در گفت‌وگو با پانا مطرح شد؛
آموزش مستند باید به تولید فیلم‌های مستند منجر شود
تهران (پانا) - کارگردان مستند «چمدان آبی» می‌گوید آموزش مستند باید به تولید فیلم‌های مستند منجر شود. این روزها صحبت از مدرسه و آموزش دادن مستند در کشور می‌شود اما آموزشگاه و مدرسه لزوما به تولید و حمایت از تولید نمی‌رسد.
عبدالستار کاکایی مستندساز در گفت‌وگو با پانا درباره شکل‌گیری پروژه «چمدان آبی» گفت: «تدوین مستند «چمدان آبی» که با سرمایه‌گذاری مرکز گسترش سینمای مستند، تجربی و پویانمایی ساخته می‌شود، در حال انجام است و تقریبا داریم به راف کات اولیه می رسیم. مستند در حالت کشف و شهود جلو می رود. شما تصوری از یک موضوع و کاراکتر دارید، پیش می روید و در مسیر می بینید که به یک ابهامی برمی‌خورد.»
کاکایی درباره «چمدان آبی» بیان کرد: «قصه ما درباره یک چمدان آبی است. چمدانی که نزدیک به هشتاد و چند نقاشی مینیاتور حسین بهزاد در آن بوده است. بهزاد این نقاشی ها را برای شخصیتی به نام حسینعلی اسفندیاری ظرف هشت سال کشیده است. نکته ای که به وجود آمده این است که در حال حاضر این چمدان نیست! این چمدان و آثارش نیستند و این برای ما علامت سوال بزرگی شده و ما به دنبال جوابی برای آن هستیم و به جاهای مختلفی مانند قوه قضاییه رفتیم و به دادگاه های سال 60 نامه زدیم و پرونده ها را بررسی کردیم. چون در خلال داستان چمدان آبی یک قضیه قتل وجود دارد به آگاهی مرکزی جمهوری اسلامی هم رفتیم. تا این ابهام در قصه را برطرف نکنیم، من به عنوان سازنده راضی نمی شوم.»
وی درباره دلیل پرداختن به چنین موضوعی بیان کرد: «نویسنده و محقق کار که همسرم هستند، معمولا در اخبار پراکنده و شخصیت های مختلفی که در طول تاریخ ایران بودند، به سراغ آدم هایی می رود و آن ها را پیدا می کند که یا گمنام هستند و یا خیلی به آن ها پرداخته نشده است. مانند کار قبلی من «موسیو آرسن» که یک ارمنی نیکوکار بود و کسی درباره آن فیلمی نساخته بود. حسین بهزاد هم از 1274 که به دنیا آمده است تا 1347 که فوت می کند تقریبا می توان گفت که هر مقام مسئولی به او می رسد با وعده و وعید یک استفاده ای از او و هنرش کرده است. متاسفانه مدیوم سینما به این هنرمند پرداختی نکرده و ما سعی می‌کنیم شمه ای از زندگی او را بیان کنیم و با مطالعه ای که نسبت به این هنرمند داشتیم، مجاب شدیم که زندگی و پرتره این هنرمند جای کار دارد و باوجود مشکلات بسیار به سمت تولید آن قدم برداشتیم. این ماهیت مستند است که به یکباره با چیزی مواجه می شوید که مسیر تولید طبق زمانبندی شما پیش نمی رود و این یکی از تفاوت های بزرگ آن با سینمای داستانی است. برای من بسیار مهم است که حق مطلب در پرداختن به موضوع ادا شود.»
کاکایی درباره عرضه آثار مستند در پلتفرم ها مطرح کرد: «به جز پلتفرم هاشور که به صورت تخصصی به عرضه مستند می پردازد، اغلب پلتفرم های دیگر به دنبال سود و جذب مخاطب زیاد هستند. بیشتر بازار رئالیتی شوهای عامه پسند شده اند و کمتر به سمت مستند می آیند، مگر اینکه تعدادی مستند بگذارند تا ویترین خود را تکمیل کنند. به جز مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی که حامی مستند و مستندسازان است، متاسفانه مستند در نگاه برخی مسئولان جدی گرفته نمی‌شود.»
وی درباره مدرسه مستند حقیقت بیان کرد: «به نظر من این مدرسه و کلا آموزش دادن مستند بسیار خوب است اما آموزشگاه و مدرسه لزوما به تولید و حمایت از تولید نمی رسد. به بحث آموزش می رسد که اتفاقا خیلی هم خوب و مهم است. همین جا این نکته را هم بگویم که من با خود کلمه «حقیقت» مشکل دارم. واقعیت آن چیزی است که هست، حقیقت آن چیزی است که باید باشد. ما که سورئال و ذهنی کار نمی کنیم؛ واژه حقیقت ذهنی است. خدا کند که اصلا اسم جشنواره هم عوض شود و «سینما واقعیت» شود. حقیقت تعریف دیگری دارد. این مدرسه مستند حقیقت بسیار خوب است ولی در کنار این باید مرکز گسترش سینمای مستند در تمام استان های کشور دفتری تشکیل دهد و از مستندسازان مشهور آن استان برای مدیریت آن استفاده کند. این همان تمرکز زدایی از پایتخت و بها دادن به استان ها است.»
«چمدان آبی» تولید مرکز گسترش سینمای مستند، تجربی و پویانمایی است.
ارسال دیدگاه