واحد تاریخ شفاهی در آموزش و پرورش تاسیس شود

رحیم روح‌بخش در گفت‌وگو با پانا با اشاره به تاریخ شفاهی آموزش و پرورش اظهار کرد: «امروزه تاریخ شفاهی یکی از گونه‌های مطرح و موثر برای تاریخ‌نگاری است. گونه‌ای که ماده تاریخی آن در فرایند مصاحبه فعال به دست می‌آید. سپس در سبک‌ها و قالب‌های متفاوت به جامعه عرضه می‌شود. این روش تاریخ نگاری از همان ابتدا با استفاده از تکنیک ضبط صوت و مصاحبه آغاز به کار کرد و اکنون دامنه آن بسیار گسترش یافته است. از این‌رو تاریخ شفاهی روشی نوین برای جمع‌آوری، حفظ و نگهداری اطلاعات متنوع از خاطرات و یادمانده‌های افراد است که از طریق مصاحبه فراهم آمده و در قالب‌های صوتی، فیلم، متن مکتوب، کتاب و... در آرشیو نگهداری می‌شود. این داده‌ها از طریق اعاده و احیای یادها، خاطرات، سنت‌های شفاهی و مکنونات شخصی افراد فراهم می‌شود.»

وی با بیان اینکه تاریخ شفاهی در کشور ما از پیشینه چندانی برخوردار نیست و تعداد مراکز تاریخ شفاهی از تعداد انگشتان دست نیز فراتر نمی‌رود که این مراکز هم تا رسیدن به وضعیت مطلوب فاصله دارند، گفت: «در این میان تاریخ شفاهی و به طور خاص مصاحبه با پیشکسوتان عرصه فرهنگ نیز به ندرت مورد توجه این مراکز قرار گرفته است. بدون تردید مصاحبه با مدیران فرهنگی و معلمان بازنشسته و جمع‌آوری خاطرات و نظریات آنان می‌تواند چراغ راه دست‌اندرکاران نظام آموزش و پرورش امروزین ما باشد. بر این اساس به منظور ترویج فرهنگ تاریخ شفاهی در وزارت آموزش و پرورش، طرح تاسیس واحد تاریخ شفاهی آموزش و پرورش در ساختار این وزارتخانه پیشنهاد می‌شود. به نظر می‌رسد این واحد می‌تواند در چند لایه در ترویج، گسترش و حمایت از برنامه‌های تاریخ شفاهی اهتمام ورزد.»

این کارشناس آموزش و پرورش ادامه داد: «تاریخ شفاهی سازمانی، تاریخ شفاهی و کتب درسی و تاریخ شفاهی فرهنگیان از جمله این موارد است که برای این منظور ضمن تبیین چرایی و کارکردهای تاریخ شفاهی در آموزش و پرروش، نکاتی عمده باید در مصاحبه تاریخ شفاهی مورد توجه باشد.»