روایت پانا از بازیگر کودکی که در جوانی از سینما طردشده است
کودک بازیگری که این روزها به‌جای سینما مشق وکالت می کند
تهران (پانا) – «علیرضا مظفری» بازیگر جوان سینما و تلویزیون است که علی‌رغم اینکه در سنین کودکی به این عرصه واردشده است اما این روزها در دفتر وکالت کارمی‌کند و از دردسرهای ورود به عرصه سینما در سنین کودکی سخن می‌گوید.
بازیگران کودک و نوجوان بسیاری داریم که با بازی در فیلمی چهره شده‌اند و بخشی از خاطرات کودکی بسیاری از ما شده‌اند اما در فاصله زمانی کمی و دقیقاً وقتی به سن بلوغ رسیده‌اند از تلویزیون و سینما کنار گذاشته‌شده‌اند، صرفاً به دلیل اینکه چهره یا صدایشان تغییر کرده است. در این میان تعداد اندکی از این کودکان بازیگر هستند که دوباره به عرصه بازیگری برگشته‌اند و تعداد زیادی از این کودکان در رویای بازیگری رهاشده‌اند.
مظفری در تلویزیون در فیلم‌های بسیاری مانند سریال «ستایش» و «نردبان آسمان» بازی کرده است و در سینما در فیلم «زمانی برای دوست داشتن» به ایفای نقش پرداخته است.
«علیرضا مظفری» بازیگر جوانی است که در کودکی وارد عرصه بازیگری شده است و در گفت‌وگو با پانا درباره فعالیت‌های این روزهایش سخن گفت. وی عنوان کرد: «در حال حاضر فعالیت سینمایی ندارم اما مشغول نوشتن هستم و انشاالله تا یکسال آینده تمام می‌شود. همچنین در عرصه بازیگری تئاتر فعال هستم و البته در دفتر وکالتی مشغول به کارم.»
مظفری علت کم‌کار شدن بازیگرانی که از سنین کودکی وارد عرصه بازیگری می‌شوند را اینگونه بیان کرد: «کودکانی که با سن و سال کم وارد عرصه سینما می‌شوند علاوه بر جذابیتی که در چهره دارند بسیار شیرین‌زبان هستند و ناخودآگاه حضور آن کودک در فیلم برای مخاطب جلب توجه می‌کند.»
وی افزود: «بعد از گذشت زمان و وقتی آن کودک بازیگر به سن بلوغ می‌رسد چهره و صدایشان کاملاً تغییر می کند و این در حالی است که مخاطب یا حتی فیلم‌سازها مایل‌اند همان کودک را با جذابیت‌هایش ببینند. به همین دلیل بعد از مدتی آن کودک از سینما کنار می‌رود چون توسط فیلم‌ساز انتخاب نمی‌شود درحالیکه این روند رشد کودک بازیگر هم بخشی از آن چیزی است که در جامعه وجود دارد.»
مظفری با اشاره به اینکه بازیگران کودک ابزار کار فیلم‌سازها برای دیده شدن فیلم‌هایشان هستند، عنوان کرد: «عموماً کارگردان‌ها به سراغ بازیگران جوانی که در کودکی بازیگر بوده‌اند، نمی‌روند. کارگردان‌ها بازیگری را انتخاب می‌کنند که هم‌اکنون در جامعه چهره است و همه او را می‌شناسند. به نظر من بازیگران کودک فراموش می‌شوند زیرا صرفاً ابزارهایی هستند برای دیده شدن فیلم و به‌محض اینکه کارگردانی فیلمش را ساخت به‌طورکلی آن کودک را فراموش می‌کند.»
وی افزود: «امثال من بسیار زیاد هستند که در کودکی بازی کرده‌اند اما فیلم‌سازها فراموششان کرده‌اند و این مسئله اثرات روانی بدی بر آن فرد دارد. آن کودک بعد از شناخته شدن چهره‌اش در جامعه و کنار گذاشته شدنش در نوجوانی دچار آسیب‌های روانی زیادی می‌شود. این می‌شود که ما کودکان بازیگر دیگر دیده نمی‌شویم و فراموش می‌شویم و از بازیگری کنار گذاشته می‌شویم.»
*هانیه بهمن آبادی، خبرنگار دانش آموز پانا
ارسال دیدگاه