گفت‌وگو با محمد لاریان خواننده آلبوم «میز دوتایی»
ملودی‌های جنوب با صدای نسل امروز
تهران (پانا) - اقوام مختلف ایران در کنار فرهنگ، آداب و آیین‌های خاص خود از موسیقی‌هایی با رنگ و طعم متفاوت نیز برخوردار هستند؛ نغمه‌ها، نواها و سازهایی که هر کدام معرف نماد فرهنگ و هنر ایران زمین است.
به‌گزارش ایران، اما این موسیقی‌ها به تناسب شرایط جغرافیایی هر منطقه متفاوت از سایر نقاط ایران بوده است؛ حتی اگر در نوع ساز یا مقامات موسیقایی وجه اشتراکی هم وجود داشته باشد. به‌طور مثال موسیقی جنوب ایران و نوع ریتمی که از آن شنیده می‌شود اگرچه شاد و پر هیجان است و در موسیقی شمال ایران هم کم و بیش این نوع سبک نوازندگی وجود دارد اما نوع سازهای به‌کار برده شده در جنوب ایران چون «نی انبان» فضای این موسیقی را بسیار متفاوت‌تر کرده است و آنچه که به گوش می‌رسد برخاسته از طبیعت گرم این منطقه بوده که سرشار از شور و نیرو و حرارت است که البته این موسیقی‌های ریتمی شاد بیشتر در استان های هرمزگان، بوشهر و خوزستان رایج است. اما موسیقی هم با گذر زمان دستخوش تغییرات شده و اکنون نسل جوان سودای دیگر در سر دارند که در نوع خودش شنیدنی است.
گروه موسیقی «سیریا» یکی از همان نسل امروزی‌های موسیقی ایران است که در تجربه نخست خود توانسته‌اند با حفظ اصالت اثری متفاوت به دنیای امروز ارائه کنند. شکل‌گیری گروه موسیقی «سیریا» به اوایل سال ۹۷بر می‌گردد؛ البته پیش از این هم تک آهنگ‌‌هایی از این گروه منتشر شده بود اما فعالیت جدی نداشت. سرانجام با انتشار آلبوم «میز دوتایی» این گروه فعالیت خود را به‌صورت جدی و حرفه‌ای آغاز کرد.
محمد لاریان خواننده گروه موسیقی «سیریا» با توضیح اینکه پروژه ساخت این آلبوم از سال ۹۷ و با تهیه‌کنندگی آقای ماکان صغیری به‌عنوان مدیر گروه آغاز شد افزود: مهم‌ترین شاخصه گروه «سیریا» زادگاه و محل زندگی اعضای این گروه است که یعنی بوشهر، ما آشنا و آگاه به فرهنگ و هنر این منطقه هستیم و نمی‌توانیم خود را از فرهنگ، موسیقی، لهجه و ساختار موسیقی فولک بوشهر جدا بدانیم.
او در ادامه گفت: هدف ما صرفاً معرفی فرهنگ و موسیقی بوشهر و اجرای نعل به نعل آن نبوده است بلکه در نظر داریم روایت خودمان را در موسیقی بوشهر ایجاد کنیم و همان‌طور که پیش‌تر اعلام کردیم «سیریا» روایت تازه‌ای از حال و هوای موسیقی بوشهر است و می‌خواهد بگوید چرا همیشه این نگاه وجود دارد که موسیقی این منطقه باید شاد و ریتمیک باشد بلکه درکنار موسیقی‌های شاد و صدای نی انبان، آداب و رسوم و موسیقی‌های دیگری هم وجود دارد که به آن کمتر پرداخته شده است و ما تلاش کردیم نگاه جدیدی را از موسیقی بوشهر تجربه کنیم.
این خواننده اظهار کرد: تلاش ما این است که با لحنِ خودمان برخورد صادقانه‌ای با موسیقی بوشهر داشته باشیم پس وظیفه ما این است که ترانه‌ای که می‌نویسیم صادقانه باشد و آن حال ساده و بی‌غل و غش را برای مخاطب روایت کنیم چرا که مخاطب هم در همین لحظه زندگی می‌کند. به‌طور مثال دنیای درگیر کرونا را بخوبی می‌توانیم با موسیقی یا دیگر هنرها معرفی کنیم چرا که همه آن را درک می‌کنند بنابراین در معرفی بخش ملودی و ترانه‌های غم انگیز موسیقی بوشهر هم این وظیفه باید رعایت و یادآوری شود. البته بشخصه قائل به این نیستیم که موسیقی بوشهر ذاتاً موسیقی شادی است بلکه این موسیقی در ذات خود سرشار از صداقت است که در ادوار مختلف دچار تغییر و تحولاتی شده که باید معرفی شود مانند معرفی ملودی‌های غمگین این منطقه که حتی اگراین بخش به اندازه موسیقی شاد این منطقه برای ما سود آور نباشد باید نسل جوان با آن آشنایی پیدا کنند چرا که بخش عظیمی از موسیقی بوشهر موسیقی عزاداری است و در تمام ایران شناخته شده است و آگاه و آشنا به آداب و رسوم موسیقی‌های عزاداری این منطقه هستند تا آنجا که در اغلب مراسم عزاداری ماه محرم نواختن سنج و دمام در تهران یا دیگر
شهرهای ایران رایج است.
او در ادامه بیان کرد: ما به‌دنبال حفظ موسیقی اصیل و معرفی آن با نگاه نسل امروز هستیم و تلاش کردیم صداقت وپایبندی خود را با این آلبوم بیان کنیم و در تک تک ترانه‌ها و ملودی آن رعایت شود. این حال خوب را ابتدا باید خود ما تجربه کنیم تا بعد به مخاطبان منتقل شود حال چقدر موفق بوده‌ایم به نگاه منتقدین و اهالی رسانه و مردمی که اهل موسیقی هستند بستگی دارد.
لاریان در پاسخ به این سؤال که چرا نسل امروز کمتر پذیرای موسیقی فولک گذشته هستند اظهار کرد: من معتقدم موسیقی فولک در تمام دنیا مخاطب خاص خود را دارد البته موسیقی بوشهری و موسیقی جنوب ایران کمی عام تراز دیگر موسیقی‌های فولک ایران است. موسیقی‌های اصیل و فولک ایران پیش‌تر با تلاش استادان بزرگ ایران معرفی شده و در این سال‌ها هم در حفظ آن تلاش کردند که هر کدام در جایگاه خود زیبا است اما «سیریا» می‌خواهد صدای نسل خود باشد و نوعی از موسیقی تولید کند که ارتباط بهتری با مخاطب امروز ایران و دنیا داشته باشد. به گفته او «بوشهر به لحاظ راهبردی و اقتصادی جایگاه ویژه ای دارد و این نگاه تجاری موجب شده از گذشته تا به امروز محل عبور و مرور مردمانی از کشورهای آفریقا و همچنین اعراب حوزه خلیج فارس باشد بنابراین از اشتغالی که مردمان این منطقه به آن مشغول هستند چون دریانوردی، تا مصائب و جنگ‌ها و مهاجرت‌هایی که وجود داشته هر کدام در ساخت ترانه، آیین‌ها و موسیقی بوشهر بی‌تأثیر نبوده است و این آلبوم بازنمایی از فضای بوشهر و زندگی مردمان این منطقه است؛چرا که اعضای این گروه هم در میان همین مردمان زیسته‌اند و تلاش کردیم از غم فراق
دریانوردان تا عشق در میان جوانان را با موسیقی برای مردم روایت کنیم.
او در مورد قطعات این آلبوم گفت: «میز دوتایی» شامل ۱۱ قطعه چون «رفیق»، «میزدوتایی»، «لیلی»، «هوار»، «چیش عسلی»، «دلم تو می‌خوا»، «شعر یادُم ر...»، «جهازجنی»، «غُراب»، «حجله» و «معشوق دولاچنگ» است. البته قطعات «هوار» «غراب» ملودی‌های قدیمی با تنظیم جدیدهستند. در قطعه «غُراب» از اشعار محلی بوشهر در قالب موسیقی یزله استفاده شده که بخشی از آداب و رسوم این منطقه بوده است. «یزله» درحالت‌های شورانگیز خیام خوانی یا مراسم عزاداری خوانده می‌شود و در این آلبوم این قالب موسیقی با نگاه اعتراضی استفاده معنادار تری پیدا کرده است. در قطعه «چش عسلی» هم از اشعار فولک و محلی این منطقه استفاده شده با ملودی جدید. دیگر قطعات آن کارهایی است که به تازگی ساخته شده است.
«سیریا» در اولین آلبوم خود تلاش کرده با مجموعه کارت پستال‌هایی از پیشکسوتان، تجلیل و یادی از بزرگان موسیقی بوشهر داشته باشد که در قید حیات هستند، همچنین دراین کارت پستال‌ها تصاویر کمتر دیده شده‌ای از بوشهر و شهرهای این استان دیده می‌شود تا آلبوم موسیقی خود را به یک مجموعه کامل فرهنگی تبدیل کند. لاریان هدف از مجموعه کارت پستال‌های پیشکسوتان را ادای احترام به بزرگان و پیشکسوتان موسیقی این منطقه عنوان کرد و گفت: در ایران استادان بزرگی هستند که فراموش شده‌اند و زمانی که در قید حیات بودند چندان مورد حمایت و توجه قرار نگرفتند حتی بعد از فوت، این استادان فراموش شدند و وظیفه ما جوانان است که به بزرگان موسیقی منطقه خود احترام بگذاریم و فراموش نکنیم که این بزرگان حافظ موسیقی اقوام ایران هستند.
ارسال دیدگاه