کریمی: بازی مرحوم انصاریان در این فیلم متفاوت بود

نشست نقد و بررسی فیلم کوتاه "دوش آخر" با حضور نازنین کریمی، نویسنده و کارگردان فیلم برگزار شد.

نگاه جنسیتی به فیلم ساختن ندارم

در ابتدای نشست با گرامیداشت یاد و خاطره مرحوم علی انصاریان یک دقیقه سکوت اعلام شد.

در ادامه جوادی فر، سردبیر سینمای نو درباره ساخت یک فیلم مردانه توسط یک کارگردان خانم و فضای این نوع فیلم ها سوال کرد و کریمی پاسخ داد: من عموما نگاه مردانه یا زنانه به فیلم سازی ندارم. مسئله زندانی ها برایم دغدغه است و از این جهت همه تمرکزم روی موضوع فیلم بود.

فیلم کوتاه فرصتی برای ناگفته هاست

نازنین کریمی در پاسخ به جوادی فر درباره هدف از ساخت این فیلم در ژانر کوتاه گفت: ظرفیت فیلم کوتاه این است که راجع به آنچه که نمی توان سخن گفت، فیلم ساخت. این مسایل در جامعه وجود دارد و فیلم ساختن راجع به آن اهمیت دارد.

بازی مرحوم انصاریان در این فیلم متفاوت بود

نازنین کریمی درباره ماجرای حضور انصاریان در نقش "شاه علی" گفت: دنبال کارکتری که به نقش شاه علی بخورد بودم که علی انصاریان را در برنامه دورهمی دیدم. با آن چهره و محاسنی که داشت دقیقا یاد شخصیت شاه علی فیلمم افتادم بلافاصله فردای برنامه دورهمی با او تماس گرفتم. خود او هم نقش را بسیار پسندید. در این فیلم شکل دیگری از بازی مرحوم علی انصاریان را دیدیم و این برای ما ماندگار شد. یکی از نقاط عطف این فیلم کوتاه درخشش هنرمندانه بازیگرانش است.

تجربه خانم بودنم نگذاشت کلیشه به فیلمم راه پیدا کند

وی درباره تاثیر تجربه تئاتری اش در کلیشه ای نبودن فیلم عنوان کرد: اندازه بازی ها به جا بود. این فیلم بسیار پتانسیل داشت که به سمت کلیشه برویم ولی من تمام سعی ام این بود که بازی ها اندازه و دوست داشتم همه چیز مینیمال باشد. البته نگاه دیگری هم به این مسئله دارم. من خانم هستم و یک خانم در جامعه ما همه چیزش به ذات کنترل شده است و همین باعث شد کنترل شده تر فیلم را مدیریت کنم.

انتظار برای اعدام تلخ ترین نوع انتظار است

کارگردان فیلم "دوش آخر" در پاسخ به این سوال که تا چه اندازه در حین نوشتن به "انتظار" فکر می کرد گفت: کلمه انتظار زیاد در زندگی دیده می شود و نشانه هایی مانند نرده های زندان می توانست تداعی این مسئله باشد اما من مسئله انتظار در فیلمم را با نشان دادن چشم های زندانی ها به مخاطب منتقل کردم. حتی یکی از دیالوگ های فیلم می گوید، همه منتظریم که بعدا مثل گوسفند سلاخی شویم و به نظر من این انتظار تلخ ترین انتظار بشر است و امیدوارم دیگر اعدامی درکار نباشد.

در ادامه "جهانگیر الماسی" پرسید اگر سه دقیقه بتوانید به فیلم اضافه کنید به چه وجهی از جامعه می پردازید و نقطه اثر شما در جامعه چیست؟ و کریمی پاسخ داد: همه آدم ها و هنرمندان و فیلم سازها می دانیم در جامعه چه خبر است و مخصوصا فیلم را همان فضای زندان ساختم و وارد فضای جامعه نشدم. من هنوز جسارتش را پیدا نکرده ام به درون جامعه نگاه کنم. درواقع این فیلم تلنگری بود به نواقصی که در قانون اعدام وجود دارد. من خواستم درون زندان باشیم و در سه دقیقه اضافی بیشتر ریشه ای تر به موضوع اعدام و تناقض در قوانینش می پرداختم.

برای سکانسی که خودم بازی کردم از بانک عاطفه ام خرج کردم

کریمی درباره سکانس کوتاهی که خودش نقش همسر زندانی مقتول را بازی کرد، گفت: این سکانس برای من بسیار مهم است زیرا از بانک عاطفه اش خرج کردم تا این سکانس فیلم را بسازم و برآمده از یک تجربه کاری عجیب بود. برای ساخت فیلمی به بهشت زهرا مراجعه کردم اما به من به عنوان یک زن اجازه نمیدادند درباره بهشت زهرا فیلم بسازم. وارد اتاق مسئول که شدم فضایی پر از گل و گیاه داشت ولی حتی با من صحبت نمی کردند. زمانیکه خواستم این کاراکتر را خلق کنم مسئول زندان باید همزمان با گیاه بازی می کرد و از مرگ دو جوان اعدامی با همسر مقتول صحبت می کرد. این تناقض را قبلا تجربه کرده بودم.

تدوین فیلم توسط خانم صفی یاری امضای فیلم من است

نازنین کریمی درباره تدوین فیلم که توسط هایده صفی یاری انجام شده بود عنوان کرد: وقتی تدوین گر خانم صفی یاری است من به خودم گفتم، من فیلم را ساختم و تمام شد و حالا باید اندیشه و جهان دیگری وارد فیلم می شود. این برای من ترجیح بود زیرا تجربه خانم صفی یاری امضای فیلم من است.

فیلم نامه فیلم بلندم اماده است اما زمان ساختش نامعلوم است

در ادامه نویسنده و کارگردان "دوش آخر" درباره اینکه چه زمانی فیلم بلند خواهد ساخت، گفت: من تحصیلاتم مرتبط با سینماست و همیشه دغدغه ساختن داشتم. دلم می خواهد باز هم فیلم کوتاه بسازم چون همچنان مشق می کنم اما درمورد فیلم بلندم باید بگویمفیلمنامه ام آماده است ولی نمی دانم کی بسازم.

.