نیما نکیسا*
باید نگران باشیم
بحثی که در مورد وضعیت نتایج تیم‌های ایرانی مطرح می‌شود برمی‌گردد به مساله سازندگی. سوال این است که ما برای چند سال آینده به‌صورت آکادمیک در باشگاه‌ها چه چیزی ساخته‌ایم؟ آنچه ما باید مد نظر بگیریم سازندگی است.
ما در حال‌حاضر فقط محصول جرقه‌های شخصی آدم‌ها را استفاده می‌کنیم. ما نیامدیم بسازیم و محصول تولید کنیم. ما کارخانه‌ای فکر نکردیم. چه بخواهیم چه نخواهیم فوتبال ما الان فقط روی قرارداد و مسائل ریالی حرفه‌ای است وگرنه هیچ‌چیز دیگرش حرفه‌ای نیست. شاید بتوان گفت فوتبال ما از کشورهایی که اسمی آماتور هستند، آماتورتر است. من بارها به‌عنوان مسوول توسعه فوتبال پایه در کشور طرح‌هایی را دادم که به رشد فوتبال پایه کمک کند. مثلا گفتم باشگاه‌ها موظف باشند از ۱۰ بازیکنی که می‌توانند به‌عنوان بازیکن پایه جذب کنند،
۵ نفر مال آکادمی خودشان باشد. یعنی باشگاهی نرود بهترین بازیکنان لیگ را جمع کند و تیم تشکیل دهد. اما این طرح به اجرا در نیامد و رفت توی کشو خاک خورد و الان معلوم نیست کجاست. بنده با کسی تعارف ندارم. بنده لنگ حقوق بخور و نمیر نیستم. می‌خواستم در فدراسیون رسالتی را دنبال کنم. فردا همین دوستان خبرنگار یا هم‌بازیانم می‌پرسند یک سال و نیم در راس سازنده‌ترین نقطه فوتبال کشور بودی و چه کردی؟ در صورتی‌که ما طرح‌های خوبی را به فدراسیون بردیم. بنده طرح دپارتمان دروازه‌بانی را به فدراسیون دادم که بیاییم در تیم‌های ملی بر اساس علم، اصول و طراحی تمرین به صورت یکپارچه کار کنیم. نه اینکه مربی دروازه‌بان تیم امید یک جور تمرین بدهد و مربی دروازه‌بان تیم جوانان یک شکل دیگر. اینها باید به صورت واحد تمرین کنند. منتها توجهی نشد ؛شاید هم طرح من ضعیف بوده است!
برخی دوستان می‌پرسند برای آینده فوتبال و مخصوصا دروازه‌بانی نگران باشیم؟ پاسخ این است که ما از آن روزی باید نگران می‌بودیم که چمن مصنوعی وارد فوتبال ایران شد. سال‌ها دروازه‌بانی کردم و می‌توانم بگویم نمی‌توان در چمن مصنوعی بچه کسی را تمرین داد. رشته بنده آسیب‌شناسی ورزشی است و این رشته را در دانشگاه تدریس می‌کنم بنابراین به خوبی می‌دانم هر بچه‌ای در چمن مصنوعی بخواهد پرش بلند داشته باشد قطعا روی سطح رشدش که در منطقه لگن است تاثیر می‌گذارد و هورمونی که باید ترشح شود دچار اختلال می‌شود و دروازه‌بان کوتاه قامت می‌شود.
این نشان می‌دهد ما در فوتبال پایه‌مان نمی‌توانیم دروازه‌بان تمرین دهیم چون چمن مصنوعی است و باعث ایجاد مصدومیت می‌شود. ما وقتی نتوانیم تمرین دهیم چه چیزی را می‌توانیم تولید کنیم؟ در حال‌حاضر در کشور به غیر از چهار دروازه‌بان تیم ملی نمی‌توان ۴ یا ۵ دروازه‌بان آماده نام ببریم. غیر از نیازمند و بیرانوند و رشید مظاهری و حسینی دروازه‌بان آماده‌ای در لیگ نداریم که این روزها نسبت به عملکرد همین دروازه‌بان‌ها نیز انتقاداتی مطرح می‌شود؛ مخصوصا از عملکرد بیرانوند. در مورد بیرانوند باید بگویم که عملکرد او را باید نسبت به دو مقطع زمانی بررسی کرد. یکی قبل از بستن قرارداد با تیم بلژیکی و دوم بعد از بستن قرارداد. به‌نظر می‌رسد خواه‌ناخواه در ضمیر ناخودآگاه بیرانوند بعد از بستن قرارداد مواظبت‌هایی به‌وجود آمده است برای اینکه خودش را سالم و بدون مصدومیت به انتهای فصل برساند و از پرسپولیس جدا شود. از حرکات دروازه‌بان پرسپولیس می‌توان متوجه شد که او در حال مراقبت کردن از خود است. در بازی با الدوحیل روی ارسالی از سمت راست بیرانوند می‌خواست توپ را قطع کند، در آن صحنه من ترس و مواظبت را در علیرضا دیدم. من خودم سال‌ها در این پست فعالیت کردم و می‌دانم این چیزی نیست که بخواهیم به‌عنوان ضعف از آن نام ببریم. هرکس نسبت به شرایطی که دارد مجاز است از خودش مراقبت کند. اما این مراقبت را قبلا از او نمی‌دیدیم. او قبلا خیلی بی‌پروا از دروازه خارج می‌شد و روی توپ‌ها عکس‌العمل نشان می‌داد.
* مسوول توسعه فوتبال پایه
منبع:اعتماد
ارسال دیدگاه