جشنواره رشد چگونه تاثیرگذار می‌شود؟

بسیاری از منتقدان، هنرمندان و حتی افرادی که در حوزه تعلیم و تربیت فعالیت دارند معتقد هستند که در برگزاری یا عدم برگزاری این رویداد اتفاق شایانی نمی‌افتد و این جشنواره تنها تبدیل به یک رویدادی شده است برای اعلام آمارها و .... .

برخی از منتقدین جشنواره فیلم رشد معتقد هستند که یکی از دلایلی که این جشنواره نتوانسته به جایگاه اصلی‌اش برسد این است که این رویداد یک جشنواره صرفا هنری نیست و قالب بر محتوا تقدم ندارد.

حال برای برون رفت از این مشکل چه باید کرد به نظر نگارنده ابتدا باید بین محتوا و ساختار این جشنواره یک وفاق ایجاد کرد و این جشنواره را در دو بخش جنبی و مسابقه برگزار کرد.

در بخش مسابقه بیشتر باید به دنبال آن بود که آثار در بخش دانش آموزی و فرهنگیان مورد بررسی قرار گیرد.در بخش جنبی نیز می‌توان از فیلم‌های کودک و نوجوانی که در جشنواره‌های دیگر اکران شده‌اند و توانسته‌اند نظر منتقدان را جلب کنند استفاده کرد. همچنین می توان با حضور هنرمندانی که در فیلم‌های کودک و نوجوان شرکت کرده‌اند تحولی در تغییر افکار مخاطبان این جشنواره بوجود آورد.

البته در پنجاه‌ و چهارمین دوره از جشنواره رشد شاهد یک سری از برنامه‌ها از جمله تقدیر از خسرو خسرو شاهی ، برگزاری کارگاه‌ها و ... بودیم اما دلیلی که این امر نتوانست میان علاقمندان سینما بیشتر دیده شود را باید در نبود راهکارهای نو برای اعلام برنامه‌ها و اطلاع رسانی های غلط و محدود جستجو کرد.

در اختتامیه این جشنواره شاهد حضور بسیار پررنگ هنرمندانی بودیم که برخی از آنها تاکنون حتی یک کار کودک نیز انجام نداده بودند یا اگردر فیلمی به بازی پرداخته بودند سالها از زمان آن می‌گذشت البته بودند محدود هنرمندانی مانند بابک خواجه پاشا، سهیل موفق و ... که در سالها گذشته آثاری را در حوزه کودک و نوجوان ساخته بودند اما .... .

در این دوره از جشنواره اعضای شورای سیاست‌گذاری تلاش کرده بودند تناسبی بین مخاطبان و موضوعات جشنواره برقرار کنند ، ما شاهد حضور فیلمسازان کودک و نوجوان، معلمان و فرهنگیان بودیم که این امر نیز به دلیل تاکیدی  بود که امسال بر جریان فیلمسازی بین فرهنگیان شده بود و می توان این هدف  را یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های این جشنواره دانست  که جا دارد بیشتر به آن پرداخته شود.

این جشنواره می تواند به مکانی نبدیل شود که در کنار سازمان پژوهش به اکران فیلم‌های فرهنگی و تربیتی، خاصه کودک و نوجوان کمک کند. 

در بین اهالی تعلیم و تربیت این نگاه وجود دارد که سینمای ایران تبدیل به یک محفل و مکانی شده است که توسط یک عده قلیل هدایت می‌شود آنها می‌گویند باید در میان شوراهای تولید آثار کودک و نوجوان افراد نخبه آموزش‌و پرورش باشند و درباره آثار قبل از تولید که همانا نگارش فیلمنامه است نقش داشته باشند. 

برای تحقق این امر در ابتدا شورای سیاستگذاری و در راس آنها وزیر آموزش و پرورش که نشان داده دیدی بازتر از وزرای گذشته نسبت به جریانات فرهنگی خاصه سینما دارد می توانند تسهیلاتی برای ساخت بهترین فیلمنامه‌ جشنواره در نظر بگیرند و حمایتهای مالی و معنوی از آن داشته باشند .

این امر فیلمسازان را امیدوار می‌کند که آموزش‌و پرورش نگاهی نو به جریان فیلمسازی دارد. نمونه این امر و الگو را باید در جشنواره فیلم مقاومت جستجو کرد  که ۳ اثر تولیدی این رویداد به جشنواره فجر ارسال شده است که نشان دهنده این است که بنیاد روایت فتح قصد دارد نگاهی نو در ساخت فیلم داشته باشد.

آموزش و پرورش با داشتن بیش از  ۱۶ میلیون دانش آموز این امکان را دارد تحول شگرفی در اکران فیلم های کودک و نوجوان داشته باشد  و در این بین باید نگاه ویژه‌ای به تولید فیلم داشته باشد.

در ابتدا می‌توان از فیلمسازان کودک و نوجوان ، دانش آموزان  و فرهنگیان در ساخت فیلم‌های کوتاه حمایت کرد و در ادامه به تولید آثار روی آورد البته ما در سالهای جاری شاهد آن بودیم که کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان آثار بسیار خوبی در زمینه سینمای جدی داشته است به شکلی که این روزها  شاهد اکران فیلم موفق «باغ کیانوش» و در گذشته «بچه زرنگ» «یدو» و «در آغوش درخت» بودیم.

اگر به جریان سینمایی کشور بنگریم به این نتیجه می‌رسیم که در پنج سال اخیر چیزی در حدود پنج درصد از فروش سینمای ایران به فیلم‌های کودک و نوجوان اختصاص داشته و تعداد فیلم‌هایی که به صورت سالانه در این حوزه تولید شده، به تعداد انگشتان دست نرسیده است، بنابراین سهم این سینما در جریان کلی سینمای ایران را نمی‌توان بیش از ۱۰ درصد در نظر گرفت..

این امر نشان‌دهنده این موضوع است که سینمای ایران نتوانسته است به عنوان ابزار قدرتمندی در زمینه‌های تربیتی، سیاسی و اجتماعی فعالیت کند و وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و آموزش‌و پرورش باید در این زمینه به یک نظر واحد برسند و باید این دو وزارتخانه به عنوان دو بال حرکتی در کنار یکدیگر قرار گیرند تا سینمای کودک و نوجوان را به مسیر خوشبختی خود سوق دهند.

حال اگر به موضوع جشنواره فیلم رشد برگردیم ابتدا این رویداد فرهنگی و هنری باید وجهه تمایز خود را با رویدادهای دیگر مشخص کند، جشنواره فیلم رشد برای این که بتواند تمایز خود نسبت به دیگر جشنواره‌ها را نشان دهد، ابتدا باید مخاطب اصلی خود را مشخص کند  و با صراحت تصمیم  بگیرد به مفاهیم آموزشی و تربیتی وارد شود تا بعد از چند سال فعالیت در این حوزه، ذائقه‌ها را متمرکز کند.

برای تحقق این امر باید تفاوت مقتضیات مناطق مختلف کشور بررسی شود و رویکردی در پیش گرفت که به تدریج جشنواره فیلم رشد به جایگاه اصلی خود نزدیک شود.

در ادامه همان گونه که در تولید به «مدرسه» توجه  می‌شود باید در توزیع آثار  مدرسه و دانش‌آموز در راس توجه قرار گیرد.

لزوم این امر در تولید است و این رویداد هنری باید مانند جشنواره عمار مسجد و محله مدرسه دانش آموز را در کنار هم قرار دهد و مدرسه ، دانش أموز و مسائل و مشکلات أنها را  ابزاری برای تولید فیلم قرار دهد تا بتواند  داستان‌های مدارس را همگام با قصه‌های خانگی و خانوادگی در یک مسیر قرار دهد و آن را به ابزاری برای ساخت فیلم های کودک و نوجوان تبدیل کند.