به روایت پانا
گنجینهای از تاریخ و فرهنگ کهن در دل پایتخت
تهران(پانا) - صبح روز بهاری، در مکانی متفاوت چشمان خود را از خواب میشویند. نوجوانانی که گرد هم آمده تا علیرقم وجود تفاوت زبان و فرهنگ با دلهای یکپارچه گامی هرچند کوچک برای سرزمینی که به آن تعلق دارند.

آنها خستگی را کنار گذاشته و با تلالو انوار شوق صفوف خود را برای ترک اردوگاه نظم میدهند. آنها راویان چیرهدست و خبرنگارانی ماهر هستند که با عزم خود بازدیدکننده صفحهای از دفتر تاریخ ایران و روایت حقایق هستند.
آفتاب در میان آسمان است و صدای گامهای دانشآموزان همآوا با نغمه گنجشکان گوش را نوازش میدهد. برخی برای نخستین بار است که از این گنجینه بازدید میکنند و چشمها پرسان به دنبال نام آن میگردند: «موزه ملی».مکانی که از بنای آن میتوان بوی تمدن و تاریخ پرگهر ایران به مشام میرسد.
موزه ملی ایران، نگین درخشان تاریخ و فرهنگ این سرزمین کهن است. هر گوشه از این موزه، داستانی از گذشتههای دور را روایت میکند؛ داستانهایی از تمدنهای بزرگ و هنرمندانی که با دستان خلاق خود، آثار جاودانهای آفریدند.
وقتی پا به این موزه میگذاریم، گویی در دنیایی دیگر غرق میشویم. هر شیء، هر تابلو و هر سنگنگاره، گواهی بر هویت و تاریخ ماست. اینجا جایی است که زمان متوقف میشود و ما را به اعماق تاریخ میبرد. از آثار باستانی هخامنشی گرفته تا هنرهای اسلامی، همه و همه در کنار هم، سرگذشت ملت ایران را به تصویر میکشند.
موزه ملی ایران نه تنها یک مکان برای نمایش آثار تاریخی است، بلکه یک پل ارتباطی میان نسلهاست. اینجا جایی است که کودکان با شگفتی به آثار نگاه میکنند و بزرگترها با حسرت و افتخار به یاد روزهای گذشته میافتند. این موزه به ما یادآوری میکند که هر کدام از ما بخشی از این تاریخ بزرگ هستیم و وظیفه داریم آن را حفظ کنیم.
ارسال دیدگاه