حضرت خدیجه(س)، بانوی ایثار و مهربانی

روز وفات حضرت خدیجه(س)، یادآور بانویی است که با قلبی پر از عشق و ایثاری بی‌نظیر در سخت‌ترین دوران، همراه و پشتیبان پیامبر اکرم(ص) بود. او که از خاندان قریش و دارای ثروتی بسی بزرگ بود، تمامی اموال خود را وقف گسترش اسلام کرد و حتی در لحظات آخر حیاتش نیز جز پیروی از حق و حمایت از رسالت نبوی نیاندیشید.

حضرت خدیجه(س) نخستین بانویی بود که به اسلام روی آورد و پا در مسیر حقیقت نهاد. او با درایت و هوش سرشار خود، نه‌تنها مشاور برجسته پیامبر(ص) بلکه پناهگاه امنی برای ایشان بود. در روزهایی که پیامبر(ص) با بی‌مهری و سختی‌های بی‌شمار روبه‌رو بود، حضرت خدیجه(س) با کلامی سرشار از محبت و اندیشه‌ای سرشار از امید، بار سنگین رسالت را از دوش پیامبر برمی‌داشت.

خدیجه(س) نه‌تنها در عرصه ایمان و عقیده بلکه در مقام همسری و مادری نیز الگویی بی‌بدیل بود. پرورش فرزندانی چون حضرت فاطمه(س)، جلوه‌ای دیگر از دانایی و بینش این بانوی بزرگ است که در دل تاریخ به یادگار مانده است.

در سال دهم بعثت و در ماه مبارک رمضان، این بانوی بزرگوار چشم از جهان فرو بست و پیامبر اکرم(ص) را در غمی عمیق فرو برد تا جایی که آن سال به نام عام الحزن (سال اندوه) نام گرفت. آری! خدیجه‌ای که هرگز تکرار نشد و با هر لحظه از زندگی‌اش، برگ زرینی بر تاریخ اسلام افزود.

بیایید با احترام و افتخار از زندگانی حضرت خدیجه(س) یاد کنیم و با الهام از ایثار و فداکاری او در مسیر زندگی، گام برداریم. یاد این بانوی والا همواره در قلب‌های ما زنده خواهد ماند و چراغ راهی برای همه‌ زنان و مردان آزاده خواهد بود.