از کوه حراء تا جهانی روشن

در آغوش شب‌های تاریک و در دل سکوت کوه حراء، نوری از آسمان فرود آمد که زمین را روشن کرد. نوری که حامل پیام عشق و رحمت الهی بود. در آن لحظه‌ تاریخی، قلبی بزرگ و مهربان به رسالت عظیم انتخاب شد؛ قلبی که قرار بود چراغ هدایت باشد برای انسان‌هایی که در جست‌وجوی حقیقت و نور بودند.

مبعث، روزی است که خداوند، پیامبرش را به عنوان رحمت برای عالمیان برگزید. روزی که جبرئیل امین با کلام آسمانی، دل‌ها را بیدار کرد و بشارت داد که زمان رهایی از جهل و ظلمت فرا رسیده است. این واقعه، نه‌تنها آغازگر رسالت نبوی بود بلکه نقطه عطفی در تاریخ بشر به شمار می‌رود.

ای کاش می‌توانستم در آن لحظه‌ شگفت‌انگیز حضور داشتم تا با چشمان خود ببینم که چگونه آسمان‌ها به زمین می‌آیند و کلام خداوند بر زبان پیامبر جاری می‌شود. ای کاش می‌توانستم صدای دلنشین آن بزرگوار را بشنوم که با عشق و محبت، انسان‌ها را به سوی نور دعوت می‌کند.

امروز در این روز مبارک، یادآور می‌شویم که ما نیز باید از آن نور بهره‌مند شویم. باید در زندگی‌مان به دنبال حقیقت باشیم و با پیروی از آموزه‌های آن بزرگوار، دنیایی سرشار از محبت و انسانیت بسازیم. بیایید تا با رفتار نیکو و اخلاق حسنه، رسالت او را ادامه دهیم و در دل‌های مردم، عشق و امید بکاریم.

مبعث پیامبر(ص) یادآور تعهد ما به اصول انسانی و دینی است. بیایید تا در این روز بزرگ، عهد کنیم که در مسیر محبت، خدمت و همدلی گام برداریم و برای ساختن دنیایی بهتر تلاش کنیم. باشد که همواره در سایه‌ رحمت الهی، زندگی کنیم و یاد آن بزرگوار را زنده نگه داریم. 

سلام بر تو ای پیامبر مهربانی‌ها، سلام بر تو ای چراغ هدایت!