اتحاد و همدلی؛ رمز پیروزی

در شرایط کنونی، همچنان می‌تواند رمز پیروزی به‌حساب‌آید. بنابراین باتوجه به شرایط و تهدیدهای امروز هر نهادی که بخواهد با هر اقدامی وحدت ملی و مشارکت مردمی را به‌خصوص در روزهای پیش‌رو کم‌رنگ کرده یا تحت تاثیر قرار دهد، مسیر اشتباهی را طی می‌کند. باید بپذیریم که مردم ایران متکثر هستند و هرکس بخواهد القا کند همه مردم یا اکثریت تنها به یک طیف، گروه و جریان خاص نزدیک هستند، دچار خطای محاسباتی شده است.

امروز کشور در معرض تهدید‌ها و آسیب‌های مختلفی قرار دارد. بنابراین قطعا در چنین شرایطی به وحدت، حضور و مشارکت حداکثری نیازمندیم. این در حالی است که جریانی مشخصا از چندین‌ماه پیش تاکید داشت که اصراری به مشارکت حداکثری نیست و حتی پالس‌هایی در مورد مجلس‌ یک‌دست ارسال می‌کرد. با این حال نباید فراموش کرد که حاکمیت یک‌دست هیچ مزیتی ندارد.

در هیچ‌کجای دنیا به‌دنبال یک‌دست کردن قدرت نیستند؛ چراکه می‌دانند یک‌دست شدن حاکمیت مساوی است با افول قدرت. اگر نهاد قدرت یک‌دست شود و سلایق و علایق مختلف و متنوع نتوانند نمایندگانی در قدرت داشته‌باشند، آن نظام در برخورد با مسائل و مشکلات از قوت لازم برخوردار نخواهد بود و قطعا پشتوانه مردمی آن نیز کاهش پیدا خواهد کرد. بنابراین به هیچ عنوان محل تردید نیست که مجلس ایده‌آل، مجلسی است که طیف‌های گوناگون فکری و سیاسی در آن حضوری پویا داشته‌باشند و این رویکردها و سلیقه‌ها، ساختگی یا قابل ساختن نیست.

چراکه در چنین مجالسی چهره‌های سرشناس و موتورهای پیش‌برنده‌ای حضور دارند که از نگاه مردم پنهان نیستند. بنابراین حضور آنهاست که می‌تواند هم اعتماد عمومی را بالا ببرد، هم مشارکت را افزایش دهد و هم صدای سلیقه‌های گوناگون از آن شنیده شود. واقعیت آن است که در مجلس فعلی و انتخابات پیشین مجلس هم با وجود محدودیت‌هایی که در انتخاب شهروندان وجود داشت اما به هر حال چند نماینده‌ نیز حضور داشتند که صدای بخشی از مردم بودند، انتقاد می‌کردند و به مردم اطمینان می‌دادند که صداهای متنوع و گوناگون و اظهارنظرهای انتقادی نیز از مجلس شنیده می‌شود.

در حال‌حاظر نگرانی دولت، جریان اصلاحات و اعتدال نیز حذف این صداها و سلایق متنوع است. اگرچه جریان اصلاحات از نظر مفهومی قابل حذف شدن نیست اما به هر حال از این حیث نگرانی جدی وجود دارد. در چنین شرایطی است که باید تصمیم اخیر شورای‌عالی سیاستگذاری اصلاح‌طلبان را مورد ارزیابی قرار دهیم، تصمیمی که مبتنی است بر واقعیت‌های سیاست کشور. مساله این است که وقتی یک جریان سیاسی، نماینده‌ای ندارد که حرکت ایجاد کند و نام و چهره‌اش برای مردم تداعی‌کننده تفکر اصلاحات باشد، طبیعی است به این نتیجه برسد که از انتشار لیست انتخاباتی خودداری کرده و به اصطلاح با تکیه بر فهرست انتخاباتی به این رقابت ورود نکند.

تاکید بر این مساله نیز حائز اهمیت است که مساله مشارکت همواره دغدغه جریان اصلاحات بوده است. ازطرفی احزاب می‌توانند از افرادی که تمایل دارند، حمایت کنند اما لیستی تحت‌عنوان لیست اصلاح‌طلبان با حمایتی جمعی وجود نخواهد داشت. این در حالی است که اصلاح‌طلبان همچون همیشه معتقدند راهی جز صندوق رای وجود ندارد و واقعیت این است که اتفاقا این اصلاح‌طلبان هستند که همواره بر صندوق رای و انتخابات آزاد تاکید داشته و دارند.

* معاون رئیس جمهوری در امور خانواده و زنان

منبع: اعتماد