فرزانه یوسفی

دحوالارض؛ روزی به وسعت یک تاریخ

قم (پانا) - ۲۵ ذی القعده روز دحوالارض است به معنای گستراندن زمین، روز بیرون آمدن حریم امن الهی کعبه خانه خدا و روزی است که تمام آسمان و زمین مسخّر آدمی شد.

کد مطلب: ۱۴۷۸۹۶۴
لینک کوتاه کپی شد
دحوالارض؛ روزی به وسعت یک تاریخ

سپاس و ستایش خداوندی که آفرید، کوه و جنگل و درختان زیبا را و زمین را گستراند تا انسان در آن سکنی گزیند.

 و زمانی تمامی این جهان به قدرت لایزلی پروردگار حیات یافت؛ او که منزه و پاک است و جهان همه در ید قدرت اوست، زنده می کند و می میراند و حیاتی دوباره میدهد.

همه چین خوردگی ها و گسل ها پر از خاک شد تا انسان بتواند در آن زندگی و عبادت کند.

«و اما بنعمةربک فحدث» و باید که نعمت های الهی را به یاد آورد... دحوالارض یک روز است؛ اما تاریخی را در برمی‌گیرد، از نزول نخستین رحمت خدا بر پدر بشریت حضرت آدم (ع)، فرود آمدن کشتی نوح (ع) در کوه جودی تا ولادت خلیل الله حضرت ابراهیم (ع) و زادروز عیسی مسیح همه در این روز با عظمت به تاریخ پیوسته است.

«والارض بعد ذلک دحاها» و خداوند زمین را پس از آن گسترانید، تا عاشقان درگاهش در این زمین خاکی سر بر سجده عشق خدایی بزرگ و جلیل بنهند، کسی که آفریننده تمامی زیبایی هاست و اگر تا آخر عمر سر براین سجده بساییم باز کم است.

بنده همان به که ز تقصیر خویش عذر به درگاه خدای آورد

ورنه سزاوار خداوندیش کس نتواند که به جای آورد.

ای مقتدر والا! زمین از عشق وجودت سر  به طاق آسمان می‌چسباند و فخر می فروشد از اینکه آفریده توست.

«ولله یسجد ما فی السماوات والارض:

و هر آنچه در آسمان و زمین است پروردگار را سجده می کند.

آسمان نیلگون از پس ابر های تیره زمین را می نگرد و نخستین نور اشعه را از کعبه خانه الهی می بیند که بسان گلی نو شکفته سر از زمین بیرون می‌آورد، زمین به موسم شکوفایی کعبه سر از پا نمی‌شناسد و این قدرت نورالانوار است.

آفریدگار بی همتا! زمینی که آفریده ای انسان های وارسته و معصومی را در خود جای داده، کسانی که با تزکیه نفس و سیر و سلوک عرفانه به درگاه قرب الهی نزدیک شدند.

دحوالارض، روز موعود منتظران است.

 مزد همه کسانی که قدم در راه خدا گذاشتند و دست ظالم‌ را از سر مظلوم برداشتند در این روز داده می شود، منجی عالم بشریت حضرت مهدی (عج) چشم منتظران را روشن می کند، و سراسر زمین با قدوم پرمهر آن حضرت گل باران می‌شود.

وعده صادق ظهور محقق می شود و انتظار فرج قائم آل محمد(ع) به پایان می‌رسد.

 عَلم عدالتش را در زمین می‌گستراند و دوباره زمین از نو سر بیرون می‌آورد تا خاک پای امام مهدی (عج) را سرمه چشمانش کند.

ملکا ذکر تو گویم

که تو پاکی و خدایی

نروم جز به همان ره

که توام راهنمایی

خبرنگار : فرزانه یوسفی

ارسال دیدگاه

پربازدیدترین ها
آخرین اخبار