یک مربی کاراته:
فضای مجازی نباید مانعی برای ورزشکردن دانشآموزان شود
شهریار (پانا) - مربی کاراته شهریاری در خصوص آسیبهای فضای مجازی و فعالیتبدنی گفت فضای مجازی نباید مانعی برای ورزش کردن دانشآموزان شود، زیرا این امر باعث آسیبهای جسمانی و روانی در دانشآموزان میشود.
ورزش کاراته از رشتههای قدیمی رزمی در کشور است که ایران از جمله کشورهای قوی در این رشته محسوب میشود؛ اوج فعالیت این رشته برای ایران، مدال طلای المپیک است که سجاد گنجزاده برای ایران در المپیک ۲۰۲۲ بدست آورد. الهه نصرالله نیز از مدال آورانی است که در رده های مختلف دارای مدال شده اند و به عنوان داور و مربی در مسابقات حضور فعالی دارند.
الهه نصرالله مربی شهریاری کاراته، در خصوص آسیبهای وارد شده از سوی فضای مجازی و ضعف فعالیتبدنی به پانا گفت: «متاسفانه در دوران شیوع بیماری کرونا در کشور، فضای مجازی در بین دانش آموزان جای فعالیت بدنی را گرفت و همین امر باعث آسیبهای جسمانی و روانی به دانش آموزان شد.»
وی ادامه داد:« یکی از ورزش هایی که میتواند باعث سلامتی جسم و روان شود انجام ورزش کاراته است. کاراته از دو بخش کاتا و کومیته تشکیل شده است؛ در صورتی که هر دو بخش نیاز به آمادگی ذهنی و جسمی بالایی نیاز دارند اما کومیته بیشتر آمادگی جسمی و کاتا آمادگی ذهنی را میطلبد.»
نصرالله تاکید کرد:«ورزش کاراته میتواند باعث شود فرد شناخت خوبی از بدن خود داشته باشد؛ شناخت به این معنا که چه کارهایی را میتواند انجام دهد که باعث آسیب نشود. میتوان گفت ورزش کاراته همه فاکتورهای آمادگی جسمانی را دارد که از مهمترین آنها میتوان به استقامت قلبی عروقی اشاره کرد. اگر فردی استقامت و آمادگی قلبی عروقی بالایی داشته باشد، مسلما یا دچار سکته های قلبی نمی شود یا اگر هم اتفاق بیافتد احتمالش بسیار کم است.»
این مربی کاراته افزود:«یکی از نکات خوب رشته کاراته افزایش اعتماد به نفس است که این علت باعث میشود، در سنین بالاتر فرد فعالیت خود را ادامه دهد و بالا رفتن سن مانعی برای ادامه این ورزش دوست داشتنی ایجاد نمیکند، بلکه باعث میشود مهارت فرد در ایجاد هماهنگی بین ذهن و بدن افزایش پیدا کند.»
الهه نصرالله ادامه داد: «اگر دانش آموزان به سلامتی جسمی خود اهمیت ندهند، قطعا در بلندمدت دچار عواض جدی خواهند شد که هم هزینههای بالایی دارد و هم عوارض آن آسیب را تا سالهای سال با خود به همراه خواهند داشت.»
دانش آموز خبرنگار: پریسان حدادی
ارسال دیدگاه