صنعتی به نام صنعت تئاتر وجود خارجی ندارد

کیوان ظهرابی ، کارگردان تاتر «افسانه تتل خان» با بیان‌اینکه افسانه تتل خان، سومین اثر گروه نمایشی "اک" با رویکرد توجه،الهام و اهتمام بر روی قصه‌ها و افسانه های فولکلور ملی است ، گفت: پس از سالها ممارست در گرداوری افسانه‌های روایی نواحی مختلف ایران که به صورت سینه به سینه و از زبان سالخوردگان روایت میشد و شدیدا حیاتشان به مخاطره افتاده بود، گروه نمایشی اک با لطف الهی و رسالت ذاتی خود توانست علاوه بر حفظ و ثبت این گنجینه عظیم ادبی و تبدیل این قصه ها، متل ها و مثل های فولکلور به نمایشنامه، توفیق اجرای سالانه یکی ازآنها را با تربیت هنرمندان کودک و نوجوان در ورک شاپ های مربوطه در مراکز فرهنگی هنری را داشته باشد تا ضمن ترویج این ذخایر بزرگ ادبی در میان قشر کودک و نوجوان گامی بزرگ با چاپ این افسانه ها به صورت کتاب داستان در جهت آشنایی هرچه بیشتر خانواده های فرهنگ دوست ایرانی با این گونه ادبی خاص و شورانگیز که نتیجه هزاره ها تجربه زیستی و جهانبینی پدران و مادران ما در این سرزمین اهورایی است، بردارد. معرفی ادبیات کهن ملی به نسل جدید، به زبان ساده و در قالب شعر و موسیقی و طنز ، هدف اصلی تیم نمایشی آک بود و گروه با اشتیاق تمام و حس مسئولیت بی نظیر تک تک اعضا توانست سومین قصه از این ژانر را روی صحنه ببرد .

محقق و کارگردان نمایش‌نامه‌های افسانه تتل خان و افسانه قلیدون تاکید کرد با وقوع هر رویداد منفی در کشور، آثار این پیشامدها متاسفانه ابتدا در تاتر نمایان شده و علاوه بر تعطیلی چند باره آن علی رغم فعالیت سایر اصناف، موجب عدم ثبات و ریزش مخاطب محدود آن می شود. اساسا در کشور ما به هیچ عنوان صنعتی به نام صنعت تاتر وجود خارجی ندارد و به جای آن در واقع هنر مظلوم تاتر بدون سازو کار اجرایی و بیزنس پلان مشخص وجود دارد که منهای یک عده مشخص و ژانرهایی "خاص"، اصولا حمایتی از سوی دولت از اثار خلق شده صورت نمی گیرد.

وی با اشاره به چاپ و رونمایی کتاب‌های «افسانه قلیدون» و «تتل خان» در روز آخر اجرای نمایش "تتل خان" گفت: ۳۲ قصه از ۳۲ استان کشور آماده شده که گفتنی است افسانه تتل خان برگرفته از داستانهای روایی خطه سیستان و بلوچستان و افسانه قلیدون که در سال گذشته اجرا شد متعلق به ادبیات فولکلور آذربایجان می باشد؛ این حرکتی است که در جهت احیای داشته های فرهنگی ایران، مخصوصا آداب فولکلور کشور و بازتعریف مولفه های برای نسل جوان وعلی الخصوص کودک و نوجوان آغاز کردیم و پرواضح است که این امر طی تحقیق و پژوهشهای چندساله صورت پذیرفته است.

کیوان ظهرابی، الگو پردازی و شخصیت سازی درست را هدف این تئاتر برشمرد و تصریح کرد: به هر حال ما با قشری در این تئاتر سرو کار داریم که در مرحله رشد و نمو فکری و جسمی قرار دارند بنابراین تزریق و تفهیم مفاهیم عمیق ملی،دینی _اخلاقی،انسانی و فرهنگی در ذهن فعال مخاطب کودک و نوجوان با استفاده از کهن الگوها،کهن انگاره ها و کهن باورهای سرزمینی و ملی اهمیتی صدچندان می یابد.

این کارگردان و محقق، با بیان اینکه هر ساله با بازیگرهایی که اکثرا برای اولین بار به روی صحنه می آیند،کار می کنیم بر ضرورت حمایت ارگان ها و نهادهای ذیربط از تاتر تاکید کرده و افزود: متاسفانه هیچ گونه حمایتی از ما صورت نگرفت و با اینکه این قصه ها از دل فرهنگ ما بر می خیزد و باید در راستای حمایت از فرهنگ غنی ایرانی از آنها حمایت صورت بگیرد ولی هیچ حمایتی انجام نشد؛ از طرفی با توجه به شرایطی که در کشور حاکم است استقبال از تاتر نیز بسیار کم شده هست.

وی در عین حال بیان کرد:متاسفانه هر اتفاقی که در کشور می افتد، از جمله داستان کرونا، در وهله اول دودش به چشم تاتری ها می رود و در نتیجه استقبال از نمایشها کاهش می یابد چون ما اصلا صنعتی به نام تاتر نداریم و هنر تاتر داریم و این در حالی است که در کشورهایی مثل انگلستان، فرانسه،روسیه و یا دیگر کشورها از تاتر به عنوان صنعتی تاثیر گذار در تبیین اهداف و چشم اندازهای ملی و مسائل عدیده کشوری استفاده می کنند ولی در کشور ما این گونه نیست.

وی ادامه داد: متاسفانه مردم و به ویژه مسوولان به این موضوع توجه نمی کنند که خیلی ها از تاتر، ارتزاق و کسب درآمد می کنند ولی در سبد هزینه خانواده ها جایی برای تماشای تاتر وجود ندارد و این در حالی است که هنر و از جمله تاتر و موسیقی، غذای روح است و علاوه بر غذای جسم باید به غذای روح، نیز توجه شود و بخش عظیمی از این نقصان به واسطه شرایط اقتصادی اسفبار جامعه است.