نتیجه‌ی عبودیت این است که انسان مالک نفس خودش می‌شود

حجت‌الاسلام مهدی ربانی امام جمعه محلات با اشاره به گفتاری از شهید مطهری گفت: امام صادق علیه السلام در حدیثی می‌فرمایند:" اَلْعُبودِیَّةُ جَوْهَرَةٌ کُنْهُهَا الرُّبوبِیَّةُ" آیا می‌دانی عبودیت چه گوهری است؟ عبودیت گوهری است که ظاهرش عبودیت است و کنه و نهایت و باطنش، آخرین منزل و هدف و مقصدش ربوبیت است. ممکن است بگویید یعنی چه؟ آیا امام جعفر صادق خواسته بفرماید که عبودیت اولش بندگی است و آخرش خدایی؟ آیا می‌خواهد بگوید که یک بنده از بندگی به خدایی می‌رسد؟ نه، در تعبیرات ائمه هرگز چنین تعبیراتی نمی‌آید.
وی افزود معنی ربوبیّت یعنی تسلط، خداوندگاری، نه خدایی. فرق است میان خداوندگاری و خدایی. خداوندگاری یعنی صاحب بودن، صاحب اختیار بودن. انسان خیلی وقت‌ها حتی صاحب اختیار ذهن خودش هم نیست. صاحب اختیار شدن مراحلی دارد که اولیای الهی به مراحل بالای آن دست پیدا کردند.
حجت‌الاسلام ربانی تصریح کرد اولین درجه‌ی ربوبیّت و خداوندگاری که در نتیجه‌ی عبودیت پیدا می‌شود این است که انسان ربّ و مالک نفس خودش می‌شود، تسلط بر نفس خودش پیدا می‌کند. تقوا یعنی خود نگهداری، یعنی تسلط بر نفس. وقتی انسان خودش را در محضر خدا می بیند صاحب اختیار خودش می شود.