روایتی چالش‌برانگیز با محوریت تعلیم و تربیت

فیلم داد یکی از آثاری بود که در روز نخست جشنواره به نمایش درآمد و با روایتی داستانی، نگاهی غیرمستقیم به چالش‌های آموزشی و تربیتی داشت. این فیلم در حالی روایت خود را پیش می‌برد که موضوع تحصیل و آموزش، به‌ویژه برای افراد بازمانده از تحصیل، یکی از محورهای اصلی آن بود.

مسیر پرچالش شخصیت اصلی: از آرزوی تحصیل تا موانع اجتماعی

داستان از جایی رنگ و بوی تربیتی به خود می‌گیرد که شخصیت اصلی، نوجوانی که درگیر چالش‌های زندگی است، تصمیم به ادامه تحصیل می‌گیرد. این تصمیم، سرآغاز مشکلاتی می‌شود که او را در مسیر دشواری قرار می‌دهد. از دشواری‌های ورود به مدرسه بزرگسالان گرفته تا موانعی مانند سربازی، همگی دست به دست هم می‌دهند تا مسیر تحصیل برای او با پیچیدگی‌های فراوانی همراه شود.

تناقض میان پیام تربیتی و محتوای فیلم

با وجود تلاش فیلم برای ایجاد یک نگاه آموزشی و تربیتی، داد در مجموع اثری نبود که بتوان آن را مناسب دانش‌آموزان دانست. برخی عناصر داستان، از جمله ناهنجاری‌های رفتاری شخصیت اصلی که در طول فیلم بدون اصلاح یا نتیجه‌گیری خاصی باقی می‌ماند، باعث می‌شد که این اثر نتواند پیامی سازنده برای نسل نوجوان ارائه دهد.

نگاه سیاسی و تأثیر آن بر روایت داستان

یکی از نکات قابل‌توجه در فیلم، غلبه نگاه سیاسی بر روایت آن بود. این نگاه که در سرتاسر فیلم جریان داشت، گاهی حتی از خط داستانی اصلی نیز پررنگ‌تر می‌شد. در کنار این موضوع، رویکرد شخصیت اصلی به مسائل اجتماعی و فرار او از مسئولیت‌ها، سبب می‌شد که پیام‌های تربیتی فیلم تحت‌الشعاع قرار گیرد و اثرگذاری آن بر مخاطبان نوجوان، که در سنین تأثیرپذیری بالایی قرار دارند، مورد تردید واقع شود.

جمع‌بندی: فیلمی با دغدغه اما نه برای نوجوانان

داد فیلمی بود که سعی داشت به مسائل آموزشی و مشکلات تحصیلی افراد بازمانده از تحصیل بپردازد، اما در نهایت با ترکیب ناهنجاری‌های رفتاری، چالش‌های حل‌نشده شخصیت اصلی و نگاه سیاسی حاکم بر روایت، به اثری تبدیل شد که برای مخاطب کودک و نوجوان چندان مناسب به نظر نمی‌رسید. هرچند فیلم در پرداخت برخی از مشکلات آموزشی جامعه موفق عمل کرده بود، اما نبود الگوی مثبت و فقدان راه‌حل‌های تربیتی، باعث شد که پیام آن بیش از آنکه در خدمت آموزش و پرورش باشد، به چالشی برای انتخاب مخاطبان مناسب تبدیل شود.