خبرنگاری جاده جسارت است

پایه هشتم که بودم وارد خبرگزاری پانا شدم، وارد خبرنگاری که شدم هرگز فکر نمی‌کردم سخت باشد؛ اما باید نگاهم به خبرنگاری به عنوان عشق می‌بود نه شغل؛ماندگاری‌ام در این عرصه تا به امروز دلیلش این است که در میان مردم می‌روم و از احساسات آنها جویا می‌شوم. 

تصاویر هک شده بر اتاقک ذهنم را که مرور می‌کنم، روز های اول خبرنگاری‌ام را یادآور می‌شوم؛ نه مبکروفونی نه دوربینی!

خودم بودم و یک هندزفری و یک موبایل که حکم دوربین را برای من داشت و هم اکنون نیز  دارد. 

از اولین گزارش های ویدیویی‌ام اگر بخواهم سخنی را بگویم؛ زمان به عقب می‌رود و می‌رسد به عاشورای محرم سال ۱۴۰۲ش، در جایگاه خبرنگاران حاضر شده بودم، اما یکی پس از دیگری ماتش می‌بورد، دلیلش هم واضح بود! اما من جسارت کردم و با صلابت تر در این عرصه گام برداشته و خواهم برداشت. 

آن روز و حواشی هایش به من آموخت یک خبرنگار علاوه بر اینکه نیاز به امکانات هرچند کمی برا ثبت و ضبط رویداد ها لازم دارد، جسارت است که باید همراه زندگی پر ماجرای یک خبرنگار باشد. 

البته معنی اصلی جسارت را زمانی آموختم که ۱۶۰ خبرنگار جام شهادت را در فلسطین نوشیدند و به شهید صارمی پیویستند. 

روز خبرنگار را به شما حافظان آگاهی و جسارت و به ویژه خبرنگاران پانا تبریک می‌گویم.