رضا یزدانی: بازیگری روح آدم را خط میاندازد
مردم منتظرند که «مهراد» به سریال برگردد
تهران (پانا) – رضا یزدانی خواننده پرطرفداری که رمضان امسال با ایفای نقش اصلی در یکی از سریالهای تلویزیونی بر محبوبیت خود افزوده است از کاراکتر «مهرداد»، علاقه خاص خود به بازیگری و تفاوت ماهوی آن با حرفه خوانندگی میگوید.
این خواننده ایرانی که طی سالهای اخیر با حضور در چند فیلم سینمایی و همجنین صحنه تئاتر علاقه خود را به هنرهای نمایشی نشان داده است، ماه رمضان امسال با بازی در نقش اصلی یک سریال تلویزیونی طرفدارانش را سورپرایز کرده است.
چهره پرطرفدار موسیقی پاپ که نقش «مهرداد» را در سریال «از یادها رفته» ایفا کرده است، بینندگان بسیاری را پای این مجموعه تقریبا ضعیف شبکه یک سیما به کارگردانی بهرام بهرامیان نشانده است. آهنگهای زیبایی که با صدای این خواننده برای سریال ساخته شده است به جذابیت این مجموعه داستانی افزود. یزدانی در صفحه اینستاگرام خود از انتشار همه آهنگهای این سریال درقالب یک آلبوم تصویری خبرداد؛ اما مرگ تلخ «مهرداد» در قسمت ۱۳ سریال طرفداران رضا یزدانی را غافلگیر کرد.
عاشقپیشگی «مهرداد» او را قهرمان قصه کرده است
یزدانی بعد از پایان نقش خود در سریال «از یادها رفته» در گفتوگویی با ایلنا درباره ارتباطی که تماشاگران سریال با کاراکتر مهرداد برقرار کردهاند، میگوید: « بازخوردها از این نقش خیلی خوب بوده و مردم مهراد را خیلی دوست داشتند. از چند روز قبل که مهراد در سریال نیست، مردم خیلی ناراحتند و منتظرند که مهراد به سریال برگردد. آنها هنوز باور نکردند مهراد مرده و دوست دارند این نقش به سریال برگردد. همین موضوع نشان میدهد که مردم با نقش ارتباط برقرار کردند و آن را دوست دارند و یک جورهایی قهرمان قصه شده است.»
او در همین مصاحبه درباره تصمیم خود برای ادامه فعالیت در دنیای بازیگری گفت: « خیلی از خوانندهها آمدند و یک فیلم بازی کردند و دیگر ادامه ندادند ولی من از آن دست نیستم. به این خاطر که تا الان چهار فیلم سینمایی به عنوان نقش اصلی بازی کردم و حال هم یک نقش جدی در سریال داشتم. قطعا در آینده جدیتر به این قضیه خواهم پرداخت ولی خب نقد هم هست و دوستان هم میتوانند نقد داشته باشند. هنرپیشههای کارکشته هم وقتی در نقشهایی بازی میکنند ایراداتی دارند. من هنرپیشه حرفهای نیستم و قطعا کار من هم ایراداتی دارد.»
این خواننده در گفتوگویی دیگر با روزنامه شهروند درباره شخصیت مهرداد و وجوه مثبتی که در نهایت او را قهرمان جلوه داده است میگوید: «در فیلمنامه از کاریزمایی که این شخصیت داشت و البته از آن عاشقپیشگی که نشان میداد برای بهدست آوردن عشقش میتواند دست به هر کاری بزند، معلوم بود که مردم این شخصیت را دوست خواهند داشت. میبینیم که این اتفاق هم افتاد دیگر.»
یا کاری قبول نمیکنم یا اگر قبول کنم سنگ تمام میگذارم
یزدانی درباره ایفای نقش یک بوکسور و سختیهای ضبط صحنههای مسابقه به فارس گفت: « نه، اما یک ماه نزد احسان روزبهانی فنهای مورد نیاز را یاد گرفتم و همینجا از احسان عزیز تشکر میکنم. البته بوکسی که در سریال میبینید بوکس حرفهای نیست که الان در مسابقههای جهانی اجرا میشود. به این خاطر که در سال ۱۳۲۰ بوکس به این شکل نبود و شکل ورزشی بود که تا حدی شبیه کشتی کج و کتک کاری بود تا بوکسی که ورزشکار گارد ببندد و تمام فنها را اجرا کند. به ما گفته بودند که شما نباید بوکس حرفهای امروز رو اجرا کنید و حتی از مخاطبین شنیدم که بوکس بازی کردنم را نقد کردند و گفتند لااقل میرفتی کلاس تا یه مشت زدن رو یاد بگیری! قاعدتا نباید این نوع بوکس را برای ۸۰ سال پیش نشان میدادند. حین بازی در این سریال به شدت خسته شدم آنهم به این دلیل که حدود ۱۵ روز فقط مشغول ضبط دو مسابقه بوکس بودیم و روزی ۱۷ ساعت تصویربرداری داشتیم. فکر کنید در فصل تابستان و گرمای شدید هم هستید که خود به خود سختی کار را دوچندان میکند و حالا چهار مشعل روشن هم در گوشههای رینگ بوکس قرار داشت و حدود ۳۰۰ نفر هنرور هم در اطرافمان بودند و با چنین شرایطی نفس کشیدن هم سخت بود چه برسد به بازی کردن و اجرای مسابقه بوکس.»
این بازیگر در ادامه از ردکردن حضور بدلکار برای صحنههای مبارزه گفت و افزود: « نه، معتقد بودم که آنچه ما مدنظرمان است فقط با حضور خودم شکل واقعی میگیرد و حضور بدلکار، نقش را خراب میکرد. از طرفی مشت خوردن و زمین خوردنهای مهراد مهم بود که خودم ۲۰ سال دروازه بان تیم فوتبال هنرمندان هستم و این چیزها را خوب یاد گرفتم. طی فیلمبرداری این صحنهها یکی از دندانهایم شکست. اما چون آدمی هستم که یا کاری قبول نمیکنم یا اگر قبول کنم سنگتمام میگذارم تا آخر نقش همراهش بودم.»
یزدانی درپایان درباره تفاوت ماهوی حرفه خوانندگی و بازیگری میگوید: « خب خوانندگی شغل و زندگی من است و قطعا کار بسیار سادهتری است. اما بازیگری روح آدم را خط میاندازد. گاهی اوقات یک بازیگری حرفهای است و برای گریه کردن در یک سکانس میتواند با استفاده از تکنیک، به راحتی گریه کند، اما من نوعی اگر بخواهم در یک سکانس گریه کنم باید واقعا گریه کنم، چون تکنیکش را یاد نگرفتم.»
ارسال دیدگاه