اکران بی سر و صدای «قطار مسیر۶۰» با حضور بزرگان موسیقی

این فیلم در تلاش است وقایع حوزه موسیقی ایران در دهه اول انقلاب از ۲ ‌زاویه دید دولت و مردم و تقابل‌ها، تضادها و همراهی‌ها تا رسیدن به فضای باز و ظهور دوباره موسیقی ‌پاپ را به تصویر بکشد و در گفتگوهایی جذاب با بزرگان حوزه موسیقی و مدیران وقت آن زمان، پشت پرده ها و حواشی آن سالهای پراتفاق را کنکاش کرده است.
حسام‌الدین سراج، کیوان ساکت، نادر مرتضی‌پور، صادق آهنگران، رامین بهنا، ‌محمد گلریز، مهرداد کاظمی، علی مرادخانی، ناصر فرهودی، جهانگیر زمانی، علی اکبر قاضی‌زاده، فروغ بهمن‌پور، نعمت‌الله گلزار، حبیب‌الله معلمی، همایون رحیمیان، محمد میرزمانی و جمشید عزیزخانی افرادی هستند که در این مستند ۹۲ دقیقه‌ای از مسیری که موسیقی در ایران دهه شصت شمسی طی کرده است، می‌گویند. ‌
علی مرادخانی مدیر مرکز موسیقی آن دوره (دهه۶۰) درباره این مستند معتقد است: «به نظر من در هر جامعه ای، هر واقعه ای می تواند تاثیری بر موسیقی آن جامعه بگذارد. موسیقی به لحاظی عاطفی ترین و احساسی ترین بازخورد یک جامعه است. بنابر این یکی از مولفه های بررسی در هر جامعه ای در هر نقطه از جهان، موسیقی است. شما می توانید به مسائل اجتماعی و نگرشی مردم جامعه از این منظر ورود پیدا کنید. از سویی در آن زمان بنابر اینکه ممکن بود نسبت به موسیقی های پاپ، موضعی به وجود بیاید یک جریاناتی با هم تلفیق می شوند. فضای جدید با فضای قدیم متفاوت می شود و حالت ممزوجی از موسیقی های مختلف را در خودش دارد. در بخشی از موسیقی ها هم الگوها از کشورهایی گرفته شدند که قبلا انقلاب کرده بودند. فضای سال های اول انقلاب تا حدود سال ۶۱-۶۰ ادامه پیدا می کند تا اینکه آرام آرام حالت رسمی تر و دولتی پیدا می کند.»
کتایون جهانگیری (کارگردان این فیلم) درباره این اثر و سالهای زیادی که برای آن وقت و انرژی صرف شده، میگوید: «قطار مسیر۶۰» سال ۹۱ ساخته شد و تحقیقات آن از سال ۸۷ آغاز شده بود. طرح اولیه این فیلم پذیرفته شد اما به مرحله ساخت نرسید تا اینکه مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی برای ساخت آن موافقت کرد. البته تولید آن به دو بخش تبدیل شد و دو برهه را در برگرفت. بخش اول «فریاد شد آواز» بود و سپس «قطار مسیر ۶۰» ساخته شد. در نهایت این مستند سال ۹۲ آماده شد اما به دلیل تغییر تحولات مدیریتی فیلم در آرشیو باقی‌ماند و از آن‌ زمان به بعد به غیر از چند نمایش خصوصی، به اکران عمومی نرسید. این فیلم روایتگر اتفاقاتی در حوزه موسیقی است که در بستر ایران رخ داده نه خارج از کشور. در آن‌دوره‌ای که این فیلم ساخته شد هنوز اثری در این زمینه تولید نشده بود و خط قرمزهای زیادی وجود داشت و خوشبختانه مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی هیچ سانسوری برای این فیلم اعمال نکرد با این حال برای مجوز گرفتن و پروانه نمایش در ارشاد قسمت‌های کوچکی از آن سانسور شد اما بعد که با دولت اصلاحات همزمان شد، نمایش آن متوقف شد.»
او می افزاید: « سال ۹۴ این اثر در شورای هنروتجربه پذیرفته شد اما باز هم در بخش گرفتن مجوز باقی‌ماند و شاید اگر «بزم رزم» اکران نمی‌شد، با نمایش این فیلم موافقت صورت نمی‌گرفت و به دلیل موضوعش پروانه نمایش به آن داده نمی‌شد. با این حال قرار بود این اثر زودتر از «بزم رزم» نمایش داده شود اما این اتفاق نیفتاد. خوشحالم که اکنون بستر نمایش این فیلم‌ها به وجود آمده است.»
این کارگردان معتقد است: «متاسفانه اکران این فیلم مهجور واقع شده و در تلاشیم که با همکاری رسانه ها در روزهای آینده اتفاقات خوبی رقم بخورد.»