لرزش کمبود "مادوپار" بر تن بیماران پارکینسون

به‌گزارش ایسنا، البته طی ۱.۵ سال اخیر این مشکلات وجود داشته‌اند، اما گویی اخیرا داروی خارجی مناسب این بیماری به سختی به دستشان می‌رسد و داروی ایرانی با برخی شان سازگاری ندارد.

مدیرعامل بنیاد فرزانگان اراک در خصوص مشکلات بیماران پارکینسون گفت: «بیماران پارکینسون تحت حمایت این انجمن متاسفانه در تامین دارو با مشکلاتی جدی مواجه هستند.»

فاطمه بنی کعب با اشاره به اینکه یکی از داروهای اصلی این بیماران داروی مادوپار است، افزود: متاسفانه این دارو به داروخانه‌ها نمی‌رسد در حالی که بیماران مبتلا به پارکینسون باید روزانه ۴ مرتبه به میزان ۲۵۰ میلی گرم از این دارو مصرف کنند که در دسترس نیست.

او تصریح کرد: به‌دلیل در دسترس نبودن این دارو بیماران ناچارند از داروی داخلی استفاده کنند که باعث خشکی و سفت شدن عضلات بیمار می‌شود.

بنی‌کعب با بیان اینکه مشکلات این بیماران که ۱۰ نفر از آنها تحت پوشش این بنیاد هستند حدود ۱.۵ سال به طول انجامیده با مسئولان و نمایندگان مردم در مجلس مطرح شد، اما هنوز اتفاقی رقم نخورده است، گفت: این بنیاد پزشک در اخیتار دارد که به‌صورت مستمر بیماران را ویزیت می‌کند، اما این بیماران در کنار رسیدگی باید دارو مصرف کنند تا از پیشرفت بیماری جلوگیری شود ولی متاسفانه نه‌تنها این داروها تاکنون تامین نشده است، مصرف داروهای داخلی نیز اثربخشی لازم را ندارند.

مدیرعامل بنیاد فرزانگان اراک با تاکید بر اینکه داروی خارجی برای این بیماری اصلا در دسترس بیمار وجود ندارد، اظهار کرد: بیماران نمی‌توانند با داروی ایرانی پارکینسون به درمان خود ادامه دهند و لازم است تدبیر جدی در این راستا صورت گیرد.

این بیماری در واقع همان لرزش در وضعیت استراحت است که شیوع آن بیشتر در سنین پیری است. پارکینسون درمان قطعی ندارد، اما داروهایی مانند لوودوپا، آمانتادین، بی‌پریدن و سلژیلین برای درمان آن تجویز می‌شود.

لوودوپا یا مادوپار که صدای کمبود آن در اراک بلند شده یک نوع آمینواسید است که در بدن به سرعت به دوپامین تبدیل می‌شود و اثر آن معمولا دو تا سه هفته پس از مصرف شروع می‌شود، اما کمبود آن بیمار را با چالش‌های بزرگی مواجه می‌کند.

معاون غذا و داروی دانشگاه علوم پزشکی اراک درخصوص مطالبه بیماران پارکینسون و کمبود داروی مادوپار در استان گفت: پارکینسون چند دسته دارو دارد که خوشبختانه تمامی آنها در داخل کشور تولید می‌شوند.

عباس علیمرادیان با بیان اینکه ممکن است یکی دو برند خاص نتوانند نیاز بیمار را پاسخگو باشند که به ناچار باید برند اصلی و خارجی استفاده شود، افزود: عموما نیاز بیماران به داروی خارجی مربوط به مادوپار می‌شود.

او تصریح کرد: این برند وارداتی است که خوشبختانه وارد هم می‌شود و به‌صورت سهمیه‌ای در اختیار داروخانه‌ها بویژه داروخانه‌های منتخب قرار می‌گیرد، اما این دارو تنها در صورت ارائه نسخه به بیمار تحویل می‌شود و تاکنون نسخه‌ای نداشته‌ایم که برگشت بخورد.

علیمرادیان با تاکید بر اینکه تحویل دارو با تایید داروخانه و براساس ثبت در سامانه انجام می‌شود، گفت: تا هنگامی این دارو توسط بیمار به‌صورت کامل مصرف نشده باشد، امکان دریافت مجدد وجود ندارد.

او با بیان اینکه کمبود دارو در کشور وجود دارد، اما شرایط مدیریت می‌شود تا مشکلی برای بیماران بروز نکند، افزود: در کل کشور همیشه ۲۰ قلم کمبود دارو وجود دارد و در بدبینانه‌ترین حالت، ممکن است این ۲۰ قلم به ۴۰ قلم افزایش یابد، ولی این کمبودها تاکنون به‌شکلی نبوده که بیمار با چالش مواجه شود، در استان مرکزی هم هر هفته و هر ماه گزارشی از تمامی شبکه‌های بهداشت استان درخصوص روند تامین دارو اخذ می‌شود که تاکنون گزارشی از کمبود دارو و تجهیزات ارائه نشده و تمام کمبودها در حال مدیریت است.

براساس اعلام برخی داروخانه‌های اراک، در حال‌حاضر نمونه ایرانی داروی پارکینسون موجود است و داروخانه‌ها براساس سهمیه هفتگی خود آنرا دریافت کرده و به بیمار تحویل می‌دهند.

به‌گفته مسئولان فنی این داروخانه‌ها ممکن است از نوع خارجی مادوپار که در قالب سهمیه دریافت می‌شود در هر داروخانه یکی دو بسته وجود داشته باشد، البته برخی از داروخانه‌ها نیز اعلام اتمام موجودی کرده و گفتند که شاید هفته آینده سهمیه به آنها اختصاص یابد.

براساس این گزارش، برخی داروها می‌توانند به‌طور مؤثری بر کیفیت زندگی بیماران مبتلا به پارکینسون تاثیر داشته باشند ونبود آنها می‌تواند مشکلات زیادی را برای بیماران بویژه بیماران سالخورده و خانواده‌های آنها ایجاد کند. از طرفی گاه مسائلی همچون تحریم بازار مشکلات اینگونه بیماران را داغ‌تر هم می‌کند و همین شرایط لزوم توجه و نظارت بیشتر بر تامین و توزیع داروی بیماران بویژه آنها که کیفیت زندگی‌شان وابسته به داروهای خارجی است را افزایش می‌دهد.

مشکل یاد شده قطعا مختص بیماران تحت پوشش این بنیاد نیست و حتما امثال آنها در کشور با این مسئله دست به گریبانند پس باید برای رفع مشکل آنها چاره‌ای اندیشید بویژه اینکه تجربه نشان داده است که با کم شدن یک داروی مشخص برخی داروخانه‌ها نیز در تحویل آن به بیمار امساک کرده و ترجیح می‌دهند آنرا برای بیمارانی که می‌شناسند نگه دارند که همین امر نیز دیگر بیماران را از داروی با کیفیت مشخص مورد نیازشان محروم می‌کند.