اصلانی: هر فیلمی که مخاطب ندارد، هنری نیست

به گزارش ارتباطات و اطلاع رسانی مرکز گسترش سینمای مستند، تجربی و پویانمایی، در ادامه نشست‌های همفکری با هنرمندان، سینماگران و نمایندگان رسانه‌ها درباره گروه «هنر و تجربه» محمد حمیدی مقدم میزبان استاد محمدرضا اصلانی نویسنده و فیلمساز بود. حامد شکیبانیا معاون مستند مرکز و محمد طیب مدیر بازرگانی در این جلسه حضور داشتند.

محمدرضا اصلانی در ابتدای این جلسه گفت: اداره گروه «هنر و تجربه» نیاز به فهم دقیق از سینمای تجربی دارد. هر فیلمی که مخاطب ندارد یا نمی تواند مخاطبی در اکران به دست بیاورد، لزوما هنری یا تجربی نیست. فرقی ندارد فیلم کوتاه یا بلند، فیلم تجربی معنایی دارد. فیلم هنری وزنی دارد و سینمای تجربی، مسئله دیگری است. سینمای هنری برآیند همه هنرهاست اما سینمای تجربی، می‌تواند ترکیبی از همه هنرها باشد. نحوه عرضه این فیلم‌ها هم مهم است، نمایش این فیلم‌ها با تبلیغات متداول و مرسوم سینمای ایران، مفید و کارآمد نیست. پراکندگی اکران، سانس بندی نامنظم و تخصیص سالن‌های بسیار اما پراکنده نمی‌تواند کمکی به دیده شدن فیلم‌هایی که در زیر عنوان «هنر و تجربه» قرار می‌گیرند، کند و در نهایت، این تصورِ غلط تشدید می شود که سینمای هنری و تجربی، مخاطبی در ایران ندارد.

کارگردان «آتش سبز» ادامه داد: به نظرم، سینمای هنری و تجربی، لزوما برای دیده شدن به وجود نیامده. مهم بحثی است که پس از تماشای این آثار به وجود می آید. سینمای تجاری برای نمایش، تولید می‌شود و بدون آن، کارکردی ندارد. اگر بستر کشف و مباحثه درباره آثار هنری و تجربی به وجود نیاید، نمایش آنها هم مفید نیست.

اصلانی ادامه داد: بعضی از دوستانی که برای سینمای ایران، در هر شاخه‌اش الگوی سینمای آمریکا را پیاده و ترویج می‌کنند، باید بدانند که آن صنعت با آن پشتوانه عظیم اقتصادی، مختصاتی دارد که در فیلمسازی ایران با این بودجه‌ها و تعداد سینما، قابل اجرا نیست. سینمای ایتالیا و فرانسه، تا زمانی که راه خود را می‌رفتند هویت، مخاطب و موفقیت داشتند. از زمانی که آنها هم دنباله روی جریان سینمای آمریکا شدند، نابود شده و از بین رفتند.

کارگردان «خانه‌ای به وسعت آگاهی» افزود: مثل آمریکایی‌ها فیلم ساختن، به سینمای ما اعتبار نمی‌دهد و در «هنر و تجربه» نباید این نگاه تبلیغ شود. «هنر و تجربه» با امکانی که سینمای هنری و تجربی در اختیار قرار می‌دهد، باید فضای گفتگو و تعامل را در جامعه فرهنگی ما ایجاد کند، موضوعی که درباره آن ضعف داریم.