پای درد دل مردان و زنانی که "تهِ دره" زندگی کردند

به‌گزارش ایلنا، ساعت ۶ صبح ابتدای دره فرحزاد با نیروهای یگان ویژه، پلیس پیشگیری و پلیس مبارزه با مواد مخدر برای پاکسازی دره‌ای که سال‌هاست به پاتوق معتادان و خرده‌فروشان مواد مخدر تبدیل شده است، همراه شدیم.

مسیر ورود به دره بسیار ناهموار است و به‌سختی وارد دره می‌شویم، در کنار مسیر رودخانه دو مرد میانسال نشسته‌اند، یکی از آنها دارای معلولیت است و نمی‌تواند حرکت کند و فرد دیگر از شدت خماری توانی برای بلند شدن نداشت.

با پدرم دعوایم شد و دوباره به سراغ مواد رفتم

از فردی که دارای معلولیت است، می‌پرسم اسمت چیست و در پاسخ می‌گوید: شهرام و ادامه می‌دهد: ۴۶ سال دارد و حدود ۱۸ سالی است که دچار معلولیت شده است.

او درباره گذشته‌اش می‌گوید: اهل تبریز بودم پدر و مادرم از هم جدا شدند و من شدم بچه طلاق. خلاء‌‌های عاطفی بزرگی در زندگی‌ام داشتم. پدرم چندین همسر داشت و به من اهمیت نمی‌داد. در همان کودکی تحصیل را رها کردم و در سن ۲۱ سالگی خانواده را ترک کرده و به جنوب کشور برای کار رفتم.

او خاطرنشان می‌کند: در بندرعباس ساکن شدم و در آنجا به‌عنوان پیمانکار در کار ساختمان‌سازی فعالیت می‌کردم و برای افرادی که قاچاقچی کالا بودند، ساختمان می‌ساختم. بر اثر برق فشار قوی در بندرعباس دچار سانحه شدم و به این روز درآمدم. آن موقع چون جوان بودم، کارگرها به حرفم گوش نمی‌دادند، از همین‌رو من هم همراه آنها می‌شدم و مواد مصرف می‌کردم تا به حرفم گوش دهند.

این فرد درباره معلولیتش می‌گوید: یک روز در حالی‌که داشتم کار می‌کردم، دچار برق گرفتگی شدم، برق صورتم را زد و صورتم متلاشی شد و یک پایم را نیز به‌دلیل برق گرفتگی از دست دادم. الان هم ۱۷ الی ۱۸ سال است که دچار معلولیت شده‌ام.

شهرام در حالی‌که با یک قاشق یکبار مصرف شکسته سیبش را می‌تراشد و می‌خورد، ادامه می‌دهد: چندبار ترک کردم، اما دوباره به‌سراغ مواد رفتم. یکبار هم ترک کردم و به تبریز برگشتم، اما دوباره با پدرم دعوایم شد و دوباره به‌سراغ مواد مخدر رفتم. من می‌خواستم با پدرم زندگی کنم، اما زن پدرم اجازه نداد. حدود ۱۰ سالی هم است که در دره فرحزاد هستم، اینجا گاهی اوقات به ۱۰۰ نفر می‌رسیم، فرقی هم ندارد زن، مرد و بچه همه هستند. گاهی اوقات در مراکز دی‌آی‌سی‌ و گاهی اوقات هم همین‌جا می‌خوابم.

از او می‌پرسم آیا ازدواج کرده است با خنده می‌گوید: همه زن‌ها را پدرم گرفت، دیگر کسی نمانده من با او ازدواج کنم. پدرم ۴ بار ازدواج کرده است.

شب‌ها در دره فرحزاد می‌خوابم

سید سلمان معتاد متجاهر دیگری است که در دره فرحزاد زندگی‌ می‌کند، او درباره اعتیادش می‌گوید: متادون مصرف می‌کنم، شب‌ها را هم در همان دی‌آی‌سی‌ها و بعضی شب‌ها هم در دره فرحزاد می‌خوابم. حدود ۷ الی ۸ سال پیش معتاد شدم و ۳ سال است که خانواده‌ام را ترک‌ کرده‌ام.

او ادامه می‌دهد: ۵۳ ساله هستم، دو بچه و ۳ نوه دارم. مدتی از شهرک شمس آباد در قم چینی و بلور به بازار تهران می‌آوردم و در بازار تهران بساط می‌کردم. راننده‌ای که من با او همراه می‌شدم به هروئین اعتیاد داشت و همیشه در طول مسیر یک ربع الی نیم ساعت نگه می‌داشت و مواد مصرف می‌کرد، کم‌کم من‌هم با او همراه شدم و بعد از مدتی به هروئین معتاد شدم.

او خاطرنشان می‌کند: بعد از مدتی که مصرف موادم بیشتر شد، از خانه بیرون آمدم و در حال‌حاضر سه سال است که به خانه‌ام نرفته‌ام.

کارتن‌خواب نیستم، آمده‌ام جنس بگیرم

سعید ۳۳ ساله است، او درباره وضعیتش می‌گوید: من کارتن خواب نیستم، آمده‌ بودم که دوا بگیرم. او هروئین مصرف می‌کند و با موتور کار می‌کند. سعید می‌گوید: روزانه ۴۰ هزار تومان پول مواد می‌دهم، می‌خواهم ترک کنم، اما هر بار ترک می‌کنم یکی دوباره سر راهم قرار می‌گیرد و دوباره به‌سمت مواد می‌روم. من به پاتوق نمی‌روم آنها در کوچه ما هستند. وقتی ترک می‌کنم، اراده‌ام قوی نیست؛ کاش اراده‌ام قوی شود.

همسرم هنوز طلاق نگرفته است

رحیم ۳۰ ساله است و هروئین مصرف می‌کند، او درباره اعتیادش می‌گوید: ۷ سال است که مواد مصرف می‌کنم و حدود یکسال است که کارتن خواب شده‌ام، خانواده‌ام ساکن شهرستان هستند، همسرم هنوز طلاق نگرفته و شنیده‌ام که همچنان منتظر من است.

او ادامه می‌دهد: یک دختر ۴ ساله دارم که او را بسیار دوست دارم، خسته شدم و پشیمانم و دلم برای خانواده‌ام تنگ شده است. در شهرستان کارگر ساختمان بودم، اما کار نبود و برای کار به تهران آمدم در این‌جا هم ضایعات جمع می‌کنم و شب‌ها در این دره می‌خوابم، اینجا هم همیشه شلوغ نیست، یک شب ۱۰ نفر است و یک شب دیگر بیش از ۱۰۰ نفر هستند.

اعتیادِ من قدمت تاریخی دارد

در ادامه مسیر دره که می‌روم چند زن را می‌بینم که هیچ‌کدام تمایلی به صحبت ندارند، یکی از آنها می‌گوید: خمارم بدنم درد می‌کند و اعصابم خورد است. حوصله صحبت هم ندارم؛ اگر سیگار داری به من بده و گرنه برو و کاری به من نداشته باش.

یکی دیگر از این زنان که مریم نام دارد، می‌گوید: اعتیاد من قدمت تاریخی دارد و ۳۰ سال است که مواد مصرف می‌کنم، از وقتی همسرم فوت کرد، کارتن‌خواب شده‌ام. بارها در کمپ رفته‌ام، اما آنجا فقط ما را کتک می‌زنند و به ما توهین می‌کنند خصوصی و دولتی هم ندارد، همه‌اش گند است.

اجرای فاز دوم پاکسازی دره فرحزاد به زودی

«سرهنگ عبدالوهاب حسنوند» رییس پلیس مبارزه با مواد مخدر تهران بزرگ درباره پاکسازی دره فرحزاد می‌گوید: با توجه به‌هموار شدن مسیر دره و دسترسی آسان‌تر به انتهای دره در حال برنامه‌ریزی برای انجام فاز دوم پاکسازی در دره فرحزاد هستیم.

او ادامه می‌دهد: ظرفیت‌سازی مناسب درخصوص پاکسازی و جمع‌آوری معتادان متجاهر از دره فرحزاد صورت گرفته است و به‌زودی فاز دوم آن اجرایی خواهد شد.

رییس پلیس مبارزه با مواد مخدر تهران بزرگ با اشاره به اینکه در یک مرحله بیش از ۱۰۰ معتاد متجاهر و خرده فروش مواد مخدر از این منطقه جمع‌آوری شده است، تصریح می‌کند: در حال‌حاضر تقریبا به‌صورت نسبی این منطقه پاکسازی شده و بخش عمده‌ای از دره فرحزاد از کلونی معتادان متجاهر خارج شده است و در فاز دوم نیز کل منطقه را پاکسازی خواهیم کرد.

پلیس، دره فرحزاد را رها نمی‌کند

«سردار حسین رحیمی» رییس پلیس تهران بزرگ درخصوص پاکسازی دره‌فرحزاد می‌گوید: در آخرین دستگیری در دره فرخزاد یک دختر مظلوم ۱۳ ساله گرفتار ۱۹ تا ۲۰ معتاد و موادفروش شده بود، اینها فرزندان ما هستند.

او تاکید می‌کند: پلیس، دره فرحزاد را رها نمی‌کند و اجازه نمی‌دهد، اینجا پاتوقی برای مجرمان و متعرضان به نوامیس باشد.

«سیدامین ناصر هراتی» معاون خدمات شهری شهرداری منطقه دو تهران چندی پیش درباره تبدیل دره فرحزاد به اکوپارک طبیعی گفت: دره فرحزاد با داشتن قدمتی تاریخی، یک فضای مفرح، پرنشاط و به‌نوعی یکی از تنها فضاهای اکولوژیکی و طبیعی باقی‌مانده در تهران است و اطراف آن شهرنشینی مدرن مشاهده می‌شود. طول مسیر در نظر گرفته شده نیز سه هزار و ۸۸۰ متر و از حدفاصل بزرگراه هاشمی رفسنجانی (نیایش) تا پل خوش‌مرام است.

او با بیان اینکه با همت تمام مسئولان و تعامل بسیار خوب با نیروی انتظامی و دستگاه قضایی در پی این هستیم که این منطقه تبدیل به "اکوپارک" طبیعی شود، ادامه می‌دهد: در تبدیل شدن این منطقه به اکوپارک قطعا حق و حقوق مردم منطقه نیز حفظ شود و با کمترین دخالت در عرصه طبیعت این اتفاق روی می‌دهد. شهرداری در کنار سایر نهادها این کار را انجام می‌دهد، البته زمان اتمام پروژه مشخص نیست، اما اگر همکاری خوبی صورت گیرد و بودجه مدنظر وجود داشته باشد، امیدواریم در مدت دو سال آینده شهروندان در این دره تردد کنند.