فریاد حق در برابر ظلم

غزه، نامی که صدایش طنین اندوه است و قامتش ایستاده در برابر طوفان؛ سرزمینی که هر گوشه‌اش قصه‌ای از درد و استقامت دارد و هر سنگش شاهد خون‌هایی است که برای آزادی ریخته شد. غزه! تو را چگونه توصیف کنم؟ شهری که دیوارهایش پر از زخم است اما قلب‌های مردمش هنوز به امید می‌تپد.

ای غزه! صدای گریه کودکانت با صدای اذان در هم می‌آمیزد و هر صبح، مادری با دست‌های خالی اما دلی پر از ایمان، فرزندانش را برای روزی دیگر از مقاومت، بدرقه می‌کند. تو شهری هستی که آسمانت پر از دود است اما در دل آن، ستاره‌هایی چون شهیدانت می‌درخشند.

غزه! تو داستان غرور یک ملت هستی. سرزمینی که در برابر ظلم، خم نشد و هر گلوله‌ای که بر پیکرت نشست، فقط ریشه‌هایت را عمیق‌تر کرد. در تو، کودکان با صدای انفجار خوابیده‌اند و با آرزوی صلح، بیدار می‌شوند اما هنوز لبخند از لب‌هایشان دور نشده و دست‌های کوچکشان برای ساختن آینده‌ای روشن‌تر در کار است.

روز غزه، روز اشک و آتش است اما بیشتر از آن، روز ایمان و ایستادگی است. روزی است که جهان باید به یاد بیاورد که آزادی، قیمتی دارد و غزه آن را با خون می‌پردازد. تو زخم خورده‌ای اما زخمی که هرگز تسلیم نمی‌شود.

ای غزه! تو یادآوری می‌کنی که هر سنگریزه، هر قدم و هر اشک می‌تواند فریاد حق در برابر طغیان ظلم باشد. امروز و هر روز، تو در قلب تمام آزادگان جهان زنده‌ای و دعاهای ما همراه توست. روز غزه، روزی است برای فریاد کشیدن، برای یادآوری و برای ایستادن در کنار حق؛

باشد که روزی آسمانت دوباره آبی شود و زمینت سرشار از خنده‌های کودکان؛ باشد که آزادی، هدیه‌ای باشد که در آغوش بگیری. تو ایستاده‌ای غزه و همین ایستادگی است که جهان را به تحسین وامی‌دارد.