در گفت‌وگوی پانا با یک تهیه‌کننده تئاتر عنوان شد؛
آموزشگاههای بدون مجوز بازیگری؛ از اشتیاق و آرزو تا سرخوردگی
تهران (پانا) - رکسانا خلوتی تهیه‌کننده تئاتر از ازدیاد آموزشگاههای بدون مجوز و بدون یک مکان ثابت که بی هیچ پشتوانه علمی اقدام به برپایی دوره‌های بازیگری می‌کنند، انتقاد کرد.
رکسانا خلوتی تهیه‌کننده تئاتر که چندی پیش، تهیه‌کنندگی نمایش «آشغال مرد» نوشته ماتئی ویسنی یک با ترجمه احسان نوع‌پرست و با طراحی و به کارگردانی تینو صالحی را در تماشاخانه شانو بر عهده داشت، در گفت‌وگو با پانا از ازدیاد آموزشگاههای بدون مجوز و بدون یک مکان ثابت که بی هیچ پشتوانه علمی اقدام به برپایی دوره‌های بازیگری می‌کنند، انتقاد و درباره بدبینی‌های موجود میان اهالی تئاتر پیرامون برپایی کارگاه‌های ایده تا اجرا برای هنرجویان در پایان دوره کارگاهها عنوان کرد: «من به هیچ وجه، این نظرات مخالف و بدبینانه را تایید نمی‌کنم زیرا این کارگاه‌های عملی ایده تا اجرا می‌تواند برای هنرجویان بسیار راهگشا باشد؛ وقتی هنرجویان با هم در یک کار جمعی، اثری را به روی صحنه می‌برند، یک رزومه برای آنها در عالم هنر محسوب خواهد شد. این نوع اجراهای کارگاهی می‌تواند باعث افزایش اعتماد به نفس هنرجویان و راهی برای تبدیل دانش‌های نظری یادگرفته شده به مهارت‌های واقعی باشد. وقتی هنرجویان آموزشی را که در آموزشگاه‌ها دیدند، در قالب یک اثر نمایشی به روی صحنه می‌برند، هم حس خوبی از این اجرا و هم یک تجربه گران‌بها کسب می‌کنند.»
تهیه‌کننده اجرای نمایشنامه خوانی دقیانوس امپراطور شهر افسوس درباره برپایی کارگاه‌های ایده تا اجرا در آموزشگاه بازیگری بیان کرد: «کارگاه‌های آموزشی ایده تا اجرا که در آموزشگاه بازیگری ما بعد از گذراندن یک دوره آموزشی سه ترمی برگزار می‌شود، همیشه بازخوردهای خوبی داشته و نتایج شگرفی رخ داده است. هنرجویان در کارگاه‌های این آموزشگاه پس از گذر از یک دوره طولانی آموزشی، در قالب اجراهای نمایشنامه خوانی و صحنه‌ای و همچنین، جشنواره‌ها به روی صحنه می‌روند تا امکان دیده شدن آنها فراهم بیاید زیرا تا پایان دوره آموزشی، آنها امکان حضور در هیچ پروژه نمایشی و تصویری را نخواهند داشت تا به حد مطلوبی از مهارت برسند.»
وی از ازدیاد آموزشگاههای بدون مجوز و بدون یک مکان ثابت که بی هیچ پشتوانه علمی اقدام به برپایی دوره‌های بازیگری می‌کنند، انتقاد کرد و گفت: «آنها طبق یک فراخوان، عده‌ای هنرجوی علاقمند را با دریافت مبلغ هنگفتی جذب می‌کنند، طی یک دوره حداکثر دو ماهه تمرین، اثری را به روی صحنه می‌برند و همه چیز با منفعت مالی برگزارکننده دوره‌ها تمام می‌شود؛ هنرجویان از آنجا که پیشینه ای از حضور در دوره‌های هنری ندارند، از این موضوعات مطلع نیستند و دچار آسیب می‌شوند.»
تهیه‌کننده اجرای نمایشنامه‌خوانی عکس خانوادگی درباره طریقه برخورد با این آموزشگاههای بدون مجوز به منظور جلوگیری از بی‌اعتمادسازی مردم به آموزشگاههای حرفه‌ای بیان کرد: «متاسفانه، تعداد این کارگاه‌های غیرحرفه‌ای به قدری زیاد شده است که هر کسی می‌تواند با اجاره یک پلاتو و درج یک فراخوان برای آموزش بازیگری وعده و وعید بدهد و هنرجو جذب کند. وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی جلوی فعالیت تعدادی از این کارگاهها را توانسته بگیرد.»
وی ادامه داد: «آنقدر در شبکه‌های اجتماعی و به ویژه اینستاگرام تبلیغات گسترده با وعده و وعیدهای دروغین برای کارگاه‌های ایده تا اجرا وجود دارد که باعث می‌شود خانواده‌ها و هنرجویان در دام چنین فضاهایی بیفتند، اقدامی که در نهایت، سرخوردگی آنها را در پی دارد. گاهی حتی شنیده می‌شود این کارگاهها در منازل اشخاص برگزار می‌شود و من متعجب هستم که چطور خانواده‌ها می‌توانند اعتماد کنند و فرزندان دلبندشان را به مکانهایی بفرستند که حداقل استانداردها مثل مجوز و یک مکان مناسب برای برپایی کارگاهها را ندارند. در انتها، کسانی که در چنین دامهایی افتادند، بعد از آشنایی با آموزشگاههای معتبر، به سمت آنها می‌روند و از این طریق، اهداف و آمال‌شان را با قدرتی مضاعف پیگیری می‌کنند.»
تهیه کننده نمایش عروسک ملوسک تعداد سالن‌های تئاتر و تاثیر آنها بر کاهش و افزایش کیفیت آموزش تئاتر در آموزشگاه‌ها و افزایش تعداد آموزشگاههای فعال در عرصه تئاتر را اینگونه ارزیابی کرد و گفت: «متاسفانه، بخشی از سالن‌های تئاتر خصوصی به علت شرایط کرونا تعطیل شدند و تعطیلی‌های آنها به ضرر آموزشگاههای فعال در عرصه تئاتر است زیرا برای آثار تولیدی آموزشگاه‌ها، سالن تئاتر به تعداد کافی وجود ندارد؛ جدا از اینکه در سالن‌های تئاتر موجود در اکثر اوقات زمان خالی برای اجرا پیدا نمی‌شود.»
وی ادامه داد : «علاوه بر اینکه بخش دیگری از سالن‌های تئاتر نیز استانداردهای لازم را ندارند. در نتیجه، با توجه به میزان بالای تولید اثر سالانه، آموزشگاه بازیگری، همیشه با مشکل کمبود سالن تئاتر و در اختیار گرفتن سالن تئاتر مناسب دست و پنجه نرم می‌کند. امیدوارم در آینده، آموزشگاه بازیگری پانیذ بتواند یک سالن تئاتر بزرگ و شایسته تجهیز کند که این مشکل نیز رفع و رجوع شود.»
وی ادامه داد: «درست است که تعداد آموزشگاه‌ها افزایش یافته است ولی همه آنها تمایل به اجرای صحنه‌ای پایان دوره و عملی خارج از محیط درون آموزشگاهی ندارند.»
تهیه‌کننده نمایش شهر صورتی‌ها راجع به ورود آموزش مجازی به حوزه آموزش تئاتر پس از شیوع کرونا گفت: «پانیذ، نخستین آموزشگاهی بود که از فروردین ماه 1399 آموزش مجازی را به صورت جدی در بحث بازیگری آغاز کرد و حتی در بحث اجرای نمایشنامه خوانی آنلاین با هنرجویان پیشقدم شد که آثاری همچون سوسک و پری و مهمان ناخوانده همچنان در سایت تیوال قابل مشاهده هستند.»
وی افزود: «آموزش بازیگری و در کل، تئاتر به شکلی است که به حضور فیزیکی استاد و هنرجو در کنار هم نیاز دارد تا آموزش مسیر درستی در پیش بگیرد؛ امری که با ورود مهمان ناخوانده کرونا میسر نشد و فعالیت‌ها به سمت آموزش مجازی رفت تا از توقف فعالیت‌ها جلوگیری شود. در بحث اکران آنلاین از آنجا که امکان اجرای صحنه‌ای وجود نداشت، بر اجراهای نمایشنامه خوانی تمرکز صورت گرفت تا در این شرایط سخت، هنرجوها بتوانند نوعی تجربه اجرای صحنه‌ای را از سر بگذرانند. از سوی دیگر، همه تلاش‌ها انجام شد تا کیفیت آموزش آنلاین همپای آموزش حضوری پیش از کرونا باشد. امیدوارم به‌زودی این ویروس ریشه کن شود تا همه کودکانی که به علت بیماری‌های زمینه‌ای، ترس از مراجعه حضوری و شرکت در کلاس‌ها را دارند، بتوانند در یک شرایط آرام و مناسب به دانش اندوزی در زمینه این هنر بپردازند.»
وی در مورد کیفیت آموزش هنری و به ویژه تئاتر در دانشگاه‌ها اظهار کرد: «بخشی از هنرجویان ما را دانش آموختگان رشته‌های دانشگاهی تشکیل می‌دهند و وقتی با آنها صحبت می‌شود، از عدم بهادهی دانشگاه‌ها به خودشان گلایه می‌کنند و می‌گویند دانشجویان بعد از اتمام مقطع تحصیلی به حال خودشان رها می‌شوند. آنها اعتقاد دارند در صورتی که خودشان پیگیر تحقیق و جستجو نباشند، به آنها آموزشهای لازم در دانشگاه‌ها داده نمی‌شود.»
خلوتی در سخنان پایانی، درباره کیفیت آموزش هنری و به ویژه تئاتر در آموزشگاه‌ها عنوان کرد: «اگر همه آموزشگاه‌ها تفکیک گروه سنی را برای هنرجویان داشته باشند، می‌تواند در تاثیرگذاری بهتر آموزش‌ها موثر باشد. بحث آموزش برای هر گروه سنی، قوانین و اصول خاصی دارد و نمی‌‌توان به هنرجویان با اختلاف سنی متفاوت، آموزش یکسانی داد. هنگامی که تفکیک گروه‌های سنی صورت می‌گیرد، بحث آموزش، اصولی و بهتر اتفاق می‌افتد. متاسفانه، این اتفاق در همه آموزشگاه‌ها صورت نمی‌گیرد. امیدوارم هر شخصی علاقه به فعالیت در تئاتر، سینما و تلویزیون دارد، پس از دریافت آموزشهای حرفه‌ای هنری، به صورت تخصصی جایگاه‌شان را در عالم هنر پیدا کنند. این اتفاق بدون اتحاد کسانی که در زمینه آموزش هنری فعالیت می‌کنند، امکانپذیر نیست و برپایی جشنواره‌های مشترک و کلاسهای آموزشی مناسب برای اساتید می‌تواند بخشی از این اقدامات باشد.»
ارسال دیدگاه