عکاسان مستند در اقلیت هستند

شبنم ملکی در گفت‌وگو با پانا درباره عکاسی مستند گفت: «عکاسی مستند شاخه‌ای از عکاسی است که رخدادهای اطراف را بی‌طرفانه و واقع‌گرایانه به تصویر می‌کشد و به نوعی یک سند تاریخی محسوب می‌شود. تصویری که در عکاسی مستند ثبت می‌کنیم، می‌تواند نقش یک شاهد را بازی کند که با توجه به آن می‌توان وقایع تاریخی را بررسی کرد. در این زمینه عکاسان بسیار حرفه ای داشته و داریم که از جمله آنها می‌توان به کاوه گلستان و نصرالله کسراییان اشاره کرد.»

وی درباره اوضاع عکاسی مستند در ایران بیان کرد: «در ایران این حوزه از عکاسی از اوضاع و شرایط خوبی برخوردار است ولی باید در بخش‌های مختلف بیشتر موردتوجه قرار بگیرد. حیف است که در برخی مواقع و موقعیت‌هایی نمی‌توانیم کار خود را انجام بدهیم و در برخی موارد هم سانسور می‌شویم. در ایران بیشتر فضای کلاسیک وجود دارد و حتی مستند معاصر  را هم به شیوه کلاسیک کار می‌کنیم. نیاز است تا پا به پای کشورهای دیگر پیش برویم و در فضاهای دیگر هم دست به تولید بزنیم.»

ملکی اظهار کرد: «باید کارهای مدرن‌تری انجام شود. متاسفانه در بخش عکاسی مستند تکرار زیاد دیده می‌شود و به نوعی نگاه شخصی خیلی کم وجود دارد.»

این عکاس مستند درباره پرداختن به عکاسی مستند در جشنواره «سینماحقیقت» گفت: «اغلب نگاه ویژه‌ای به عکاسی وجود نداشته است، این اتفاق بسیار خوبی است که در جشنواره «سینماحقیقت» عکاسان هم می‌توانند خود را نشان دهند. باید به‌گونه‌ای پیش رفت که مردم به شناخت بهتر و بیشتری از عکس و عکس مستند برسند. باید متوجه این باشیم که عکاسی مستند می‌تواند از معضلات بسیاری پرده‌برداری کند و نگاه کل جامعه را به آن موضوع و مساله معطوف کند.»

ملکی گفت: «من در کرمانشاه زندگی می‌کنم و در اینجا فضای هنری به طور گسترده وجود ندارد و در سال چیزی حدود یک یا دو نمایشگاه انفرادی می‌توانیم داشته باشیم و آثارمان خیلی هم دیده نمی‌شود. باید در شهرستان‌ها تبلیغات بیشتری انجام شود و قدم‌های بیشتری برای شناخت این نوع از عکاسی برداشته شود. ما همیشه در اقلیت هستیم، درصورتی که بسیاری از اتفاق‌ها و مسائل پیرامون را می‌توان با عکاسی مستند نشان داد و در مسیر آگاهی بخشی و حل آن ها قدم برداشت.»