بزرگداشت شاعری از نیشابور که نسل‌ها را به عرفان فراخواند

عطار نیشابوری، شاعری که عطر اشعار و عرفانش همچنان در جان‌ها نشسته، یکی از ابداع‌گران بزرگ هنر و عرفان در ایران زمین است. او با آثار گران‌بهای خود، به ویژه مثنوی‌های "منطق الطیر"، "الهی‌نامه" و "تذکرة‌الاولیاء"، جهانی پر رمز و راز از عشق و کشف الهی را به تصویر کشید که تا به امروز الهامی بی‌پایان برای عاشقان عرفان و ادبیات بوده‌اند.

در آثار عطار، وجود انسان و سفر او در راه یافتن حقیقت، رنج و عشق به اوج رسیده است. "منطق الطیر" با داستان پرندگان و سفر آنها برای یافتن سیمرغ، به نوعی نمودار سفر انسان به سوی کمال و وحدت با یزدان است. هر چکامه‌، هر بیت از اشعار او، نسیمی است که در باغ بوستان معرفت وزیده و جان تشنگان حقیقت را سیراب می‌کند.

او که در دوران خودش با مشکلات و سختی‌ها مواجه بود، اما توانست با اشعار و آموزه‌های خود به جریانی پرافتخار در تاریخ ادبیات ایران تبدیل شود. زندگی او، که پر از تلاش برای دریافت مقصود و حقیقت بود، به ما نشان می‌دهد که چگونه می‌توان از دل تاریکی‌ها، نوری برانگیخت و با عشق به حقیقت، راه‌های تازه‌ای به سوی نور و شناخت گشود.

عطار نه‌تنها یک شاعر بلکه یک عارف بی‌همتا بود که با نگاه عمیق خود به مسائل فلسفی و الهی، دیدگاهی جدید به مفاهیم عشق، فنا و بقا بخشید. عطار، به ما می‌آموزد که زندگی بیش از آنچه به نظر می‌رسد زیبا و پر از معناست و عشق به خدا و حقیقت، راهی است که هرگز پایانی ندارد.

بزرگداشت عطار نیشابوری نه تنها بزرگداشت یک شاعر، بلکه تجلیلی از عرفانی است که به نسل‌های مختلف القا شده است. یادش جاودان و آموزه‌هایش برای همیشه چراغ راه جویندگان حقیقت و عشق است.