پدر و مادرها باید کتابخوان باشند تا کودک و نوجوانان کتابخوان شود
ساری (پانا) - روش‌های مختلفی برای افزایش سطح مطالعه کودکان و نوجوانان وجود دارد؛ نخستین قدم از خانواده‌ها شروع می‌شود، اگر خانواده‌ها خودشان کتاب بخوانند کودک و نوجوان هم به کتاب خواندن اهمیت می‌دهد. پس می‌توان گفت که پدر و مادرها نقش بسزایی در افزایش سطح کتابخوانی فرزندانشان دارند.
پروین پناهی، منتقد و نویسنده کودک و نوجوان، متولد سال ١٣۶۴ در تهران، دارای مدرک کارشناسی‌ارشد ادبیات فارسی است. از آثار او می‌توان به «آلتای»، «تپه هفت دیو»، «هاچی و بالدرین»، «فوتی فروتی غوله، «شاه و ماه» و... اشاره کرد. وی مدرس و داور چندین جشنواره قصه‌گویی، از جمله جشنواره «مادران قصه‌گوی شهر تهران» است. وی چندی پیش برای شرکت در یک نشست کتابخوانی به مازندران سفر کرده بود. خبرگزاری پانا استان مازندران گفت‌وگویی با وی انجام داده است که در ادامه می‌خوانید.
انگیزه شما برای نوشتن کتاب در حوزه کودکان و نوجوانان چیست؟
من بچه ها را خیلی دوست دارم؛ این مهم ترین انگیزه ای است که برای نوشتن در خصوص آنها در خود می‌بینم. آن صمیمیتی که ما داشتیم باعث شد بیشتر بخوانم، بیشتر بنویسم تا چیزهایی که به نظرم برای بچه ها شیرین بود را به آنان منتقل کنم. این مهم ترین انگیزه من بود.
چه کسی مشوق شما در این مسیر بود؟
من عمه ای داشتم که معلم بود. خودش کار با بچه ها را خیلی دوست داشت. او اولین کسی بود که قصه هایی که می گفتم را یادداشت می کرد و خیلی برای من کتاب می خرید؛ به غیر از او، مادرم بود که مرا کمک می کرد تا قصه ها را حفظ کنم. در واقع مادرم در تقویت حافظه من بسیار تأثیر داشت. این دو نفر نقش مهمی داشتند و فکر می کنم خانواده تأثیر زیادی رد کتابخوان شدن من داشتند، زیرا من پدری کتاب خوان داشتم. در همان دوران کودکی می‌دیدم که کتابخانه ما پر از کتاب است و همین عامل سبب شد انگیزه ای در من شکل بگیرد و بخوانم و اینها همه در کنار هم کمک کرد که اول بخوانم و بعد بنویسم.
در مسیر مطالعه کودکان و نوجوانان چه عواملی سبب انگیزه و پیشرفت کودکان و نوجوانان می شود و چه عواملی از این انگیزه می کاهد؟
من فکر می کنم اگر آموزش و پرورش را مثال بزنم بحث نمره دادن و نمره ندادن به دانش آموزان است که خیلی آسیب می‌زند. یک عنصر خیلی مهم که واقعاً در ادبیات اثرگذار است، لذت بخش بودن کتاب است. ما باید بدانیم کتابی را که برای بچه ها تهیه می کنیم، آیا برای او لذت دارد یا خیر. به علایقش توجه کنیم؛ به طور نمونه اگر جغرافیا را به او آموزش دهیم، او دوست ندارد، اما اگر قصه ای را برایش بخوانیم که در آن در مورد جغرافیا صحبت شده باشد، در واقع ما به نوعی نشان دهیم که به طور اتفاقی درباره جغرافیا صحبت می کنیم برایش شیرین تر است تا اینکه بخواهیم چیزی را که به اجبار برایش تعیین شده به او آموزش دهیم و بعد بخواهیم به اجبار از او نمره بگیریم. به نظرم این مورد بیشترین آسیب را به او می‌زند. خودم یک رمانی دارم به نام «شارلو۲۷۲۶» که اگر بچه ها بخواهند خودشان آن را بخوانند شاید برایشان سخت باشد، اما شنیدم تسهیلگری بود که این کتاب را با زبانی ساده تر برای بچه های کوچیک تر خوانش کرد و بچه ها خیلی این کتاب را دوست داشتند. فکر می کنم وجود کسی که بچه ها را به کتاب خواندن و شنیدن تشویق کند خیلی مهم است.
اگر کودکان و نوجوانان بخواهند نویسنده شوند باید چه کارهایی انجام بدهند؟
باید بیشتر کتاب بخوانند زیرا باید دایره لغات شان را تقویت کنند و پس از مدت زیادی خواندن خودشان می توانند بنویسند یا شعر بسرایند.
به عنوان یک فعال حوزه کتاب کودک و نوجوان، چه توصیه ای برای کودکان و نوجوانان دارید؟
من خودم از خواندن قصه ها خیلی لذت می‌برم و حس می کنم که اگر کودکان و نوجوانان را با قصه هایی همچون کلیله و دمنه، قصه های مهدی آذریزدی و همینطور قصه های متناسب با سن شان آشنا کنیم، همچنین افسانه‌ها و قصه های خیالی مثل ها و متل ها را به آنان پیشنهاد دهیم همه بچه ها علاقه مند می‌شوند. فکر می کنم کودکی که به ادبیات علاقه مند نباشد اصلأ وجود ندارد.
دانش آموز خبرنگار: سونیا کاظمی
ارسال دیدگاه