در گفت‌و‌گو با پانا مطرح شد
تصویری متفاوت از زن ایرانی در «لولی»
روایتی است از همدلی افرادی که زبان مشترکی ندارند، اما به حرمت انسان بودن، همراه یکدیگرند
تهران (پانا) - رضا فرهمند، مستندساز شناخته‌شده، با فیلم سینمایی لولی اولین تجربه خود در حوزه فیلم داستانی را رقم زده است.، این کارگردان از چالش‌های تولید، تغییرات فیلمنامه، انتخاب بازیگران و جایگاه فیلمش در سینمای ایران سخن گفت.
رضا فرهمند کارگردان فیلم سینمایی «لولی» که در جشنواره چهل و سوم فیلم فجر حضور دارد، گفت‌وگویی با پانا داشته است که در مطلب ذیل می‌خوانید.
ایده اولیه فیلم لولی چگونه شکل گرفت و چه چالش‌هایی در روند تولید و فیلم‌برداری داشتید؟
فیلم لولی از دل تجربه‌های زیسته‌ام، از دوران کودکی تا امروز، شکل گرفته است. برای من که از نخستین جرقه‌های فیلمنامه تا مراحل فیلم‌برداری و پس‌تولید همراه این پروژه بوده‌ام، هر سکانس و شخصیت فیلم بخشی از ناخودآگاهم محسوب می‌شود. ازاین‌رو، این اثر را همچون فرزندی می‌دانم که از وجودم زاده شده است.
تولید یک فیلم سینمایی همواره با چالش‌هایی همراه است، از سرمایه‌گذاری گرفته تا مشکلات اجرایی که در اغلب پروژه‌های فیلم‌سازی وجود دارد. اما آنچه لولی را متمایز می‌کند، ریسک‌های بالایی است که در هر مرحله از کار با آن مواجه بودم؛ چراکه علاوه بر کارگردانی و نگارش فیلمنامه، سرمایه‌گذاری فیلم را نیز بر عهده داشتم. این پروژه برای من یک ماجراجویی بزرگ بود که با لطف خدا و همراهی همکارانم، از جمله سودابه خسروی که نقشی مادرانه برای این فیلم داشت و جلیل اکبری صحت که تهیه‌کننده‌ای فهیم و سینمادان است، به سرانجام رسید.
آیا فیلم نسبت به فیلمنامه اولیه تغییرات زیادی داشت؟
فیلمنامه اولیه لولی با همکاری امیراطهر سهیلی نوشته شد و در مراحل مختلف مورد بازنویسی قرار گرفت. زمانی که موقعیت قطعی برای آغاز پروژه مشخص شد و لوکیشن‌ها نهایی شدند، متن فیلمنامه بار دیگر توسط خودم در همان فضای اصلی فیلم بازنویسی شد تا با اتمسفر و حس و حال مکان هماهنگ باشد.
فرایند انتخاب بازیگران چگونه انجام شد؟
در انتخاب عوامل و تیم تولید، چند نکته برای من اهمیت داشت. نخست آنکه تجربه حضور در فضاهای مستند سخت را به‌عنوان پشتوانه‌ای برای کار داستانی به کار بگیرم. دوم، توجه ویژه به انگیزه و انرژی تیم بود. این استراتژی باعث شد گروه، نیروی خود را از درون بگیرد و باوجود دشواری‌های اجرایی، استرس‌ها و نگرانی‌های احتمالی به حداقل برسد.
در انتخاب بازیگران نیز همین نگاه وجود داشت. با افتخار می‌توانم بگویم که لولی چهره‌های مستعد و آینده‌داری را به سینمای ایران معرفی خواهد کرد.
حضور در جشنواره فیلم فجر چه حسی برای شما دارد؟
جشنواره فیلم فجر مهم‌ترین رویداد سینمایی ایران است و نقش کلیدی در معرفی فیلم‌سازان دارد. خدا را شاکرم که تلاش و انگیزه‌های دوستانم به ثمر نشست و لولی توانست در رقابتی جدی به این جشنواره راه پیدا کند. امیدوارم این فیلم دیده شود و اتفاقات مثبتی برای آن رقم بخورد.
سینمای ایران را در چه مسیری می‌بینید و جایگاه فیلم خود را در این روند چگونه ارزیابی می‌کنید؟
سینمای هر کشور تحت تأثیر شرایط اجتماعی و فرهنگی آن است. پرسش اساسی این است که آیا سینما جامعه را هدایت می‌کند یا از آن تأثیر می‌پذیرد؟ آنچه امروز در سینمای ایران مشاهده می‌شود، نوعی سردرگمی و تسلیم در برابر شرایط است. سینمای ایران در مقطعی قرار دارد که سال‌ها از آن فاصله گرفته بود و دیگر نقش تأثیرگذار گذشته را در روند فکری و اجتماعی جامعه ایفا نمی‌کند.
در ساخت لولی تلاش کردم با تکیه بر ریشه‌های فرهنگی و اصیل ایرانی، تصاویری بسازم که مخاطب را به تفکر و تأمل وادارد. امیدوارم این فیلم بتواند تماشاگر را به تأمل درباره جایگاه فرهنگی و اجتماعی خود و کشورش دعوت کند.
پس از تماشای فیلم، دوست دارید مخاطب چه حسی داشته باشد؟
امیدوارم مخاطب با دیدن لولی به عمق و غنای فرهنگ ایرانی فکر کند و به تصویری متفاوت از زن ایرانی بیندیشد. همچنین، به نزدیکی این فرهنگ به نظم و هارمونی که در اجزا و عناصر هنری و ادبی آن نهفته است، توجه کند. درنهایت، این فیلم تلاشی است برای نشان دادن اینکه هنر در طول قرون، همواره در جهت زیباسازی زندگی مردم گام برداشته است.
آیا این فیلم بازتابی از دغدغه‌های شخصی شماست؟
قطعاً همین‌طور است. لولی همچون فرزند من، بازتابی از تجربیات و دغدغه‌هایم در زندگی است. شخصیت‌ها، نیازها، علایق و آرزوهایشان همه از روزهای تلخ و شیرین زندگی شخصی‌ام ریشه گرفته‌اند.
اگر بخواهید لولی را در یک جمله توصیف کنید، چه می‌گویید؟
«در جهانی که انسان‌ها در میان مشکلاتشان غرق شده‌اند و از آسمان بالای سر خود غافل مانده‌اند، لولی روایتی است از همدلی، حتی در میان کسانی که زبان مشترکی ندارند، اما به حرمت انسان بودن، همراه یکدیگرند.»
فاطمه آبروش
ارسال دیدگاه