شب دوستی ایران و دانمارک در نیاوران

به گزارش روابط عمومی فرهنگسرای نیاوران، در این مراسم همچنین کوارتت زهی آتلاس از کشور دانمارک درحضور دنی عنان سفیر کشوردانمارک در ایران قطعاتی از این آلبوم را برای حاضرین در سالن نواخت .

پیش از اجرای گروه موسیقی آتلاس سید عباس سجادی مدیر عامل بنیاد آفرینش های هنری نیاوران با حضور در جایگاه ضمن عرض خیر مقدم به دنی عنان سفیر دانمارک و یِسپا لوتسهوفت سرپرست گروه آتلاس و هنرمندان دانمارکی در سخنانی با ذکر این مطلب که اجرای قطعاتی از آهنگسازان نام آشنای ایرانی و دانمارکی توسط گروه آتلاس از کشور دانمارک فضای شهر را پر از دوستی و مهر می کند گفت : امیدوارم هنرمندان دانمارکی خاطرات خوشی را با خود از ایران به یادگار داشته باشند.

سجادی همچنین با ذکر این مطلب که موسیقی زبانی جهانی دارد و گاه نیاز به کلام هم نیست و می تواند به عنوان زبانی جهانی زمینه های دوستی ارتباط و تعامل را ایجاد کند خاطر نشان کرد : امشب ما تابلوی زیبای دوستی ایران و دانمارک را قاب می گیریم و در آلبوم خاطراتمان ثبت خواهیم کرد

دنی عنان سفیر کشور دانمارک نیز با حضور در جایگاه با ذکر این مطلب که بسیار خوشحالم که امشب به فرهنگسرای نیاوران آمده ام گفت : تجربه حضور در فرهنگسرای نیاوران برایم بسیار جالب بود. همیشه از اجرای گروه های موسیقی کشوردانمارک همچون آتلاس در ایران بازخورد های مثبتی دریافت کرده ام. پیوند میان هنرمندان ایرانی و دانمارکی همواره منتج به نتایج بسیار درخشان و قابل تامل برای دو کشور ایران و دانمارک بوده است.

وی افزود : با وجود نا امنی های بسیاری که در منطقه وجود دارد تعامل و همکاری میان هنرمندان دو کشور هر روز بیشتر می شود .امیدواریم بتوانیم در آینده شاهد حضور هنرمندان بیشتری از کشور دانمارک برای تماشای ایران و فرهنگ غنی آن باشیم.

آنه سو ، میرجم ترسا پترسون ، آندرآس وستردال و توبیا ون در پالس ،قطعاتی از فوزیه مجد ، امیر مهیار تفرشی پور ، امیر بکان و کارل نیلسن را اجرا کردند که مورد توجه حاضرین در سالن قرار گرفت .

در پایان این مراسم و با حضور سید عباس سجادی ، امیر مهیار تفرشی پور و یِسپا لوتسهوفت سرپرست گروه آتلاس آلبوم فراقی رونمایی شد.

فوزیه مجد آهنگساز قطعه فراقی در سخنانی که در بروشور آلبوم موسیقی فراقی آمده است در خصوص قطعه فراقی و چگونگی خلق این اثر چنین نگاشته است : پیش ار انقلاب در سال هایی که به گرداوری و آشنایی با موسیقی برخی از مناطق ایران پرداخته بودم ، در شهرستان بیرجند و قائنات گه هنوز بخشی از خراسان یکپارچه بود ، در شمال و شرق آن شهرستان با واژه ی فراقی و قطعاتی که با نام فراقی خوانده می شد آشنا شدم . فراقی ها را زن ها و مرد ها در روستاها می خواندند ، بیت هایی که با یک ملودی ویژه و تکراری ادا می شدند .در حقیقت خواندن این فراقی ها و لیکوها ، به روایتی در میان اندوه و فراق ، در بخش عظیمی از شرق ایران رواج داشت. زمانی که نوشتن این قطعه را شروع کردم به نامی نیندیشیده بودم و از خود پرسیدم آیا این قطعه برای ویلن و ویلنسل نیز از فراق می گوید ، آیا بیانی دیگر از این جدایی یا اندوه کیهانی است ؟

شایان ذکر است آلبوم فراقی توسط انتشارات ماهور منتشرشده است .