دل‌نوشته و شعر خبرنگار پانا به مناسبت روز دختر

با درود به شهیدی که هنگام شهادت، عکس نیم‌سوخته دخترش در میان انگشتان خونین او حماسه آفرید. هنگامی که نجواکُنان به او می‌گفت: قلبم باش؛ درست در سر جای همیشگی‌ات بمان؛ میان انبوهی از خون و پوست و گوشت و استخوان، تو قلبم باش؛ مثل یک برکه وسط کویر، مثل یک معجزه، بگذار بعد از من حجابت تیری باشد بر قلب دشمن؛

کمی در باغچه جاری شو؛ چمن از حجب و حیای تو می‌رقصد؛ آسمان می‌بارد در تراوش باران و نور، رنگین کمان متولد می‌شود با حجاب تو خون من هدر نمی‌رود. مرا ببین تبلور عشقم؛ چشم‌هایم را می‌بندم و به دیدار یار می‌روم اما می‌دانم که...

دختر یعنی لبخند خدا آن هم از تهِ تهِ دل، دختر یعنی کاشتن  یک درخت کمک به سرسبز کردن صمیمیت بین انسان‌ها، دختر یعنی بوییدن یک گل یعنی ظرافت یعنی زیبایی محض.

تو تنها کسی هستی که خدا پنجره اتاقش را باز کرد و پروازت داد روی زمین.

تو دردانه رنگ و بوی خانه‌ای؛ تو انتظار خوش‌آب و رنگ مادری هستی که چشم‌هایش را به راه آمدنت دوخته است تا به همزبان همیشگی‌اش برسد.

تو بازکننده ابروهای گره‌خورده پدری هستی که هنوز بار توی دست‌هایش را روی زمین نگذاشته، روی شانه‌هایش یک جای خالی دارد که می‌تواند برای تو محکم و همیشگی باشد تا بتوانی به آن تکیه کنی و ببالی.

تو دختر ایرانی؛ دختر ایران بودن کار سختی است. نجابت و اصالت و شجاعت دختر ایرانی زبانزد است؛ دختری که با وقار و غرورش همه را به وجد می‌آورد، کسی که با حجابش تمام پل‌های متانت را یکی‌یکی آجرچینی می‌کند و همه را به تحسین وامی‌دارد.

از رخِ زیبای تو باریده نوری در فضا

چشمِ بابا روشن و بوسَد تو را مولا رضا

مهربانی و کرامت داری و معصومه‌ای

جانِ زهرا مادرت امشب بکن ما را دعا

دختران با حجاب ایرانی! روزتان مبارک

دانش‌آموز خبرنگار: آوا صبوری