بهروز غریب‌پور: تالاروحدت دانشکده واقعی من بود

ارکستر بزرگ «میرآترا» به رهبری میرامیر میری و خوانندگی داود آزاد شامگاه سه شنبه ۶ آذر ماه ۹۷ در تالار وحدت به صحنه رفت.

پوشش رنگارنگ نوازندگان و گروه کر جلوه زیبایی به صحنه می‌داد نخستین چیزی بود که توجه حاضران را به خود جلب می‌کرد. بعد از اجرای قطعه پیش درآمد، داود آزاد به صحنه آمد و خطاب به حضار گفت: اجراهای قبلی من همیشه با گروه های کوچک بود و همیشه خودم هم درکنار خوانندگی نوازندگی می‌کردم، اما امشب فقط به عنوان خواننده در خدمت شما هستم و البته در فرصت هایی کوتاه هم ساز به دست خواهم گرفت.

غزل «به خدا کز غم عشقت نگریزم نگریزم» سروده مولوی نخستین تصنیف داود آزاد بود. پس از آن آزاد عود به دست گرفت و قطعه زیبای ساز و آوازی را به صورت سولو اجرا کرد: جز به روی تو نظری نیست مرا/ جز به کوی تو به کویی گذری نیست مرا....در ادامه سازهای کوبه ای و زهی و گروه کر خواننده را در اجرای تصنیف همراهی کردند. این تصنیف با نوای شورآفرینی ساز نی‌انبان و دف به پایان رسید.

همنوازی دیجیریدو، ویولنسل و کمانچه آغازگر قطعه بعدی بود که با آوازی از غزل های مولانا همراه شد. نی من منم و نی تو تویی، نی تو منی/ هم من منم و هم تو تویی، هم تو منی/ من با تو چنانم ای نگار ختنی/ کاندر غلطم که من توام یا تو منی.

قطعه آذری «گتمه گتمه گل» بخش بعدی برنامه بود که داود آزاد با نوای تار خود در کنار اعضای ارکستر اجرا کرد.

تصنیف پرشور «سلطان خراباتم» که با اجرای سماع همراه شد حاضران را به شوق آورد. دو رقصنده سماعی، در آخرین قطعه بخش نخست کنسرت، همراه با اجرای غزلی دیگر از دیوان شمس مولوی شور و حال تازه‌ای به برنامه بخشیدند.

نادر مشایخی: جوانان ما در هرکجای دنیا فردیت خود را کشف کردند

میرامیر میری رهبر ارکستر «میرآترا» در آغاز بخش دوم کنسرت دوتن از اساتید موسیقی ایران را به صحنه خواند و کنسرت را به این دو هنرمند عرصه موسیقی تقدیم کرد. وی نخست از نادر مشایخی آهنگساز و موسیقی‌دان کلاسیک ایرانی را به صحنه دعوت کرد و تریبون را به او سپرد.

مشایخی طی سخنانی از داود آزاد تشکر کرد و گفت: همیشه از ایرانی بودن ایشان لذت برم. جوانان ما در هرکجای دنیا که هستند فردیت خود را کشف کردند و برای ابراز این فردیت به حمایت کسانی چون ایشان (آزاد) نیاز دارند.

بهروز غریب‌پور: روزگاری بود که حمل ساز کاری غیرقانونی محسوب می‌شد

دومین کسی که به صحنه فراخوانده شد بهروز غریب‌پور پدر اپرای عروسکی ایران و رهبر گروه آران بود.

غریب‌پور خطاب به حاضران چنین گفت: این تالار، که زمانی تالار روکی نام داشت، دانشکده واقعی من بود. در جوانی عاشق اپرا و باله بودم. آرزو داشتم بعد از انقلاب اپرا در ایران شکل گیرد و ما بتوانیم ایرانی بودن خود را در صحنه‌هایی چون اپرا به نمایش بگذاریم. خدا را شکر می‌کنم که با تاسیس گروه اپرای عروسکی آران این فرصت مهیا شد و ما طی این سال‌ها آثاری چون اپرای عروسکی مولوی و حافظ را به کمک آهنگسازان و خوانندگان خوب کشور اجرا کردیم.

وی ادامه داد: من از ۱۴ سالگی گروه داشتم و می‌دانم آقای میرامیر (میری) با چه سختی‌هایی در اداره این گروه بزرگ مواجه هستند. کاری سخت است ولی شدنی‌است؛ به شرطی که عاشق باشیم و نهراسیم.

غریب‌پور از حضور بانوان نوازنده در صحنه‌های موسیقی کشور اشاره کرد و گفت: امروز که روی این صحنه اینهمه بانوی هنرمند می‌بینم احساس غرور می‌کنم. سالها پیش، در روزهای پس از انقلاب، روزگاری بود که حمل ساز کاری غیرقانونی بود؛ مثل این بود که خمپاره حمل می‌کنیم. اما این هنر انسان ایرانی است که از هر بحرانی جان به در می‌برد و چون ققنوس از خاکستر خود برمی‌خیزد. اینجا تالار رودکی است و روح رودکی در آن جریان دارد و همیشه وهمچنان دانشکده اهل هنر خواهد ماند.

رهبر گروه اپرایی آران درباره داود آزاد گفت: برای اپرای «عشق»، که داستان شیخ صنعان و دختر ترسا را روایت می‌کند، به من گفته بودند که بهترین گزینه برای خواندن شیخ صنعان آقای داود آزاد است. من پیش از آن افتخار آشنایی با ایشان را نداشتم. وقتی با ایشان آشنا شدم دیدم ایشان در واقع خود شیخ صنعان هستند. من از آقای داود آزاد و آقای میرامیر میری تشکر می‌کنم و امیدوارم همچنان با قدرت به کار خود در عرصه موسیقی این سرزمین ادامه دهند.

حضور این دو هنرمند برجسته بر صحنه کنسرت شور و هیجان مضاعفی به برنامه داد و تشویق طولانی مخاطبان هیجان‌زده را درپی داشت.

داود آزاد: موسیقی قدرتمندترین نیروی کائنات است

داود آزاد در ادامه برنامه در آغاز قطعه جدیدش گفت: موسیقی قدرتمندترین نیروی کائنات است که می‌تواند ما را به لحظه حال پرتاب کند و ما می‌توانیم با کمک آن، شور زندگی و حال را احساس کنیم.

تصنیف «مست مستم» از زیباترین قطعات این کنسرت بود که با همخوانی گروه کر و رقص سماع لحظات به یادماندنی را برای حاضران رقم زد. مده پندم که کم خور می پرستم/ زنم باده دوچندان مست مستم...

«من ازین خانه پرنور به در می‌نروم» و «ای مطرب خوش قاقا» هردو از غزل‌های مولوی دو تصنیف بعدی بودند و «مشق نام لیلی» نام تصنیف پایانی این اجرا بود که با همخوانی همه حاضران در تکرار نام «لیلی» اجرا شد. «مشق نام لیلی» یکی از قطعات آلبوم موسیقی «لیلی نامه» به روایت داود آزاد است. شعر بخش آوازی این قطعه از دفتر ششم مثنوی مولوی و شعر تصنیف از هفت اورنگ «عبدالرحمن جامی» حسن ختام زیبای این شب زیبا شد و خاطراتی بی‌تکرار و حالی خوش را برای حاضران رقم زد.

دید مجنون را یکی صحرا نورد/ درمیان بادیه بنشسته فرد/ صفحه ای از ریگ و انگشتان قلم/ می نویسد نام لیلی دم به دم/ گفت ای مجنون شیدا چیست این/ می نویسی نامه بهر کیست این؟/ گفت مشق نام لیلی می کنم/ خاطر خود را تسلی می کنم/ چون میسر نیست ما را کام او/ عشق بازی می کنم با نام او.

گزارش از عاطفه بزرگ‌نیا