چند کلمه ای که همسر دکتر حداد می توانست نگوید

۱- همان ویدئوی ۳۰-۴۰ثانیه ای اولیه که خانم ماهروزاده، در باره تحصیل پسر ارشدش سخن گفت و دلیل احداث مدرسه فرهنگ را، وجود نداشتن مدرسه خوب در علوم انسانی بیان کرد، سیلی اول بود. هرکس که آن فیلم را بصورت تقطیع شده منتشر کرد، برنده جنگ رسانه ای( صرفنظر از بحث اخلاق) بود. الان و با وجود توضیحات بعدی و مشخص شدن اینکه فرید حداد در آن مدرسه تحصیل نکرده، چیزی عوض نشده و همچنان ویدئوی یاد شده، منبع تحلیلها و تفسیرها و هجمه های جدی و شوخی است.

۲- خانم ماهروزاده در خواست کرد به متن کامل مصاحبه رجوع شود. اما بازبینی متن کامل هم مشکلی را حل نمی کند، بلکه از منظری دیگر، تکثیر اشکال می شود. با کمال احترامی که برای این استاد محترم دانشگاه قائلم، متاسفانه باید اذعان کرد ادبیات سرکار خانم ماهروزاده در مصاحبه و بخصوص سوال چالشی در باره مدارس غیرانتفاعی، حرفه ای و قابل انتظار از یک استاد نیست. دفاع از مدارس غیرانتفاعی، حتی به قیمت زیرسوال بردن نظام جمهوری اسلامی (دستکم در حوزه آموزش و پرورش) مخاطب را اقناع نمی کند. به گمانم مخاطب حق دارد پاسخ خانم ماهروزاده را از دالان گرایشهای جناحی(حتی اگر وجود نداشته باشد) عبور داده و نقیض های سخنان او را بیابد.

دکتر ماهروزاده همسر آقای دکتر حدادعادل است و دکتر حداد علاوه بر عضویت در شورای عالی انقلاب فرهنگی، از بدو پیروزی انقلاب اسلامی تاکنون عضو شورای عالی آموزش و پرورش بوده و در همه تصمیمات مهم و غیرمهم آموزشی کشور نقش داشته است. شاید اگر دکتر ماهروزاده متوجه بود که مخاطب، ممکن است حرفهای او را ابتدا سیاسی و سپس فرهنگی برداشت کند، از عبارات کم حاشیه تر و بیان متینتری بهره می گرفت.

۳- توفان واکنش ها به سخنان خانم ماهروزاده نشان می دهد،بسیاری از آنچه که منتشر شده، پیش از اظهارات او در ذهن تولیدکنندگانش بوده و به مثابه سیلی که پشت سد قرار دارد، مترصد بازشدن دریچه های سد بوده و به محض رفع مانع، آزاد شده است.

سیلاب رسانه بی رحم است. وقتی حرکت می کند، وجدان و اخلاق و راست و دروغ را درمی نوردد. در این مورد هم نقش خود را ایفا کرد. رسانه را البته می شود در این زمینه قضاوت کرد و حتی برایش حکم مجرمیت داد اما نمی توان فردی را که دریچه های سد را باز کرد و سیلاب را روان کرد، بی تقصیر دانست به خصوص که او برای هدایت سیلاب به مسیری کم خطرتر برنامه ای هم نداشت.

۴- نکته شگفت اینکه، کسانی که سوار بر این سیلاب شدند، تنها اصلاح طلبان نبودند. شروع بهره برداری ها از اصولگرایان شروع شد، بعدا نوبت اپوزیسیون شد و دست آخر به اصلاح طلبان رسید. دلیل اینکه چرا اصولگرایان برای ورود زودتر به این بازی، مسابقه دادند برایم فعلا روشن نیست. هرچند می توان آن را به فعالیتهای سیاسی اخیر آقای حدادعادل در انتخابات اسفند ربط داد، اما واقعیت آن است که نقش او در انتخابات(دست کم آنچه در ظاهر مشهود است) کمرنگ است و نمی توان آن را تاثیرگذار دانست. بنابراین، این برداشت که حجم سنگین هجمه اخیر، کاملا به انتخابات مربوط است، فرضی ناپخته به نظر می آید.

۵- پس به فرض دیگری می رسیم:فضای تبلیغاتی جامعه در باره مسئولان کشور،ملتهب است.حجم ارقامی که در پرونده های رسیدگی به مفاسد اقتصادی اعلام می شود( و اکثر آنها در حد اتهام است و هنوز حکم دادگاه برایش صادر نشده) آرامش روانی مردم را به هم ریخته. تردیدی نیست که برخورد قضایی با این مفاسد، می تواند بخشی از صدمات روحی را جبران کند اما ساده اندیشی است اگر گمان کنیم جامعه کاملا خرسند می شود.
همین فضای ناامن روانی به محض اینکه جرقه ای کوچک(مانند آنچه که توسط خانم ماهروزاده زده شد) هرچند که به مسائل فساد مالی مرتبط نباشد، مشتعل می شود و موضوعی نه چندان بزرگ را در مقیاس کلان وارد عرصه ادبیات سیاسی-رسانه ای می کند. این خطر را باید جدی گرفت و بخصوص هشدار داد به کسانی که با هدف قشون کشی و خالی کردن عقده های سیاسی، اتهام فساد را حواله هر کسی که دوستش ندارند می کنند. باید به آنها تفهیم کرد که وقتی سیل راه بیفتد، با گناه و بیگناه نمی شناسد. داستان خانم ماهروزاده این را ثابت کرد.

۶- لابد خانم ماهروزاده از سخنانش در تلویزیون اصلا خرسند نیست. بخصوص که هزینه اظهاراتش را نه او، که آقایحدادعادل می پردازد و نیز فرید حداد که طبق برخی شنیده ها کم کم دارد خودش را برای انتخابات اسفند و مجلس یازدهم آماده می کند.

*روزنامه نگار

منبع: خبرآنلاین