سال 2018 و ناکامی‌های متوالی مرد مونته‌نگرویی؛ کولاکوویچ به انتهای خط نزدیک شد
تهران (پانا) – سال 2018 برای والیبال ایران با ناکامی شروع شد و با ناکامی به پایان رسید. با حذف تیم ملی از مسابقات جهانی و نوسان ایگور کولاکوویچ در نتیجه‌گیری شاید بیش از هر زمانی جدایی او از والیبال ایران محتمل شده است.
بهمن سال ۹۵ بود که پس از رایزنی‌های طولانی، ایگور کولاکوویچ مونته‌نگرویی و پرآوازه که توانسته بود صربستان را در سال‌های ۲۰۰۶ و ۲۰۱۴ به جایگاه چهارم در مسابقات جهانی برساند، به عنوان سرمربی تیم ملی والیبال ایران انتخاب شد. از زمانی که کولاکوویچ هدایت تیم ملی را بر عهده گرفت تا به امروز، نتایجی که در تیم ملی بزرگسالان به دست آمده است پر نوسان بوده اما سنگینی کفه ترازوی ناکامی‌ها سنگین‌تر از موفقیت‌ها بوده است.
هر چند ۳ ماه به پایان سال ۲۰۱۸ باقی مانده است اما این سال میلادی برای والیبال ملی جهان در آستانه به پایان رسیدن است و البته برای والیبال ایران در سطح ملی سال ۲۰۱۸ یکشنبه شب به پایان رسید.
سال ۲۰۱۸ برای والیبال ایران؛ از ناکامی تا ناکامی
والیبال ایران در شش ماه دوم سال ۲۰۱۸ روزهای شلوغی پیش رو داشت، ملی پوشان ایران از خرداد ۹۷ در رقابت‌های لیگ جهانی که امسال به لیگ ملت‌ها تغییر نام داده بود، حضور پیدا کردند و در نهایت به عنوان دهمی رسیدند. رقابت‌هایی که با توجه به سفرهای متوالی بین قاره‌ای خستگی زیادی برای بازیکنان به همراه داشت. ایران در این رقابت‌ها با ترکیبی به میدان رفت که بیشتر آنها تیم ملی اصلی بودند.
بعد از لیگ ملت‌ها در حالی که قرار بر این بود تیم ملی ب ایران راهی بازی‌های آسیایی شود و کولاکوویچ بر همین اساس برنامه تمرینات خود را تدوین کرده بود به یک باره تصمیم‌ها عوض شد و وزارت ورزش و جوانان و کمیته ملی المپیک به حضور تیم ملی بزرگسالان در بازی‌های آسیایی تأکید کردند. بدین ترتیب با وجود مخالفت‌های کولاکوویچ، تیم ملی ایران با ترکیب اصلی خود راهی اندونزی شدند تا مدال طلای دوره قبل خود را تکرار کند. البته ایران در حالی برای دومین دوره متوالی قهرمان بازی‌های آسیایی شد که سطح این رقابت‌ها در مقایسه با سال‌های گذشته پایین‌تر بود و شاید ترکیبی از جوانان و بزرگسالان هم به راحتی می‌توانست قهرمان این دوره شود تا برخی بازیکنان اصلی و تأثیرگذار ایران در آستانه مسابقات جهانی به جای سفر به اندونزی در تهران بمانند و از فرصت برای ریکاوری استفاده کنند.
اما به هر حال تصمیم گیرنده نهایی در این مسیر ایگور کولاکوویچ بود و این مربی مونته‌نگرویی که با اصرار کمیته ملی المپیک برای عدم اعزام تیم ملی ب مواجه شده بود تصمیم کرد تمام داشته‌هایش را راهی شرق قاره کهن کند تا تیمی خسته آماده حضور در مسابقات جهانی شود.
پس از کسب مدال طلای بازی‌های آسیایی جاکارتا، تیم ملی در آخرین برنامه آماده‌سازی خود راهی اروپا شد تا در تورنمنت چهارجانبه مقابل تیم‌هایی از کانادا، امریکا و اسلوونی قرار بگیرد؛ دیدارهایی که حاصل آن برای والیبال ایران سه شکست متوالی بود.
با شکست در بازی تدارکاتی ملی‌پوشان راهی بلغارستان شدند تا در رقابت‌های قهرمانی جهان به میدان بروند. شاگردان کولاکوویچ برخلاف عادت گذشته خود که شروع ضعیف و پایان قوی داشتند، اینبار شروع خوبی در رقابت‌های جهانی داشتند، آنها مقابل پورتوریکو، بلغارستان، کوبا و فنلاند در ۴ بازی متوالی پیروز میدان شدند و تنها باخت ایران مقابل لهستان رقم خورد تا تیم ملی به عنوان تیم دوم با کسب ۱۱ امتیاز راهی مرحله دوم مسابقات شود و با تیم‌های بلغارستان، کانادا و آمریکا هم‌گروه شود.
با توجه به شروع خوب ایران در مرحله مقدماتی و شکست بلغارستان در مرحله اول، همه این انتظار را داشتند تیم در مرحله دوم هم نمایش قابل قبولی ارائه دهند اما تمام تصورات از همان اولین بازی نقش بر آب شد و در مرحله دوم ایران ضعیف‌ترین بازی‌های خود را به معرض نمایش گذاشت و در نهایت با قرار گرفتن در جایگاه سیزدهم و سه شکست مقابل بلغارستان، کانادا و امریکا از صعود به مرحله سوم بازماند.
چالش آینده پیش روی فدراسیون والیبال
پس از کسب این نتایج و عدم راهیابی تیم ملی والیبال ایران به جمع ۶ تیم برتر جهان نظرهای مختلفی درباره تیم ملی والیبال از سوی اهالی این رشته ورزشی مطرح شد. برخی مقصر این ناکامی‌ها را کولاکوویچ دانستند و اعلام کردند او تعویض‌های درستی در جریان بازی‌ها نداشت و به آنالیزورهای خود اعتماد نمی‌کرد و همین مسائل باعث باخت تیم ملی شد. برخی دیگر هم معتقدند نسل طلایی والیبال پیر شده و باید جوان‌گرایی نسبت به چیزی که هم اکنون در والیبال حاکم است سریع‌تر انجام شود.
اما برخی دیگر هم معتقدند این نسل همچنان توانایی و پتانسیل دارد اما کولاکوویچ از این بازیکن نتوانست به خوبی استفاده کند و برخی دیگر هم حضور مداوم این بازیکنان در تمرین تیم ملی را باعث خستگی و بی انگیزگی آنها دانستند که نتیجه‌اش عدم عملکرد قابل قبول بود.
اگر بخواهیم دلایل را بشماریم شاید بیشتر از این بتوان نوشت، اما چیزی که مشخص شده این است که ایگور کولاکوویچ طی دو سال اخیر نتایج متوسطی به دست آورده و حالا وقت آن رسیده که فدراسیون عملکرد این مربی را مورد بررسی قرار دهد و برای ادامه رشد والیبال در ایران برنامه جدیدی تدوین کند. موضوعی که البته به نظر می‌رسد مسئولان فدراسیون هم به دنبال آن هستند و این نتایج برای آنها قابل قبول نیست؛ کما اینکه امیرحسین منظمی دبیر جدید فدراسیون والیبال صراحتاً پس از حذف تیم ملی از مسابقات جهانی اعلام کرد که آینده کولاکوویچ در والیبال ایران مشخص نیست و باید درباره او تصمیم‌گیری شود.
این اظهار نظر از سوی یک مقام رسمی در فدراسیون والیبال باعث شده تا اینطور به نظر برسد آینده کاری کولاکوویچ در ایران به خطر افتاده است و فدراسیون به ادامه همکاری با این مربی تا المپیک ۲۰۲۰ توکیو چندان تمایلی ندارد و او شاید دیگر به ایران برنگردد.
با توجه به اینکه والیبال ایران تا پایان سال ۲۰۱۸ مسابقه‌ای پیش‌رو ندارد فرصت خوبی برای فدراسیون والیبال فراهم شده تا برای آینده تصمیم‌گیری کند. در این بین شاید البته شاید این ناکامی بهانه خوبی برای فرار از چالش‌های اقتصادی پیش‌رو باشد؛ گرانی ارز دست فدراسیون‌های ورزشی را تنگ کرده است و با روند فعلی قرارداد خارجی‌ها در ورزش ایران با گرانی ارز چند برابر شده است؛ شاید به بهانه این ناکامی کولاکوویچ برود تا دغدغه تهیه ارز و نگرانی از گران شدن آن دیگر به صورت جدی گریبان‌گیر والیبال ایران نباشد.
البته درباره اینکه فدراسیون والیبال برای آینده تیم ملی چه تصمیمی می‌گیرد باید در انتظار آینده ماند و دید آیا پس از سال‌ها یک ایرانی به رأس کادر فنی تیم ملی می‌رسد و یا اینکه فدراسیون بار سنگین مالی را بار گرانی ارز به دوش خواهد کشید و یک خارجی جدید را به والیبال ایران می‌آورد. در این بین شاید این نکته جالب توجه باشد که خولیو ولاسکو سرمربی محبوب ایرانی‌ها از تیم ملی آرژانتین بصورت رسمی جدا شده و شاید پیرمرد گزینه جذابی هم برای فدراسیون هم برای والیبال دوستان باشد.
ارسال دیدگاه