در گفتوگو با پانا:
تئاتر به توانیابان اعتماد به نفس میدهد
فعالیت در تئاتر کودک و کار با توانیابان افتخار من است
تهران (پانا) - علیرضا شریفینیا، هنرمند و کارگردان تئاتر معتقد است تئاتر و فعالیت در هنر باعث شکوفایی توانیابان میشود زیرا این امر فضایی برای خلق و شکوفایی این افراد خواهد بود.

علیرضا شریفینیا، هنرمند و کارگردان تئاتر، با نمایش «مینا و میچا» در ششمین جشنواره تئاتر افراد دارای معلولیت کویر کرمان شرکت کرده است. وی از سالها فعالیت در تئاتر کودک و همکاری طولانیمدت با هنرمندان توانیاب سخن گفت و بر اهمیت این جشنوارهها در تقویت اعتماد به نفس و دیده شدن این هنرمندان تأکید کرد.
جشنواره کویر کرمان؛ فضایی برای درخشش هنرمندان توانیاب
ششمین جشنواره منطقهای تئاتر افراد دارای معلولیت کویر کرمان، با هدف ارائه توانمندیهای هنرمندان معلول و ایجاد بستری برای تعامل و مشارکت آنان در فضای هنر، در شهر کرمان برگزار میشود. این جشنواره فرصتی برای هنرمندان توانیاب از مناطق مختلف کشور است تا هنر خود را به نمایش بگذارند، دیده شوند و در بستری برابر با دیگران به رقابت بپردازند. جشنواره امسال با حضور آثار متنوعی از هنرمندان توانیاب و کارگردانان برجسته، فضایی برای نمایش خلاقیت و توانمندی این افراد فراهم کرده است.
آغاز فعالیت هنری در تئاتر دانشآموزی
علیرضا شریفینیا در گفتوگو با پانا با بیان این که از دوران دانشآموزی به تئاتر علاقهمند شد، گفت: «من متولد سال ۱۳۵۷ در شهرستان بجنورد هستم و فعالیت در تئاتر را از دوران دبیرستان در مشهد آغاز کردم. در این دوران، استاد حمید قلعهای که از بنیانگذاران تئاتر کودک و دانشآموزی در خراسان هستند، یکی از اساتید من بودند. از آن زمان افتخار داشتم که از راهنماییهای ایشان بهرهمند شوم و تئاتر حرفهای را با ایشان شروع کردم.»
وی افزود: «بعد از تمام شدن دوران دبیرستان، کار خود را در فضای حرفهایتر ادامه دادم، اما چون علاقه من به تئاتر کودک بود، بهصورت تخصصی به این حوزه پرداختم و در کنار بچههای توانیاب فعالیتهای خود را آغاز کردم.»
بیش از ۱۷ سال همکاری با هنرمندان توانیاب
شریفینیا با اشاره به همکاری طولانیمدت خود با هنرمندان توانیاب ادامه داد: «حدود ۱۶ یا ۱۷ سال است که با هنرمندان توانیاب کار میکنم. در این مدت توانستهایم تولیدات خوبی داشته باشیم و در جشنوارهها شرکت کنیم. همچنین اجراهای عمومی و دانشآموزی بسیار موفقی داشتهایم که بازخوردهای بسیار مثبتی از مخاطبان داشته است.»
داستان نمایش «مینا و میچا»
این کارگردان درباره نمایش «مینا و میچا» خاطر نشان کرد: «نمایش «مینا و میچا» به نویسندگی آقای رضا لنگری داستان دختری معلول را روایت میکند که والدینش از استعدادهای او غافل هستند. این غفلت و بیتوجهی باعث شده که او دچار افسردگی شود و اعتماد به نفس خود را از دست بدهد. تنها همدم او عروسکی دستساز است که خود ساخته و تمام درد و دلهایش را با این عروسک در میان میگذارد.»
وی افزود: «عروسک جادویی میشود و به دخترک کمک میکند تا شادی و اعتماد به نفس خود را باز یابد. در نهایت، او تصمیم میگیرد که طلسم را بشکند و خودباوری خود را بازیابد و با وجود معلولیتش تواناییهای خود را به نمایش بگذارد.»
اجراهای موفق و کسب جوایز در جشنوارهها
شریفینیا درباره اجراهای پیشین نمایش «مینا و میچا» خاطرنشان کرد: «این نمایش تاکنون اجراهای عمومی زیادی در مشهد داشته و حدود ۵۰ تا ۶۰ اجرای موفق در مدارس انجام داده است. همچنین در دو جشنواره ملی سال گذشته شرکت کرده است؛ جشنواره ملی کودک و نوجوان مهر دزفول و جشنواره مرند باغچهبان در آذرماه سال گذشته. در این جشنوارهها نمایش ما توانست جوایز و رتبههای برتری را کسب کند.»
وی افزود: «امسال نیز این نمایش در جشنواره استانی خراسان رضوی، جشنواره رضوی رضوان، بهعنوان نمایش برگزیده بخش کودک و نوجوان انتخاب شد و افتخاراتی چون بازیگری اول مرد، بازیگری دوم زن، طراحی صحنه، طراحی دکور، کارگردانی اول و نمایش منتخب جشنواره را به دست آورد.»
تعامل هنرمندان و اهمیت جشنوارهها
این هنرمند درباره تأثیر جشنوارهها بر تعامل هنرمندان با یکدیگر اظهار داشت: «جشنوارهها باعث میشود که هنرمندان توانیاب یکدیگر را بشناسند و با هم تعامل فکری، ذهنی و هنری داشته باشند. هنرمندانی که در کنار این دوستان سالم هستند، میتوانند استعدادهای خوب را شناسایی کرده و در آثاری که مختص معلولین نیست، از این هنرمندان بهره ببرند.»
وی ادامه داد: «من همیشه به دوستانم گفتهام که اگر در نمایشی نیاز به ایفای نقش فردی با معلولیت است، بهتر است از هنرمندان توانیاب برای این نقش استفاده شود. این کار باعث افزایش اعتماد به نفس این عزیزان و همچنین دیدهشدن بیشتر آنها میشود.»
موانع برابرسازی فرصتها
شریفینیا با اشاره به عدم وجود فرصتهای برابر برای هنرمندان دارای معلولیت تصریح کرد: «همواره افراد سالم از فرصتهای بیشتری برخوردار هستند. حتی میان افراد دارای معلولیت نیز کسانی که در شهرهای بزرگتر و دارای امکانات بیشتر هستند، شانس بیشتری برای دیدهشدن دارند. اما این جشنوارهها فرصتی است تا هنرمندان شهرهای کوچکتر نیز بهتر دیده شوند و با دیگر هنرمندان تعامل داشته باشند.»
ضرورت استمرار جشنوارهها
وی در پایان تأکید کرد: «امیدوارم این جشنوارهها بدون وقفه برگزار شوند، چرا که گاهی به دلیل شرایط خاص، شاهد وقفه در برگزاری آنها بودهایم. استمرار این جشنوارهها میتواند مسیر پیشرفت را برای تمامی هنرمندان توانیاب هموارتر کند.»
امیرحسین اشرفی گودرزی
ارسال دیدگاه