باهنر: در سال 88 از احمدی‌نژاد حمایت نکردم

روزنامه خراسان نوشت: محمدرضا باهنر که به سیاسی ترین مهندس اصولگرایان معروف شده در مصاحبه با ما، از سهم خواهی های همیشگی پایداری گلایه کرده، نگران تجربه سال ۹۲ در ۱۴۰۰ است، دولت روحانی را بدشانس اما خسته می‌داند وطرحی برای صادرات نامزدهای ریاست جمهوری می‌دهد!

گفت وگوی با باهنر را در ادامه بخوانید:

بعضی‌ها می‌گویند شما عامل ورود آقای احمدی نژاد به عرصه شماره یک سیاسی کشور بودید و با رایزنی با وزارت کشور اصلاحات حکم شهرداری او را گرفتید. اگر به آن زمان برگردید چقدر حاضرید این کار را تکرار کنید و درست می دانید؟

بالاخره آن زمان احمدی نژاد سابقه استانداری استان اردبیل را که تازه تاسیس بود داشت و در تهران هم بعد از جریانات دولت اصلاحات و مجلس ششم، ما اصولگرایان با نیروهای شورای انقلاب تلاش کردیم که دوره شورای شهر دوم را برنده شویم که شدیم. احمدی نژاد و احمد توکلی قرار بود شهردار شوند که شورا روی احمدی نژاد به تفاهم رسید اما وزارت کشور حکم ایشان را صادر نمی کرد. بررسی کردیم که چرا معطل شده و گفتند وزارت اطلاعات موافق نیست. من از طرف آقای ناطق نوری مامور شدم که با وزیر اطلاعات آقای یونسی مذاکره کنم. رفتیم و صحبت کردیم. آقای یونسی برخی اشکالات را مطرح کرد که مثلا در استانداری اردبیل برخی معاملات مرزی و کارهای دیگری کرده اند و از این حرف ها زد و من گفتم دولت هاشمی رفسنجانی بعد از جنگ استاندارهای مرزی را مکلف کرد که معاملات مرزی را راه بیندازند و درآمدهایش را برای عمران منطقه استفاده کنند. به وزیر اطلاعات گفتم شما یک استاندار مرزی آقای هاشمی را نشان بده که از این کارها نکرده باشد. اگر برای خودش چیزی برده یا خورده یک بحث است اما اگر می گویید خلاف قانون یا عرف بوده، این خط مشی دولت هاشمی بود برای استان های مرزی. به اصطلاح با وزیر اطلاعات کل کل کردیم وقتی مشکل حل و قرار شد احمدی نژاد شهردار تهران شود به یونسی گفتم خودت بدان و به آقای خاتمی هم که رئیس جمهور است بگو که احمدی نژاد برای دست گرمی شهردار می شود و آینده اش ریاست جمهوری خواهد بود. اولین کسی که او را برای ریاست جمهوری مطرح کرد من بودم و فکر کنم خود احمدی نژاد هم دنبال چنین چیزی نبود البته من هم فکر نمی کردم ایشان بعد دو سال رئیس جمهور شود و فکر می کردم بعد از ۷ یا ۸ سال و مقداری پخته تر به سمت ریاست جمهوری برود. از زبان ما در رفت و بعد هم اتفاقا رئیس جمهور شد.

البته سال ۸۸ از احمدی نژاد حمایت کردید.

من از احمدی نژاد و رقیب احمدی نژاد حمایت نکردم البته جبهه پیروان حمایت کرد. من در همه انتخابات ها بسیار فعال بودم اما در سال ۸۸ اصلا وارد تبلیغات انتخاباتی نشدم ودر نهایت هم به محسن رضایی رای دادم.

برخی اصولگرایان امروز به اصلاح طلبان می گویند شما بابت ۸ سال ریاست جمهوری روحانی و این مشکلات و وضعیت باید عذرخواهی کنید. روحانی هم تقریبا ادبیات احمدی نژاد را دارد و می گوید من اصلاح طلب نبودم و اصلاح طلبان خودشان از من حمایت کردند. با چنین رویکردی اصولگرایان هم باید بابت انحرافات و مشکلات دوره احمدی نژاد که خودشان هم قبول دارند عذرخواهی کنند؟

وقتی احمدی نژاد رئیس جمهور شد خیلی خوشحال شدیم و سعی کردیم کمک کنیم اما اولین بحث کارشناسی اختلافی ما بحث اعتقادی یا چیز دیگری نبود بلکه مربوط می شد به بودجه سالانه در مجلس. ایشان بودجه عمرانی را ناگهان دو برابر کرد و ما اختلاف نظر پیدا کردیم. ایشان زیر بار بحث تخصصی نمی رفت و سر بودجه سال اول با احمدی نژاد کلی دعوا کردیم تا حدی که می خواست لایحه بودجه اش را پس بگیرد و من یک طنزی را می گفتم که مردم از دست ما گرفتار شدند، یک دولتی داشتیم کار می کرد فکر نمی کرد و یک دولتی داریم که فکر می کند و کار نمی کند، باید ان شاءا... دولتی بیاوریم که هم فکر کند و هم کار کند.

پس عذرخواهی فعلا مطرح نیست؟

چرا مطرح است. من که ۲۸سال نماینده مجلس بودم هر قصوری در مجلس اتفاق افتاده من حق ندارم فرافکنی کنم. اگر بودجه ای تصویب کردیم و اشکالاتی داشته حتما باید عذرخواهی کنم و طبیعی است. این که همه اپوزیسیون و طلبکار بشویم درست نیست.

متاسفانه امروز وضعیت کشور این طور شده که قوای کشور فقط همدیگر را نقد و به ناکارآمدی محکوم می کنند حتی اتهام نفوذ و جاسوسی می زنند که خیلی ظلم است. این که خودمان را محور حق و بقیه را باطل بدانیم، یک مشی آزار دهنده است و سرمایه اجتماعی را از بین می برد.

شما در متن انتخابات سال ۹۲ بودید. مشکل چه بود که بر سر نامزد واحد توافق نشد؟ فکر می کنید برای ۱۴۰۰دوباره این مشکل ظاهر شود؟

سال ۹۲ را قبول دارم. در آن زمان سه نفر از آقایان از یک سال قبل بدون این که پای احزاب در میان باشد با هم جلسه گذاشتند و گفتند با هم تفاهم کردیم که با هم کار کنیم و وقتی نزدیک انتخابات شد هر کسی که جلوتر بود دو نفر دیگر به نفع او کنار بروند. حداد عادل، ولایتی و قالیباف بودند. بیانیه هم دادند اما آخرش تفاهم نکردند و هرکدام احساس کرد خبری است و رأیش بالاترست. در انتخابات ریاست جمهوری سال ۹۲ در جریان اصولگرایی ۵ نفر مصمم بودند از جمله جلیلی و رضایی اما روحانی رئیس جمهور شد.

این هم اشکال سیاسی ماست آقای روحانی اراده کرد سال ۹۲ کاندیدا شود و اصولگرایان به او روی خوش نشان ندادند، اصلاح طلب ها بسم ا... زدند و رفت آن طرف. البته در این دو دوره تماما با اصلاح طلب ها کار کرده و در وزیران روحانی نه در دولت یازدهم و نه دوازدهم قطعا یک اصولگرای جدی نمی بینیم.

اما آقای رحمانی فضلی، علوی، دهقان، پورمحمدی اصولگرا بودند

برخی از این ها هم تا آخر نتوانستند کار کنند، دکتر رحمانی فضلی هم اگرچه خاستگاه اصولگرایی دارد اما هماهنگ با دولت کار کرده یعنی اگر ۲۰۰ مدیر کلان کشوری داشته باشیم چند نفر اصولگرا هستند؟ دولت، دولت اصلاح طلبی است و پاسخ گو هم باید آن ها باشند. سال ۹۲ یک اتفاق غیرطبیعی در سیاست افتاد و یک آدم اصولگرا با حمایت اصلاح طلبان رئیس جمهور شد و بعد هم بیشتر با آن ها کار کرد.

امروز مشکلات زیادی در کشور داریم. چقدر عملکرد دولت روحانی عامل این مشکلات بوده و چقدر به مشکلات دیگر داخلی یا تحریم ها ارتباط دارد؟

از یک جهت معتقدم دولت روحانی دولت بدشانسی بود. زلزله، سیل، تحریم، کرونا، سقوط هواپیما و ... بود، به مزاح می گویم فقط کوه دماوند آتشفشانی نکرده که اگر آن هم فعال شود از نظر حوادثی که در اختیار روحانی نبوده کامل می شود. من در زمان احمدی نژاد هم بارها گفتم که اگر مشکلات کشور را سهم دهیم حدود ۳۵تا۴۰ درصد تقصیرتحریم هاست و ۶۰ تا ۶۵ درصد هم به بی برنامگی ها و بی عرضگی های داخلی مربوط است. در ابتدای دولت روحانی هم همین حرف را زدم و خود روحانی هم از همین درصدها استفاده کرد .این عدد خیلی عوض نشده اما آن ۶۰درصد داخلی را هم نمی شود همه را روی دوش دولت روحانی تلنبار کرد . مثلا اقتصاد مقاومتی را هیچ کدام از دولت ها و مجالس اصولگرا و اصلاح طلب عمل نکردند و همه مقصر بودیم .واقعا برخی وزیران دولت روحانی شبانه روز زحمت می کشند. واقعا در اوضاعی که درآمد ۱۰۰میلیارد دلاری نفت ما به کمتر از ۵ میلیارد دلار رسیده ، مملکت را اداره می کنند البته یک جاهایی هم خستگی و نمی توانیم! هست. نباید دو دستی چسبید به مقام و اگر خسته هستیم باید مقام را بدهیم به نسل های جوان تر. این که تا آخرین لحظات حیات به مسئولیت ها بچسبیم درست نیست. فرض کنید بنده مسئول بشوم، واقعا من الان توان دارم روزی ۱۶ ساعت بدوم؟ البته بگذریم که در یک حکمرانی خوب شاید ضرورت نداشته باشد که یک نفر این قدر بدود. برخی به روسای جمهور ما ایراد می گیرند ، یک بار شنیدم یکی از روسای دولت محضر رهبری بودند و حضرت آقا گفتند گویا شما تا ساعت یک بامداد کار می کنید فرمودند فقط یک توصیه دارم که کار کنید اما از ساعت ۸ شب به بعد تصمیم نگیرید. تصمیمات آن موقع خواب آلود و چرت آلود است. البته ناکارآمدی های داخلی هم فقط برای یک دولت نیست و جمع شده اتفاقات و کارهایی است که باید در دوره های قبل اتفاق می افتاده ولی نشده است. نکته آخر این که دولت آقای روحانی هم در کل، یک دولت سرزنده و سرحال و امیدوار به آینده نبوده و با هر کدام از وزیران که صحبت می‌کنی به دنبال فرافکنی هستند که نگذاشتند و من نتوانستم.

به نظر می رسد قبل از تعدد در تعداد نامزدها، این دوره انتخابات شما با معضل تعدد در شوراها و مجامع تعیین نامزد روبه رو باشید. به قول مهندس چمران «من» زیاد شده. نظر شما چیست؟ آیا از این جمع‌ها خروجی واحد بیرون می آید؟

چون حزب فراگیر نداریم متاسفانه در هر انتخاباتی ۸۰درصد انرژی ما صرف وحدت درون خودمان می شود و آخرش که می خواهیم با رقیب رقابت کنیم توانی نمی ماند و ۲۰درصد بیشتر انرژی نداریم.

خب سال ۹۶ به خیر گذشت. اما عرضم این است که هر سال دنبال وحدت می رویم و هر دوره هم یک عده می آیند و یک عده نمی‌آیند.

در همین مجلس اخیر گفتند رای از پایین به بالا و ... بالاخره شب آخر پایداری قهر کرد و به او سهم دادند و برای دیگران هم همین شد. یک طنزی هست که بچه ای می گفت غذا نمی خورم و قهر کرد ، مادرش گفت برایش غذا بگذاریم آخر شب می خورد بچه گفت من که غذا نمی خورم اما برای هر کسی که گذاشتید کم است . آن بندگان خدا هم قهر کرده بودند و می گفتند کم است. شب آخر چند نفر آوردند در لیست که اصلا در فرایند رای گیری نبودند و شب آخر اضافه شدند.

چرا پایداری در شورای وحدت نیست؟

جبهه پایداری آن طرف هم نیست. جبهه پایداری تا شب های آخر صبر می کند و در نهایت سهمیه اش را می گیرد. ما می‌گوییم اگر پایداری می خواهد این کار را بکند بقیه این کار را نکنند. پایداری هم نرم می شود و روز آخر کنار می آید. در ریاست جمهوری یک نفر است و من نگران هستم که سال ۹۲ تکرار شود. البته برخی کاندیداها اگر بیایند ممکن است اوضاع صاف شود ولی تعداد زیادی ممکن است مشکل ایجاد کنند.

خودتان قصد نامزد شدن ندارید؟ البته اگر خسته نیستید و می توانید ۱۶ ساعت بدوید.

اصلا خسته نیستم. اصلا رئیس جمهور عاقل که نباید ۱۶ ساعت بدود، رئیس جمهور باید مدیریت کند . اولا روسای جمهور ما این دفعه خیلی زیاد هستند و همه شیفتگی خدمت دارند ان شاءا... من شوخی کردم و گفتم باید تعدادی از این ها را به کشورهای تازه استقلال یافته صادر کنیم . هر کسی هم پیش ما می آید و می خواهد کاندیدا شود می گویم تو یکی کاندیدا نشو تا تعداد کمتر شود . اگر کسی اصرار داشته باشد کاندیدا شود می گویم پس خیالت راحت باشد رقیبی به نام مهندس محمد رضا باهنر نداری !