ناصر ابراهیمی: تکلیف را مشخص کنند، چه کسی قرار است برای فوتبال ایران تصمیم بگیرد

فرهاد فخرآبادی/ پس از اینکه تیم ملی فوتبال ایران مقابل عراق شکست خورد، روزهای بدون سرمربی تیم ملی آغاز شد و در حالی که به نظر می‌رسید برانکو به نیمکت تیم ملی برسد، او از تیم ملی عمان سر در آورد و حالا همچنان چالش معرفی سرمربی به نحوی ادامه دارد که زمان در حال سپری شدن به ضرر فوتبال ملی ایران است. ناصر ابراهیمی مربی نام آشنای فوتبال ایران که در تیم ملی و پرسپولیس دستیار علی پروین بوده در گفت‌وگو با پانا درباره وضعیت فعلی تیم ملی فوتبال ایران توضیح می دهد:

تیم ملی پس از دیدار با عراق نه برنامه تمرینی داشته و نه اردویی، در کنار این موضوع ما می‌بینیم کادر فنی هم وجود ندارد که مسابقات لیگ را زیر نظر بگیرد. شرایط این روزهای فوتبال ملی ما را چطور ارزیابی می‌کنید؟

وقتی به حال و روز این روزهای فوتبال ایران نگاه می‌کنم، با خودم می‌گویم «وای وای چه معضلی». من وقتی سال ۱۹۹۰ در پکن قهرمان بازی‌های آسیایی شدیم، به آقای نوآموز گفتم با وضعیتی که می‌بینیم ۳۰ سال دیگر ما در آسیا حرفی برای گفتن نخواهیم داشت و الان می‌بینم که دقیقا همان شده است. در گذشته تیم‌های ملی ما چه در رده بزرگسالان و چه در رده‌های پایه حرف اول را در آسیا می‌زدند و همیشه مدعی قهرمانی بودند. اما شما الان را نگاه کنید که ما چند سال است تیم ملی‌مان قهرمان آسیا نشده و به المپیک نرفته است. مرتب می‌گویند ما ۲ دوره متوالی به جام جهانی رفتیم اما این موضوع را در نظر نمی‌گیرند زمانی که ما بودیم سهمیه آسیا یک تیم در جام جهانی بود اما الان ۵ تیم آسیایی به جام جهانی می‌روند و رفتن به جام جهانی هنر نیست.

چرا به این روز رسیدیم؟

در گذشته باشگاه‌ها نقش پررنگی در موفقیت فوتبال ملی در رده‌های پایه داشتند و شما باشگاه‌هایی مانند راه آهن، بانک تجارت، هما و تاکسیرانی و ... را نگاه می‌کردی هر کدام ۷ الی ۸ بازیکن مطرح پرورش داده بودند اما امروز دیگر چنین چیزی وجود ندارد. آن زمان باشگاه‌های ما بازیکن‌ساز بودند اما امروز بیشتر باشگاه‌های ما مصرف‌کننده شده‌اند. هر شهری را امروز نگاه می‌کنید مدرسه فوتبال به تعداد زیاد دارد، در کوچکترین شهرهای ایران هم ما مدرسه فوتبال داریم اما خروجی این همه مدرسه فوتبال ناچیز است در حالی که نباید اینطور باشد.

بخشی از ضعف ما را نباید در رده مدیریت فوتبال پیدا کرد؟

بله متاسفانه همینطور است. سیاست ورزش ما اشتباه است، مدیرانی که به فوتبال می‌آیند یا فوتبالی نیستند یا اگر هم فوتبالی هستند برنامه بلند مدت برای باشگاه‌ها ندارند. شرط موفقیت در ورزش این است که شما برنامه بلند مدت داشته باشد و همین برنامه باعث خواهد شد تا به رده‌های پایه توجه کنید. همین پرسپولیس را نگاه کنید، محمد حسن انصاری‌فرد خودش فوتبالی است و از جنس پرسپولیس است اما می‌بینیم الان فقط بدنبال برنامه کوتاه مدت است. البته بخشی از این موضوع به مدیران قبلی هم برمی‌گردد که اینقدر چالش درست می‌کنند که مدیر باید مدت زیادی را صرف رفع چالش‌های کوتاه مدت کند.

به بحث سرمربی جدید تیم ملی برسیم، هنوز سرمربی انتخاب نشده و پس از مدت‌ها مطرح بودن نام برانکو ، گزینه دیگری را باید روی نیمکت تیم ملی ببینیم.

کی‌روش ۸ سال در فوتبال ایران بود و پس از اینکه رفت هر کسی غیر از ویلموتس هم به تیم ملی می‌آمد به مشکل برخورد می‌کرد. تیم ملی ۸ سال با یک تاکتیک تمرین کرده و مربی جدید بخواهد وارد فوتبال ایران شود زمان می‌برد تا بتواند افکارش را پیاده کند. همین موضوع را ما در پرسپولیس هم دیدیم، برانکو ۴ سال با تیم بود و بعد از رفتنش قهرمانی در نیم فصل با کالدرون شاهکار بود. جانشین شدن کی‌روش خیلی سخت است، هر کسی سرمربی تیم ملی شود باید به او زمان داد تا بتواند تفکراتش را پیاده کند. من از مردم می‌خواهم هر کسی سرمربی تیم ملی شد از او حمایت کنند تا بتواند تغییراتی که می‌خواهد را ایجاد کند.

به نظر نمی‌رسد این تاخیر در معرفی سرمربی جدید تیم ملی کمی زیاد شده باشد و فدراسیون زمانی طولانی را برای معرفی تلف کرده است؟

حقیقت این است که میز فکر فدراسیون فوتبال بسیار ضعیف است و افرادی مشورت می‌دهند که یا فوتبالی نیستند یا سابقه چندانی در فوتبال ندارند. شما من را کنار بگذارید که عمرم را برای فوتبال ایران و پرسپولیس گذاشتم، اما سوال اینجاست که علی پروین، حشمت مهاجرانی، بیژن ذوالفقارنسب، حسن روشن و خیلی از قدیمی‌ها این روزها کجا هستند؟ چرا فدراسیون از این بزرگ‌های فوتبال برای تصمیم‌گیری‌ها مشورت نمی‌گیرد. یک سری مسائلی وجود دارد که فقط تجربه می‌تواند راهگشا باشد و فوتبال دقیقا همین است. تا تجربه نداشته باشی و سرد و گرم فوتبال کشور را نچشیده باشی نمی‌توانی مشورت بدهی و تصمیم بگیری.

طی روزهای اخیر ۲ نام به عنوان گزینه‌های اصلی سرمربیگری تیم ملی مطرح شده است. نظرتان درباره امیر قلعه‌نویی و علی دایی چیست؟

هم امیر قلعه‌نویی و هم علی دایی شاگرد من بودند و زمان ما بود که مطرح شدند. هر دو نفر را خوب می‌شناسم و می‌دانم که هر دو آنها شایستگی نشستن روی نیمکت تیم ملی را دارند. اما هم امیر و هم علی دایی باید این نکته را در نظر بگیرند که تحت هیچ شرایطی به قرارداد زیر ۴ سال رضایت ندهند. این تیم با تفکر جدید نیاز به زمان دارد تا بتواند به سطحی برسد که سرمربی جدید می‌خواهد. خدای نکرده دوباره اتفاق دفعه قبل که امیر قلعه‌نویی و علی دایی سرمربی شدند و پس از مدت کوتاهی از کار کنار رفتند رخ ندهد.

به عنوان آخرین سوال؛ موضوع تلاش کنفدراسیون فوتبال آسیا و عربستانی‌ها برای محرومیت تیم‌های باشگاهی ما از میزبانی را چگونه ارزیابی می‌کنید؟

واقعا متاسفم که فوتبال ما به جایی رسیده که اینگونه با روح و روان مردم در کنفدراسیون فوتبال آسیا بازی می‌کنند. زمانی که بحران آمریکا درباره ایران پیش آمد من پیش‌بینی می‌کردم همین موضوع عاملی شود که کنفدراسیون فوتبال آسیا بهانه بدست آورد تا بازی‌ها را به خارج از ایران بیاندازد. من سیاسی نیستم، عمرم را در فوتبال و ورزش سپری کرده‌ام و تنها با نگاه فوتبالی به ماجرا نگاه می‌کنم. باید تکلیف خیلی چیزها مشخص شود و اینکه بالاخره درباره فوتبال قرار است چه کسی تصمیم‌گیر باشد؟ اگر این اتفاق بیافتد و ما خارج از ایران بازی کنیم یا از مسابقات کنار بکشیم در هر دو صورت ضربه خواهیم خورد.