از آبباریک تا شلمچه

تاریخ پر افتخار دفاع مقدس هشت ساله ایران،  مملواز حماسه های ماندگار وبی کران ستاره های آسمان پر فروغ ایران اسلامی است که درلحظه لحظه ی این دفاع پیروزمندانه وغرورآفرین درخشیدند وبا شهادتشان خود را فروزان وماندگار نمودند.

شهید علی تاجیک یکی از همین ستارگانی است که درسال ۱۳۳۹ درخانواده ای متدین، مذهبی وکشاورز در روستای آبباریک شهر ورامین به دنیا آمد.

پدر و مادر علی که پس از دوازده سال هدیه ای از پروردگار خود دریافت نموده بودند، نام او را به واسطه عشق وارادت قلبی به ائمه اطهار علیهم السلام، علی نهاده و او را نذر خدمتگذاری به خاندان نبوت و امامت نمودند.

پدر علی که روستازاده وکشاورزی پاک طینت و سختکوش بود، با درآمد اندکی که از کار و تلاش خود از کشاورزی داشت به تربیت اسلامی وی  همت گماشت.

علی پس از رسیدن به سن هفت سالگی جهت کسب علم و دانش به دبستان روستای محل سکونتش رفت و پس از کسب موفقیت های تحصیلی، جهت ادامه تحصیل به مدرسه راهنمایی در روستای (ایجدانک) که چندین کیلومتر فاصله با روستای محل سکونتش داشت رفت و در سرما وگرما با پای پیاده این فاصله را از منزل تا مدرسه پیمود.

وی در هنگام تحصیل هیچ وقت از کمک و مساعدت به پدر، مادر و خانواده خود در امر کشاورزی دریغ نمی کرد و پس ازفراغت از کلاس درس به فعالیت کشاورزی می پرداخت. علاقه به پدر و کمک به ایشان درامر کشاورزی و امرار معاش و کمک به اقتصاد خانواده سبب شد تا علی پس از اتمام دوران راهنمایی از تحصیل باز مانده و به صورت شبانه روز به پدرش در امر کشاورزی کمک نماید.

در همین دوران که صدای فریادهای اعتراض آمیز مردم از گوشه و کنار روستاها و شهرهای کشور به رهبری حضرت امام خمینی (ره) بر علیه رژیم فاسد پهلوی بلند شده بود، علی به همراه جوانان متعهد و مذهبی روستا وارد فعالیت های انقلابی در سطح روستای آبباریک و شهر ورامین شد.

پس از پیروزی انقلاب اسلامی، علی خود را آماده خدمت سربازی نمود و کوله بار خودش را بست و در سال ۱۳۵۹ جهت گذراندن دوره آموزشی وارد یگان دریایی(حسن رود) شد. در همین دوران بود که رژیم اشغالگر عراق بی محابا کشور ایران را مورد هجوم وحشیانه خود قرار داد. از اینرو وی از طرف نیروی دریایی از همان روزهای آغازین جنگ تحمیلی به شهر خرمشر اعزام و جزو نخستین نیروهایی بود که در مقابل متجاوزین عراقی صف آرایی و مقاومت کرد. در این مقابله، وی براثر اصابت ترکش خمپاره به ناحیه دست چپ به شدت مجروح شد و در  بیمارستان امام خمینی (ره) شهر تهران نزدیک به یک سال بستری شد. وی پس از بهبودی به روستای خود بازگشت و ضمن گذراندن دوران نقاهت، در جهت کمک به پدر خود به کشاورزی مشغول گردید.

ارادت وی به خاندان عصمت و طهارت علیهم السلام او را به سمت فعالیتهای گروهی و مذهبی کشاند و در سال ۱۳۶۰ وی یکی از دست اندرکاران برگزاری مراسم های هیئت عزاداری حضرت قائم (عج) روستای آبباریک بود.

عشق و علاقه او به بسیج و دفاع از میهن، دوباره او را در سال ۱۳۶۱ از طرف بسیج روستا به جبهه های حق علیه باطل کشاند و چندین ماه به صورت مستمر در مناطق  عملیاتی حضوری موثر داشت.

علی در سال ۱۳۶۲ به استخدام شهرداری ورامین در آمد و مشغول خدمت گذاری به مردم شهر ورامین شد.

ایشان در همین سال لباس دامادی به تن کرد و ازدواج نمود که  ثمره این ازدواج موفق، یک فرزند دختر بود که از  وی به یادگار مانده است .

پس  از سه سال زندگی مشترک، زمانی که فرزند او بیست ماهه بود، داوطلبانه در سال ۱۳۶۵ از طرف پایگاه مقاومت بسیج شهرداری ورامین به همراه لشکر عظیم و پر افتخار حضرت محمد رسول الله (ص) به منطقه عملیاتی مهران اعزام گردید.

بعد از ۴۵ روز آماده باش، زمانی که به جهت استراحت به پشت جبهه منتقل شده بود پس از شنیدن خبر در پیش بودن  عملیات، به مرخصی نرفت و در عملیات غرور آفرین کربلای ۵ شرکت نمود.

 وی هر چند که در این  عملیات زخمی شده بود اما  حاضر به بازگشت به پشت جبهه و بیمارستان نشد و با عهدی که با خدای خود بسته  بود، در مورخ ۲۵ دی ماه ۱۳۶۵  با تنی مجروح، در حین عملیات از ناحیه پشت سر مورد اصابت ترکش قرار گرفت و شربت شهادت را نوشید و آسمانی شد.

 پیکر مطهر علی پس از بازگشت به زادگاهش،  تشییع با شکوهی شد و در قطعه شهدای آستانه مقدس  امامزادگان محروم و مظلوم روستای آبباریک آرام گرفت.

شهید علی تاجیک انسانی خوش کردار، خوش رفتار و خوش اخلاق و فردی خیر خواه، متعهد، متدین، مذهبی و پیش قدم در امور خیر بود و بعد از شهادت وی پایگاه مقاومت بسیج شهرداری ورامین به نام پر افتخار این شهید معظم مزین گشت.

 یادش گرامی و راهش پررهرو باد.

* دانش اموز خبرنگار ورامین شهرستانهای تهران