در گفت‌وگو با پانا مطرح شد:
تئاتر خیابانی؛ ژانری مهجور و غریب است
تئاتر خیابانی از لحاظ کمی مطلوب و از لحاظ کیفی ضعیف است
تهران (پانا) - یک پژوهشگر تئاتر معتقد است در حال حاضر وضعیت تئاتر خیابانی از نظر کمی با توجه به آمار اجراها نسبتا خوب و مطلوب است اما از نظر کیفی به دلیل برخی مقررات دست و پاگیر اداری و کج سلیقگی‌های موجود و نیز عدم تبلیغات مناسب در این خصوص به ویژه وجود موانع فرهنگی و تاریخی با مشکلات جدی روبرو است.
محمدرضا دلیر؛ نویسنده و پژوهشگر تئاتر و سینما در گفت‌وگو با پانا درباره تئاتر خیابانی گفت: «تئاتر خیابانی قدیمی‌ترین شکل تئاتر مردمی و قابل‌درک و دریافت برای همگان است. در این شکل تئاتر، ارتباط آفرینندگان اثر با مخاطب چهره به چهره در مؤثرترین شکل خودش است. به‌عبارت‌دیگر تئاتر خیابانی، هنر برقراری بیشترین ارتباط و جلب مشارکت تماشاگر با حداقل امکانات است.»
وی افزود: «ازآنجاکه تماشاگران تئاتر خیابانی، سازمان نیافته و گذرا هستند ارتباط سازی با این تئاتر باید در سریع‌ترین زمان ممکن صورت پذیرد و این نکته نیازمند آفرینندگان اثر باقدرت تخیل بالا و بداهه‌پردازی خوب است تا با واکنش مخاطب کار خود را تصحیح کند.»
دلیر اضافه کرد: «تئاتر خیابانی بیشتر در معرض شرایط غیرقابل‌پیش‌بینی قرار می‌گیرد و با قضاوت تماشاگران روبرو می‌شود که ممکن است هرلحظه از نمایش خوشش نیاید و محل نمایش را ترک کند اما به‌هرحال در تئاتر خیابانی نوعی صمیمیت وجود دارد و درمجموع عوامل خلاقانه این نوع نمایش قادر خواهند بود گذشته از اعتلای فرهنگ تئاتر، مخاطبان به ارتقای فرهنگ رفتاری آن‌ها درمراحل مختلف اجتماعی کمک کنند و به سهم خود در پالایش جامعه از ناهنجاری‌ها کمک کنند و مسائل روز را مطرح و تحلیل کنند و به ارائه راه‌حل بپردازد.»
محمدرضا دلیر به حس و حال یک تماشاگر از دیدن تئاتر خیابانی اشاره کرد و گفت: «فکر کنید رهگذری که از گرفتاری‌های روزمره زندگی خسته شده است ناگهان خود را در میان انبوهی از جمعیت می‌بیند که در گوشه‌ای از خیابان جمع شده‌اند تا اجرای یک نمایش خیابانی را نظاره کنند. شاید برای دقایقی هرچند کوتاه در فضایی صمیمی و آکنده از شورونشاط، از انبوه مشکلات زندگی فارغ شوند و با جسم و ذهن خود با روایتی دیگر از زندگی، هم ذات پنداری کنند. دلیل اجرای تئاتر در خیابان‌ها، جلب مردمانی است که باهنر تئاتر آشنایی ندارند و همین باعث شده که این نوع تئاتر نتواند نخبه‌گرا شود. در اجرای تئاتر خیابانی بازیگران باید از مهارت و اعتمادبه‌نفس برخوردار باشند و هیجانی در تماشاگر ایجاد کنند که آن‌ها به‌راحتی نتوانند به نمایش پشت کرده و محل را ترک کنند.»
وی افزود: «اساساً تئاتر خیابانی باید بتواند توده‌های مردم را جذب نماید و پیام خود را در کوتاه‌ترین زمان ممکن و به بهترین شکل به مخاطب خود عرضه نماید. یکی از مهم‌ترین عوامل معرفی و گسترش تئاتر خیابانی در ایران وجود جشنواره‌های متعدد تئاتری در سال‌های اخیر است، جشنواره‌هایی نظیر جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر، جشنواره تئاتر کودک و نوجوان و جشنواره‌های سراسری تئاتر خیابانی که آخرینش مدتی قبل با معرفی برگزیدگان در شهر لاهیجان به کار خود پایان داد.»
دلیر شاخص‌ترین جشنواره تئاتر خیابانی در ایران را جشنواره تئاتر خیابانی مریوان دانست و گفت: «شاخص‌ترین جشنواره تئاتر خیابانی در ایران، جشنواره تئاتر خیابانی مریوان است که هم‌زمان با شروع جشنواره موجی از شادی و شعف شهر مریوان را در برمی‌گیرد و باعث هم‌افزایی و افزایش مشارکت مردمی و گسترش این ژانر مغفول مانده در عرصه تئاتر شهرستان می‌شود.»
این پژوهشگر تئاتر به وضعیت کنونی تئاتر خیابانی اشاره کرد و گفت: «در حال حاضر وضعیت تئاتر خیابانی ازنظر کمی با توجه به آمار اجراها نسبتاً خوب و مطلوب است اما ازنظر کیفی به دلیل برخی مقررات دست و پاگیر اداری و کج‌سلیقگی‌های موجود و نیز عدم تبلیغات مناسب در این خصوص به‌ویژه وجود موانع فرهنگی و تاریخی با مشکلات جدی روبرو است که رفع این موانع به عزم جدی هنرمندان و مردم تئاتر دوست و نیز اصلاح رویه‌های موجود نیازمند است.»
ارسال دیدگاه