سامان صفاری: در گوزن‌های اتوبان زندگی کردیم، نه بازی

سامان صفاری در چهل و سومین جشنواره فیلم فجر با فیلم گوزن‌های اتوبان حضور داشت؛ فیلمی که به گفته‌ی او، نگاهی متفاوت به واقعیت‌های اجتماعی دارد. بازی طبیعی صفاری در این اثر، توجه منتقدان و تماشاگران را به خود جلب کرده است. در گفت‌وگوی پیش رو، او از چالش‌های این نقش، سبک کارگردانی و بازخوردهای مخاطبان می‌گوید.

در گوزن‌های اتوبان نقش شما به قدری طبیعی بود که به نظر می‌رسید خودتان را بازی می‌کنید. این طبیعی بودن به متن برمی‌گردد یا حاصل خواسته‌ی خودتان بود؟

طبیعی بودن نقش، نتیجه‌ی نگاه کارگردان بود. او اعتقاد داشت که ما باید در صحنه زندگی کنیم و اتفاقات را باور داشته باشیم. ما نزدیک به دو ماه، هر روز در پلاتو تمرین کردیم. شاید به همین دلیل، بازی‌ها این‌قدر واقعی و ملموس شد. البته شخصیت «مرتضی» خیلی با من متفاوت بود، اما تلاش کردم آن را طوری ارائه دهم که بیننده بتواند با او ارتباط برقرار کند.

از طرفی، مرزی برای این نقش وجود داشت. اگر از آن مرز عبور می‌کردم، ممکن بود کاراکتر به تیپ کلیشه‌ای بچه‌های پایین‌شهری تبدیل شود. هدف ما این بود که هر شخصیت در جایگاه خودش در پازل داستان قرار بگیرد و حس واقعی به مخاطب منتقل شود؛ چون فیلم خیلی به اتفاقات روز جامعه نزدیک است.

برخی منتقدان معتقدند که فیلم برای مخاطب عام تا حدی مبهم بود. فکر می‌کنید دلیلش چیست؟

کارگردان فیلم بیشتر در فستیوال‌های خارجی شناخته‌شده است. طبیعتاً نگاه او با کارگردانی که صرفاً به گیشه فکر می‌کند، متفاوت است. او سعی کرده این بار فیلمی بسازد که مخاطب عام هم با آن ارتباط بگیرد، و تا حد زیادی هم موفق بوده است. البته فیلم عمق خاصی دارد و حرف‌های بزرگی را مطرح می‌کند؛ کسانی که باید آن را درک کنند، متوجه خواهند شد.

به نظر شما دلیل هماهنگی بازی‌ها در فیلم چه بود؟

کارگردان فیلم، برادر من است. او ارتباط خیلی خوبی با بازیگران برقرار می‌کند و بازیگر را به‌درستی هدایت می‌کند. سبک خاص خودش را دارد. نکته‌ی جالب این بود که فیلم‌نامه‌نویس همیشه سر صحنه حضور داشت. کار به‌صورت تیمی انجام شد و این باعث شد که همه‌ی بازی‌ها هماهنگ و باورپذیر باشند. بازی نوید پورفرج، پیمان قاسم‌خانی، الناز شاکردوست، صدف اسپهبدی و حتی نقش‌های کوتاه همگی قوی بودند.

اگر بخواهید فیلم را در یک جمله توصیف کنید، چه می‌گویید؟

گوزن‌های اتوبان نگاهی متفاوت و عمیق به واقعیت‌های روز جامعه دارد. این فیلم آنلاین است؛ یعنی کاملاً به‌روز است و بازتاب اتفاقات واقعی جامعه است. این نگاه متفاوت باعث می‌شود مخاطب به فکر فرو برود.

بازخورد تماشاگران را چطور دیدید؟

من فکر می‌کنم بعد از چند اکران، بازخوردها بهتر مشخص می‌شود. اما تا اینجا، مخاطبان ارتباط خوبی با فیلم گرفته‌اند و امیدوارم که از آن لذت ببرند.