عاشقانهای در میان آتش و خون
تهران (پانا) - سریال « آمرلی» با آن نامِ سینمایی و جذاب اما نه چندان آشنایش، نقطۀ عطف بزرگی در تاریخ تولید سریال و فیلمهای سینمایی در ایران به شمار میرود.
آمرلی، فارغ از مضمون و کیفیت ساخت و تولیدش بهعنوان اولین محصول مشترک یک تهیهکننده ایرانی با یک کمپانی خارجی، توانسته است دغدغههای فرهنگی و اجتماعی دو کشور همسایه که دارای منافع مشترک و تهدیدهای مشترک نیز هستند را از دریچۀ یک داستان پر افت و خیز برای مخاطب ایرانی و عرب بازگو نموده و فصلی جدید در مسیر توسعۀ فرهنگی و گسترش تولیدات بینالمللی را پیش روی سینمای ایران بگشاید. ( البته اگر تجربۀ تلخ و ناکام حسن فتحی در تولید سریال مست عشق با تهیهکننده ترکیهای را نادیده بگیریم)
آمرلی نام شهری کوچک در نزدیکی بغداد ( پایتخت عراق) است که عمده وقایع و حوادث سریال در این منطقه رخ داده و همین امر نام این شهر را در پیشانی عنوان این سریال قرارداده است.حضور عوامل حرفهای ایرانی در فرآیند تولید این سریال که مصطفی زمانی را هم بهعنوان بازیگرنقش اول آن جلوی دوربین یک کارگردان عربتبار قرار داده است، سطح کیفی و تکنیکی سریال را از تولیدات مشابه سریالهای عربی در کشورهایی چون عراق و سوریه و لبنان به نحو چشمگیری ارتقا داده و باعث شده مخاطبان عرب زبان با سریال متفاوتی چه از لحاظ مضمونی و چه از نظر ساختاری روبرو باشند.
مصطفی زمانی در اولین حضور بینالمللیاش با تسلطی که به زبان عربی از خود نشان میدهد توانسته در همراهی با یکی از ستارههای سینمای عرب (ناریمان الصالحی) نمایش تامل برانگیزی از یک زوج عاشق را پیش روی مخاطب بگشاید که در کنار تصویرسازیِ حملات داعش و جنایتهایی که این گروه تکفیری در کشورهای همسایه داشتهاند، حکم موتور محرک سریال را پیدا کرده و بارِ تمام جذابیت درام را به دوش میکشد.
معمولاً داستانهای عاشقانهای که در بستر شرایط نامتعادل جنگی میگذرد، در سایۀ یک درام قدرتمند همواره میتوانند مخاطبان بسیاری را به خود جذب کنند. به نظر میرسد آمرلی، علیرغم همۀ فضاسازیها و نکات تحسینبرانگیزش، در برخی لحظات بیش از آنکه درام و کشمکشهای دراماتیک میان کاراکترها را مد نظر قرار داده باشد، با پیروی از سنت شعارگرایی سریالهای سوریهای، به مستقیمگویی رو آورده ( به گفتگوهای صحنۀ روبرو شدن مصطفی زمانی با خانوادۀ پسر بچۀ انتحاری در قسمت اول نگاه کنید) و برجسته کردن محتوای موردنظرش را به داستاگویی کلاسیک ترجیح داده است.
اما با این حال نمیتوان از اهمیت تولید سریال آمرلی و تاثیر مثبتی که در فرآیند تولیدات نمایشی ما خواهد گذاشت به سادگی عبور کرد.
ارسال دیدگاه