در گفتوگو با پانا:
شمیلا شیرزاد: هنر تنها یک حرفه نیست، بلکه رسالتی برای رساندن صدای بی‌صدایان است
تهران (پانا) - شمیلا شیرزاد، بازیگر فیلم سینمایی «مرد آرام» معتقد است که هنر تنها یک حرفه نیست، بلکه رسالتی برای رساندن صدای بی‌صدایان است.
شمیلا شیرزاد، بازیگر فیلم سینمایی «مرد آرام» به کارگردانی بهنوش صادقی، که در جشنواره چهل و سوم فیلم فجر کاندیدای بازیگری شد، در گفتوگو با پانا از تجربه‌اش در این فیلم، سختی‌های مسیر بازیگری و اهمیت هنر به عنوان یک رسالت اجتماعی می‌گوید که در مطلب ذیل می‌توانید بخوانید.
به نظر تو بازیگری یک حرفه است که می‌توان آن را به دیگران توصیه کرد، یا مسیر دشواری دارد و برای هموطنانت هموار نیست؟
بازیگری قطعاً یک شغل است، اما بیشتر از هر چیز به علاقه نیاز دارد. به نظر من، هنر وظیفه دارد صدای کسانی باشد که نمی‌توانند حرف‌هایشان را بزنند. ما باید با تصویر، پیام آن‌ها را به گوش مخاطبان برسانیم. پس اگر کسی علاقه دارد، حتماً باید این مسیر را دنبال کند، چون هم برای خودش خوب است و هم برای کسانی که صدایشان شنیده نمی‌شود.
تجربه‌ات از مدرسه صبح رویش و تأثیر آن در مسیرت چه بود؟
من خیلی مدیون صبح رویش هستم. حتی الان که به مدرسه جدیدی رفته‌ام، آرزو دارم دوباره به آنجا برگردم. لحظات خیلی خوبی را در صبح رویش سپری کردم. مطمئنم که در آنجا شمیلاهای زیادی هستند، نه فقط در بازیگری، بلکه در هر هنر دیگری. تنها چیزی که می‌توانم به آن‌ها بگویم این است که اگر چیزی را واقعاً بخواهند، قطعاً می‌توانند به دستش بیاورند.
«مرد آرام» فیلمی است که به موضوعات مهمی درباره هموطنان افغانستانی ما پرداخته است. به نظرت پیام اصلی آن برای مخاطب چیست؟
کودک‌همسری نه‌تنها در افغانستان و ایران، بلکه در بسیاری از کشورهای جهان وجود دارد. این فیلم می‌تواند راهگشای دخترانی باشد که درگیر چنین مسائلی هستند. کودک‌همسری آسیب‌های زیادی به دختران کم‌سن‌وسال می‌زند و امیدوارم «مرد آرام» بتواند پدر و مادرها را آگاه کند و به دخترها شجاعت بدهد که از حق خودشان دفاع کنند. آرزو دارم که این رسم و رسوم غلط ریشه‌کن شود.
نقشت در این فیلم چالش خاصی برایت داشت؟
نه، چون در خانواده ما به زبان دری صحبت می‌کنیم، از این نظر مشکلی نداشتم. همچنین در اطرافم نمونه‌های زیادی از کودک‌همسری دیده بودم، دوستانی داشتم که این اتفاق برایشان افتاده بود، بنابراین می‌توانستم با نقش همذات‌پنداری کنم. کارگردان هم خیلی کمکم کرد و می‌گفت که نوبهار (شخصیتی که بازی می‌کردم) را در ذهنم تصور کنم، و همین باعث شد که بازی طبیعی‌تری داشته باشم.
بازی در این فیلم برایت سخت‌تر بود یا تجربه بازی در «خورشید» مجید مجیدی؟
بازی در «خورشید» تفاوت زیادی برایم نداشت، چون آن فیلم زندگی واقعی خود من را روایت می‌کرد. کار با آقای مجیدی برایم یک تجربه بسیار ارزشمند بود.
بسیاری از نوجوانانی که عاشق بازیگری هستند، سال‌ها آموزش می‌بینند و هزینه‌های زیادی برای کلاس‌های بازیگری می‌پردازند، اما فرصت دیده شدن پیدا نمی‌کنند. به نظرت بازیگری فقط یک شانس است؟
نه، به نظرم بازیگری فقط شانس نیست. هر کسی به اندازه تلاشی که می‌کند، نتیجه‌اش را می‌بیند. شاید این اتفاق زود نیفتد، اما قطعاً رخ خواهد داد. مهم‌تر از همه این است که خدا تلاش آدم را می‌بیند و حتماً راهی برای او باز خواهد کرد.
فاطمه آبروش
ارسال دیدگاه