نبود منابع لازم برای انجام اصلاحات زیرساختی در بیمارستان‌ها
مراکز درمانی دارای سازه‌های ناایمن در شهر تهران
تهران (پانا) - مراکز درمانی دارای سازه‌های ناایمن در شهر تهران با چالشی چندوجهی مواجه شده‌اند. از یک‌سو تهدید ایمنی بیماران و کارکنان در برابر زلزله و مخاطرات سازه‌ای و از سوی دیگر فشارهای اقتصادی سنگین در مسیر بهسازی و مقاوم‌سازی. متأسفانه بسیاری از این بیمارستان‌ها به‌ویژه در بخش نظامی، با بودجه‌های محدود اداره می‌شوند و منابع لازم برای انجام اصلاحات زیرساختی در اختیار ندارند.
یاسر موسوی تبار، متخصص سلامت در بلایا و دکترای سلامت در گفت‌وگو با پانا اظهار کرد: «مراکز درمانی دارای سازه‌های ناایمن در شهر تهران با چالشی چندوجهی مواجه شده‌اند. از یک‌سو تهدید ایمنی بیماران و کارکنان در برابر زلزله و مخاطرات سازه‌ای و از سوی دیگر فشارهای اقتصادی سنگین در مسیر بهسازی و مقاوم‌سازی. متأسفانه بسیاری از این بیمارستان‌ها به‌ویژه در بخش نظامی، با بودجه‌های محدود اداره می‌شوند و منابع لازم برای انجام اصلاحات زیرساختی در اختیار ندارند.»
وی افزود: «در این میان، محدودیت‌های خاص نهادهای نظامی در اجرای پروژه‌های عمرانی نیز مزید بر علت شده است؛ چرا که هرگونه اقدام در این مراکز نیازمند اخذ مجوزهای متعدد با ملاحظات امنیتی است. تعطیلی یا کاهش ظرفیت این مراکز، پیامد مستقیمی بر خدمات حیاتی سلامت در کلان‌شهر تهران دارد؛ به‌ویژه در مناطق کم‌برخوردار که وابسته به همین بیمارستان‌ها هستند.»
موسوی تبار اظهار کرد: «مطابق با گزارش ۲۰۲۳ سازمان جهانی بهداشت بیمارستان را تاب‌آوری زیرساخت‌های درمانی یکی از ارکان حیاتی امنیت سلامت در بحران‌هاست و دولت‌ها موظف به تضمین ایمنی مراکز ارائه خدمت حیاتی هستند. با وجود این استانداردهای جهانی، ما امروز با عدم تطابق جدی میان نیازهای ایمنی و منابع مالی مواجه‌ایم. این شکاف نه‌تنها خدمات درمانی را به خطر انداخته، بلکه امنیت اجتماعی و اعتماد عمومی را نیز تضعیف می‌کند.»
وی افزود: «نکته نگران‌کننده‌تر آن است که ادامه فعالیت این بیمارستان‌ها و تمدید پروانه بهره‌برداری بیمارستان ها، توسط دانشگاه علوم پزشکی منوط به ارائه گواهی مقاوم‌سازی سازه‌ای شده است. این الزام در شرایط کنونی، که بخش بزرگی از بیمارستان‌های دولتی و نظامی توان تأمین این الزامات را ندارند، می‌تواند به کاهش دسترسی مردم به خدمات درمانی حیاتی منجر شود.»
موسوی تبار ادامه داد: «ضروری است تا دستگاه‌های مسئول از جمله شهرداری، سازمان برنامه و بودجه، وزارت بهداشت و نهادهای امنیتی، نگاه فوریتی، بین‌بخشی و حمایتی به این بحران داشته باشند. پیشنهاد می‌شود در گام نخست، اعتبارات اضطراری از محل بودجه‌های بحران و حوادث غیرمترقبه برای مقاوم‌سازی و ایمن‌سازی فوری مراکز درمانی در معرض خطر تخصیص یابد.»
این دکترای علوم سلامت اظهار کرد: «همچنین، ارائه تسهیلات ویژه با بازپرداخت بلندمدت برای بیمارستان‌های دولتی، نیمه‌دولتی و نظامی، معافیت‌های مالیاتی موقت، تسهیل در صدور مجوزهای عمرانی، جذب مشارکت بخش خصوصی، استفاده از ظرفیت خیرین سلامت و افزایش سهمیه تجهیزات جایگزین برای مراکز جابجا شده، می‌تواند بخشی از فشارها را کاهش دهد.»
وی گفت: «ایجاد یک کارگروه ملی ویژه برای رصد مستمر وضعیت ایمنی زیرساخت‌های درمانی و تعیین بسته‌های حمایتی هدفمند نیز اقدامی ضروری است. اگر زیرساخت‌های درمانی به‌موقع تقویت نشوند، نظام سلامت در برابر بحران‌های بعدی تاب‌آوری لازم را نخواهد داشت و هزینه‌های انسانی، اجتماعی و اقتصادی آن بسیار فراتر از مداخلات پیشگیرانه خواهد بود.»
الهه کلهری
ارسال دیدگاه