و نمیگذارید ویروس ناچیز شتاب حرکت رو به رشد علمی کشورمان را دچار وقفه و اختلال سازد. سپاس بنده ولی دانش آموزان را بپذیرید. با تقدیم احترامات فائقه، ان شاالله به سمع و نظر همکاران جبهه علم و دانش برسانید
ارسال دیدگاه