شهدا رفتند تا ما بمانیم

به نام خدایی که در این نزدیکی است...

راهیان نور، سفری که تا همیشه در دل‌هایمان باقی می‌ماند؛ سفری که نه‌تنها جسم بلکه روح انسان را به پرواز درمی‌آورد. جایی که خاک با تو سخن می‌گوید، تاریخ زنده می‌شود و شهدا با دل‌ها پیوند می‌خورند.

قدم گذاشتیم در تنگه مرصاد، همان جایی که غیرت ایرانی در برابر دشمنان، قد عَلم کرد. در یادمان نورالشهدا، عطر حضور شهیدان را نفس کشیدیم و در قلاویزان، زمینی که روزی شاهد حماسه‌آفرینی دلیرمردان این سرزمین بود، ایستادیم و اندیشیدیم.

پیش از این سفر شاید تنها نامی از شهدا شنیده بودیم اما اینجا در دل مناطق عملیاتی با آن‌ها زندگی کردیم. فهمیدیم که شهیدان، تنها جان خود را فدا نکردند بلکه آینده‌ای روشن را برای ما رقم زدند. آن‌ها نه لحظه‌ای به تسلیم شدن فکر کردند و نه ذره‌ای در برابر دشمن، سر خم کردند.

راهیان نور یعنی دیدار با قهرمانانی که در صفحات تاریخ جاودانه شده‌اند. یعنی آرامشی که در هیچ کجای دیگر دنیا یافت نمی‌شود، یعنی لمس حقیقتی که شاید هیچ‌گاه درک کاملی از آن نداشته‌ایم.

در این سفر مقدس آموختیم که ملت ایران هرچند سختی‌ها و ناملایمات بسیاری را پشت سر گذاشته اما هیچ‌گاه رنگ ضعف و سستی به خود ندیده است. فهمیدیم که آنچه امروز داریم، حاصل رشادت مردانی است که جانشان را برای این خاک فدا کردند.

یادمان باشد، این سرزمین با خون پاک‌ترین انسان‌ها رنگین شده است؛ آن‌ها که رفتند تا ما بمانیم و ایران همیشه سربلند بماند.