سفر دل‌ها به حریم عشق
کردستان (پانا) - لحظه‌ای که دعوت می‌شوی، قلبت تندتر می‌تپد، چشمانت از شوق می‌درخشند و روحَت بی‌قرار می‌شود. حج عمره دانشآموزی، سفری که سال‌ها در حسرتش بودیم، حالا به حقیقت پیوسته است. گام نهادن در سرزمین وحی، در سنینی که هنوز دل‌ها معصومانه می‌تپند، تجربه‌ای است که با هیچ واژه‌ای قابل توصیف نیست.
گاهی در زندگی لحظاتی پیش می‌آید که زبان از وصفشان قاصر است، قلب در سینه بی‌قرار می‌تپد، و اشک‌های شوق بی‌اختیار جاری می‌شوند. حج عمره دانشآموزی، سفری که سال‌ها آرزویش را در دل داشتم، اکنون برایم به حقیقتی شیرین تبدیل شده است.
احساس سبکی و آرامشی که در جانم جاری شده، وصف‌نشدنی است. توفیقی که خداوند به من عطا کرده، چیزی جز لطف بی‌کرانش نیست. اینکه در این سن کم، قدم در سرزمینی بگذارم که پیامبر رحمت در آن زیسته و نام خدا در هر گوشه‌اش طنین‌انداز است، موهبتی است که هر لحظه برایش شکرگزارم.
اما در کنار این شادی، دلشوره‌ای شیرین هم در وجودم هست. دوری از خانواده، قدم گذاشتن در سرزمینی غریب، و مسئولیت این سفر مقدس، همه و همه دل را می‌لرزاند. اما چه جای نگرانی؟ وقتی دستانم را به امید خداوند گره زده‌ام، وقتی در کنار دوستان و مربیان عزیزی هستم که همچون خانواده، دلگرمم می‌کنند، این سفر رنگ دیگری می‌گیرد.
این راه، راه بندگی است. راهی که باید با دلی مطمئن و عزمی راسخ طی کرد. آمده‌ایم که دل از تعلقات دنیایی بزداییم، روحم را در زلال بندگی بشوییم، و عهدی دوباره با خدای خود ببندیم. آمده‌ایم تا با قلب‌هایی پاک، رو به قبله عشق بایستیم و نجوا کنیم: «اللهم لبیک...»
ارسال دیدگاه