آینده در آینه

ساعت هفت یا چند دقیقه ای مانده به هفت کوله ای خالی از کتاب راهی مدرسه ای میشوم و نگاه میکنم به در های رنگ و رو رفته ای به نام پروژه مهر؛ و پرچم بسیار نوعی که باید برای یه اهتزاز در آمدنش تلاش کنم و موفقیت کنم تا یک مدرسه آباد بماند.

 

چهره‌های خسته نه بلکه تازه نفس دوستانم را هرکدام دانه به دانه می بینم و گاهی دوستان نزدیکم را در آغوش میگیرم و حس و بوی مهر در تمام وجودم چنبره می‌زند.

آری دوباره مدرسه باز شد باید در این مدرسه یاد بگیرم پیشرفت کنم و تلاش کنم، باید در این مدرسه یاد بگیرم بزرگی کنم و جایگاه خودم را در ایران و ایران زمین پیدا کنم.

من یک دختر ایرانی‌ام و متعلق به ایران ....

 

اولین زنگ کلاس بر روی تخته سبز و سیاه مدرسه ما، معلم نوشت:

 به نام خدا؛ میخواهیم امسال درس جدید پیشرفت را فرا بگیریم، درسی به نام هیاهو هوش مصنوعی

معلم با لحنی آرام و دلنشین از دخترانش پرسید: آینده را چگونه می‌بینید؟

آینده ای در هیاهو هوش مصنوعی؛ پر گشودیم و به ۱۰ سال آینده سفر کردیم، روزگاری که به شدت تغییر کرده است، 

در یک شهر آینده‌نگر، جایی که تکنولوژی در هر گوشه و کنار زندگی انسان‌ها نفوذ کرده بود، یک هوش مصنوعی که به عنوان دستیار شخصی برای افراد طراحی شده بود و توانایی‌های فوق‌العاده‌ای در یادگیری و تحلیل داده‌ها داشت. 

 

او می‌توانست به سرعت نیازهای کاربرانش را شناسایی کند و به آن‌ها کمک کند تا کارهای روزمره خود را به بهترین شکل انجام دهند.

او نقش مهمی در حل چالش‌های جهانی مانند تغییرات اقلیمی، بحران‌های انرژی و فقر ایفا کند. با استفاده از تحلیل داده‌های بزرگ و پیش‌بینی‌های دقیق، می‌توانست راهکارهای مؤثری برای ایجاد جهانی پایدارتر ارائه دهد.

 

اما آینده هوش مصنوعی روشن و پر از فرصت‌هاست، همچنین با چالش‌های بزرگی همراه است. برای بهره‌برداری از پتانسیل‌های این فناوری، نیازمند همکاری همه جانبه بین دولت‌ها، صنعت، دانشگاه‌ها و جامعه هستیم. با اتخاذ رویکردهای اخلاقی و انسانی، می‌توانیم به سمت آینده‌ای پیش برویم که در آن هوش مصنوعی به نفع بشریت عمل کند و زندگی بهتری را برای همه فراهم آورد.

 

«بیاید با هوش مصنوعی مهربان باشیم »