پیام خبرنگار پانا به رهبرمعظم انقلاب

دانش‌آموز خبرنگار پانا از شوق دیدار خود در دیدار با رهبر معظم انقلاب طی پیامی  شوق خود را روایت میکند .

بسم الله الرحمن الرحیم

بار سفر را جمع میکنم ، البته چه باری! سر و ته وسایلم را با دو دست لباس ، وسایل بهداشتی و قرآن بهم می آورم .

برایم تازگی دارد آخر عجیب است برای دیدن کسی این همه شوق برای دیدن کسی است که نه تا به حال باهم صحبتی داشتیم و نه او مرا می‌شناسد! تنها ارتباطی که داشتیم دیدن ایشان پشت آن  اتاقک جادویی یا همان تلویزیون بوده که پای صحبت هایشان مینشستم .

به یاد دارم یکبار که یک دانشجو به ایشان ابراز علاقه کرد ، ایشان فرمودند:« خوشبحالتون که بنده را می‌بینید و دوست دارید ، من شمارا نمیبینم اما دوستتون دارم .»

بارها و بارها به این فکر کرده ام که اگر فرصت داشتم با ایشان صحبت کنم ، با کسی که ندیده و نشناخته من را دوست دارد ،چه میگویم و چه میخواهم ؟ راستش به نتیجه ای هم نرسیدم ...

شاید برایتان سوال شود که این همه شور و شوق برای چیست ؟! تو که نمیتوانید از نزدیک با ایشان صحبت کنی ! این همه دردسر رفت و برگشت و عقب افتادن از درس و زندگی‌ات را چرا به جان میخری؟ در حالی که میتوانی با پیژامه گل گلی پای تلویزیون نشسته و در آسایش کامل همان سخنرانی را ببینی.

خوب سخن شما تا حدودی شاید درست باشد ، اما خیلی وقت ها هدف همان مسیر است ، که رشد و شکوفایی در همان مسیر و سختی های آن است . هدف این است که بروی و نشان دهی میدان را خالی نکردی ؛ یا از دید دیگری  نگاه کنیم ، مثل این است که خواننده مورد علاقه ات در شهرشما کنسرت بگذارد و پدرت بگوید همان آهنگ را دانلود کن و گوش بده . آخر چه کاریست بخواهیم بخاطر هزینه بلیط و چیز هایی از این قبیل به زحمت بیوفتیم!

این بار هم که نصیب من شده بروم و هرچه میبینم را برای شما هم با قلم ترسیم کنم .