کربلا؛ میعادگاه عاشقان در ایام شعبانیه

تمام عرصه گیتی، دف‌زنان و پایکوبان به استقبال زاده زهرا(س) در جشن و سُرورند. فرشتگان، اشک شوق بر زمین میریزند و مردم با شور و شوق وصف‌نشدنی خود را به بهشت برین زمین یعنی کربلا می‌رسانند.

اینجا بین‌الحرمین است؛ خیابانی مملو از جمعیت و عاشقان اباعبدالله‌الحسین(ع)؛ شکلات‌های ریز و درشت بین زمین و آسمان معلق‌اند و نوای «حسین حسین» خیابان بین‌الحرمین را در بر گرفته است.

باران، نم‌نم بر سنگ‌فرش‌ها می‌نشیند. مرد و زن، کودک و نوجوان همه گل به دست و کف‌زنان وارد بین‌الحرمین می‌شوند.

بین‌الحرمین همان خیابانی که انسان را بین دوراهی قرار می‌دهد؛ از یک سو خورشید می‌تابد و از یک سو ماه می‌درخشد، نمی‌دانی از کدام سَمت، قدم بگذاری یا از کدام درب وارد شوی.

دوراهی شیرین و دوست‌داشتنی هست که نمی‌توانی از آن دل بکَنی. دورتادور ضریح دلبر دل‌ها آذین بسته و گل‌آرایی شده است. نام پسر شیر خدا بالاترین قسمت ضریح حک‌شده «یا حسین ابن علی(ع)».

فریاد «لبیک یا حسین(ع)» مردم در فضای ضریح می‌پیچد و چشم‌ها را بی‌اختیار خیس می‌کند. اینجا میوه‌های دل ارباب در آغوشش آرمیده‌اند؛ شهزاده علی‌اکبر(ع) و باب‌الحوائج علی‌اصغر(ع) و همچنین ۷۲ تَن از یاران باوفای حضرت سیدالشهداء(ع)؛

در آن طرف خیابان به پابوس ماه می‌رویم. ورودی حرم که می‌رسی، انگار دلت مثل قرص قمر، قرص و مطمئن می‌شود. اینجا حرم مولا قمر مُنیر بنی‌هاشم(ع) است. اطراف ضریح بِسان حرم ارباب تزئین شده است. از ذکر صلوات بر محمد و آل محمد(ص) تا نجوای دعا و خواسته‌های مردم، سر و صدا را زیاد کرده و ناخودآگاه گونه‌ها را اشکبار می‌کند.

در این ماه عزیز و پرخیروبرکت و شادی ولادت آقا امام حسین علیه‌السلام، حضرت ابوالفضل عباس(ع)، سیدالساجدین امام سجاد(ع)، شبه‌پیغمبر حضرت علی‌اکبر(ع) و امید و آرزوی عالم حضرت قائم آل محمد امام مهدی(عج) به ساحت مقدس مادر سادات فاطمه زهرا (س) تبریک و تهنیت باد!