مدیران مترو،خوان هشتم فیلم های سینمایی/ کتک خوردیم و اهانت شنیدیم

سید امیر سیدزاده در گفت و گو با خبرنگار فرهنگی پانا؛ با اشاره به مشکلاتی که برای ساخت فیلم سهیلا شماره 17 در مترو داشته اند؛ گفت: درفیلم سهیلا شماره 17 مسئولان مترو اهانت های بسیاری به ما کردند که ما در نشست خبری کتک خوردن و اهانت زدن آنها را اشاره نکردیم و سعی کردیم این موراد را فاکتور بگیریم.

وی یادآور شد: مشکل اصلی ما در فیلم سهیلا شماره 17 این بود که وقتی ما یک پروانه ساخت و نمایش داریم چرا باید توسط مدیران مترو ممیزی بگیریم، این فیلم بدون یک فریم اصلاحی پروانه نمایش گرفته است چرا باید من به مترو جواب بدهم و آنها از من بخواهند که 40 مورد اصلاحی در فیلم قرار دهم .

این تهیه کننده تصریح کرد: من به عنوان تهیه کننده همیشه به کارگردان به عنوان صاحب اثر هنری توجه دار و معتقدم اگر دست و پای کارگردان را ببنیدی و برای او محدودیت قائل بشوی و او را صدر در صد آزاد نگذاری در انتخابها، فرم ها و مضمونش فیلم به آن شکلی که باید باشد نمی شود.

سید زاده یادآور شد: کارگردانی موفق است که تهیه کننده اش وقتی عنوان کرد من فیلم تو را می سازم از لحاظ صاحب هنری بودن فیلم به کارگردان خود اعتماد کند و برای او محدودیتی ایجاد نکند ، من این مهم را در فیلم هایم نشان دادم که می توان به آثاری که غفاری، برزو نیک نژاد ،سامان سالور و نقی نعمتی اشاره کرد.

وی تصریح کرد: ساخت فیلم برای فیلم اولی ها همیشه با ضررهای اقتصادی همراه بوده اما وظیفه من این است که به آنها اعتماد کنم و انتخاب و اجرا را برای آنها باز بگذارم .

تهیه کننده فیلم سینمایی سهیلا شماره 17 بار دیگر به برخورد بد مسئولان مترو با عوامل این فیلم اشاره کردو گفت: آنها چکار اند چه وظیفه ای دارند ؛ این دوستان به من می گویند اگر قرار است در مترو فیلم بسازی باید فیلم نامه آن شکلی که ما می خواهیم باشد ؛ حال که من برای ساخت فیلمم به مترو نیاز دارم و مورد بی احترامی قرار می گیرم و آنها مانند وزارت ارشاد از من فیلم نامه می خواهند و ممیزی به فیلم می دهند چه کسی می آید و از من به عنوان تهیه کننده دفاع می کند .

سید زاده خاطر نشان کرد: آنها به من محدودیت های زیادی می دهند و من ناچار می شوم که به شکل صوری آنها را قبول کنم اما فیلم خودم را بسازم حتی برای ماموری که برای فیلم ما در نظر گرفته بودند نیز فردی را بگذارم که حواس او را پرت کنند تا ما فیلمبرداری های خودمان را بکنیم حتی در برخی مواقع گزارشهای متفاوت به آنها بدهیم .

وی یادآور شد: فیلم در حال حاضر در حالت و فرم خودش بدون هیچ کم و کاستی فیلمبرداری شده است و در جشنواره فیلم فجر نیز به نمایش گذاشته شده است و مخاطب نیز آن را می پسندد .

این تهیه کننده افزود: رفتاری که مسئولان مترو با من کردند باعث شده است دیگر سعی کنم فیلمی در مترو نسازم و این یعنی محرمیت فیلم ساز از امکانات .

سید زاده در بخش دیگری از سخنان خود به علاقه اش برای ساخت فیلم در ایران اشاره کردو گفت: متاسفانه محدودیت هایی که در ایران است در کشورهای خارجی نداریم و من با داشتن دفتر فیلمسازی در پراک این موضوع را به خوبی دیدم ، این امکان دارد روزی برای فیلمسازی به کشورهای خارجی بروم و با این بگیر و ببند ها نتوانیم فیلمی با هویت ایرانی و ساختار و فرم های ان بسازم ؛ علاقه من این است با استانداردهای کشورم فیلم بسازم نه مطلوب کشورهای دیگر و اگر روزی به فیلم سازی در خارج نیز روی بیاورم مطلوب آنها فیلمی نمی سازم.

وی در ادامه به موضوع فیلم سهیلا شماره 17 اشاره کردو گفت: با توجه به افزایش سن ازدواج دختران و بحرانی شدن این مساله به نظرم ساخت چنین فیلمی ضرورت داشت زیرا در حال حاضر در کشور ما نه برنامه ریزی مناسبی برای این امر وجود دارد و نه اینکه آموزش درستی صورت می گیرد. این موضوع به لحاظ فیزیکی هم برای این افراد مشکلاتی پیش می آورد پس باید برای این تعداد از دخترانی که هنوز ازدواج نکرده اند و سنشان بالا رفته است، فکری کرد

یادآور می شود، در «سهیلا» زهرا داوودنژاد، بابک حمیدیان، احسان امانی و مهرداد صدیقیان به ایفای نقش پرداخته‌اند.

از سایر عوامل فیلم می‌توان به نویسنده و کارگردان: محمود غفاری، تهیه کننده: سید امیر سیدزاده، سرمایه گذاران: سید محمد سیدزاده و محمود غفاری، مدیرتولید: محمد سیدزاده، مجری طرح: مهدی پور موسی، صدابرداران: مهدی ابراهیم زاده و حمید محمودی، عکاس: رویا حسینی، مدیر فیلمبرداری: اشکان اشکانی، گروه فیلم‌برداری: مجتبی شادرو، حمید فصاحتی، محمود خراسانی، مدیر صحنه: مهدی سلیمی، دستیار کارگردان: مهناز جارچی، تدارکات: حامد آزادی و رحیم خاراجی، ترابری: عبدالله صدیق، عباس حسن زاده و محمد بداقی اشاره کرد.