عذرخواهی غلامی از لاریجانی و رئیسی؛ «انصراف غیرارادی» تکذیب نشد

او در کنار هادی طحان نظیف، دو استاد دانشگاه امام صادق بودند که سید ابراهیم رئیسی در کنار محمد دهقان،محمدحسن صادقی مقدم و عبدالحمید مرتضوی به عنوان گزینه‌های پیشنهادی خود برای ورود به جمع حقوق‌دانان شورای نگهبان به مجلس شورای اسلامی معرفی کرد ولی غلامی درست لحظاتی پیش از نطقش در صحن علنی، انصراف خود از رقابت را اعلام کرد و در نهایت طحان‌نظیف، دهقان و صادقی مقدم راهی شورای نگهبان شدند.

این انصراف به خودی خود موضوع عجیبی بود ولی اوضاع از زمانی عجیب‌تر شد که علی مطهری و محمود صادقی به عنوان نمایندگان مردم تهران در مجلس شورای اسلامی خبر از انصراف او تحت فشارهای خارجی دادند و مساله «انصراف غیرارادی» را پیش کشیدند.

موضوع به همین‌جا ختم نشد و صادقی چند روز بعد ادعایی دیگر را مطرح کرد و گفت که «غلامی در نامه‌ای به رهبری اعتراض خود به اتفاقات رخ داده در جریان رای‌گیری برای انتخاب حقوقدان‌های شورای نگهبان را اعلام کرده است».

این ادعا کافی بود تا غلامی که در روزهای اخیر تقریبا تمام تماس‌های تلفنی خبرنگاران را بی‌پاسخ گذاشته بود و در سکوتی مطلق به سر می‌برد، روزه سکوت خود را بشکند و طی نامه‌ای و البته صرفا آن بخش از گفته‌های صادقی درباره نامه به رهبری را تکذیب کند و به عذرخواهی از روسای قوای مقننه و قضائیه به دلیل انصراف خود بپردازد. نکته جالب اینجاست که رئیس دانشکده حقوق و معارف دانشگاه امام صادق دراین نامه نه تنها انصراف غیر ارادی خود را تکذیب نمی‌کند بلکه پاسخی به اظهارات اخیر مطهری مبنی بر تماس تلفنی عباسعلی کدخدایی، قائم مقام دبیر شورای نگهبان با او و تشویقش به انصراف نیز نمی‌دهد.

البته او در این نامه که تسنیم آن را منتشر کرده، نوشته است: «آنچه در روزهای اخیر با هر قصد و نیتی له یا علیه اینجانب ابراز گردیده، حاصل تحلیل و گمانه افراد و نهادهای مختلف بوده و بنده از هیچ فرد یا نهادی درخواستی مبنی بر پیگیری امری یا اعلان مطلبی ننموده‌­ام» ولی به نظر نمی‌رسد این موضوع را بتوان به عنوان تکذیب موارد مطرح شده از سوی نمایندگان نام برده دانست چرا که او در تکذیب ادعای صادقی صریحا وارد موضوع شده ولی در این بند چنین اقدامی انجام نمی‌دهد.

متن کامل نامه غلامی به شرح زیر است:

«بسم الله الرحمن الرحیم

تِلْکَ الْأَیَّامُ نُداوِلُها بَیْنَ النَّاسِ وَ لِیَعْلَمَ اللَّهُ الَّذینَ آمَنُوا وَ یَتَّخِذَ مِنْکُمْ شُهَداءَ وَ اللَّهُ لا یُحِبُّ الظَّالِمینَ

اینجانب به اقتضای شأن معلمی و اعتقاد راسخ به آیه شریفه «فَعَسی‌ أَنْ تَکْرَهُوا شَیْئاً وَ یَجْعَلَ اللَّهُ فِیهِ خَیْراً کَثِیراً» در ارتباط با وقایع پس از انتخاب حقوق­دانان شورای نگهبان در مجلس شورای اسلامی، بنای سکوت داشتم و از گفتگو، مصاحبه یا هر رفتاری که در مسیر ایجاد هیاهو و تنش بوده و نتیجه آن ورود به مراء و مجادلات رسانه­‌ای و تایید و تکذیب نسبت­‌ها باشد، اجتناب نمودم؛ اما اکنون احساس می­‌کنم باید نکاتی را جهت تنویر اذهان طالبان حقیقت ابراز نمایم.

۱. لازم می­‌دانم تشکر خالصانه خویش را از ریاست معزّز قوه قضائیه حضرت آیت‌الله رئیسی بابت اعتماد به اینجانب و معرفی به عنوان نامزد حقوق­دانی شورای نگهبان اعلام نموده و از اینکه بدون استجازه از ایشان «اعلام انصراف نمودم»، عذرخواهی نمایم.

۲. از ریاست محترم مجلس شورای اسلامی جناب آقای دکتر لاریجانی و نمایندگان گرامی که اینجانب را مرهون لطف و مهربانی خویش قرار دادند، صمیمانه سپاسگزاری نموده و از همه این بزرگواران نیز بابت انصرافی که سبب ایجاد محدودیت در انتخاب ایشان گردید، پوزش می­‌طلبم.

۳. اینجانب «معتقد به حرمت تضعیف نهادهای قانونی نظام از جمله شورای محترم نگهبان هستم» و قبول نامزدی حقوق­دانی این شورا از سوی بنده، علی­رغم خودداری از قبول مسئولیت­‌های متعدد در سال­های اخیر شاهد این مدعاست که خدمت در این نهاد را افتخاری شرعی و ملی می­‌شمرم و معتقدم نباید عملکرد افراد سبب هجمه به جایگاه یک نهاد گردد.

۴. آنچه در روزهای اخیر با هر قصد و نیتی له یا علیه اینجانب ابراز گردیده، حاصل «تحلیل و گمانه» افراد و نهادهای مختلف بوده و بنده از هیچ فرد یا نهادی درخواستی مبنی بر پیگیری امری یا اعلان مطلبی ننموده­‌ام و به عنوان یکی از فرزندان کوچک این نظام مقدس هیچ­گاه آبروی نظام مقدس اسلامی را فدای آبروی اندک خود نکرده و نخواهم کرد.

۵. ادعای نگارش نامه اعتراضی این حقیر به رهبر حکیم انقلاب حفظه الله تعالی مطلبی خلاف واقع است و اینجانب نسبت ایشان با خویش را نسبت ولی و مولّی‌­علیه می­‌دانم و در قاموس شاگردان مکتب امام صادق علیه ­السلام و فرزندان معنوی حضرت آیت‌الله مهدوی کنی رحمه الله علیه اعتراض و تصدیع خدمت نائب امام عصر ارواحنا فداه تعریف و جایگاهی ندارد. تکذیب نگارش چنین نامه­‌ای دلیل اصلی نوشتن این سطور است.

در پایان خاضعانه به محضر ربوبی باری تعالی عرضه می­دارم: اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ إِیمَانا تُبَاشِرُ بِهِ قَلْبِی وَ یَقِینا حَتَّی أَعْلَمَ أَنَّهُ لَنْ یُصِیبَنِی إِلا مَا کَتَبْتَ لِی وَ رَضِّنِی مِنَ الْعَیْشِ بِمَا قَسَمْتَ لِی یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ.

علی غلامی

۱۲ مرداد ۱۳۹۸»